جهاد در «سانفرانسیسکو» یا «شلمچه»؟

۱۳۹۲/۰۵/۲۶ ۱۶:۲۵ چاپ کد خبر: 2145

زهرا بختیاری

داشتم از رسانه ملی مانند بسیاری از ملت شریف ایران بررسی رای اعتماد وزرای پیشنهادی کابینه تان را نگاه می کردم که دریافتم اغلب آقایان که به انتخاب شما قرار است کلیدی باشند برای حل مشکلات کشور، الحق و الانصاف که در رشته های مختلف که بعضا مرتبط هم هست با وزارتی که قرار است در آن کار کنند، تخصص دارند.

 

مثلا:

 

محمد جواد ظریف لیسانس و فوق لیسانس روابط بین الملل خود را از دانشگاه ایالتی سان فرانسیسکو و دکترای خود در این رشته را نیز از دانشگاه «دنور» دریافت کرد.

 

محمدعلی نجفی که فارغ التحصیل رشته ریاضی در دانشگاه شریف که البته ایشان مدتی هم در آمریکا مشغول تحصیل بودند که با شروع انقلاب به کشور برگشتند.

 

علی طیب نیا فارغ التحصیل رشته اقتصاد از لندن و دکتری تخصصی از دانشگاه تهران.

 

جعفر میلی منفرد که لیسانس خود را از پلی تکنیک تهران، و دکترای خود را در ۱۳۶۳ از دانشگاه پاریس ۶ دریافت کرد.

 

عباس آخوندی فارغ التحصیل دکتری راه و ساختمان از لندن.

 

و البته دیگر رجالی که همه از تحصیل کرده ها و متخصصین کشور محسوب می شوند.

 

آقای رییس جمهور!

 

اگر نگوییم همه اما اغلبشان چونان رییس دولت، فرنگ رفته و در دانشگاه های معتبر کسب دانش کردند. خدا را شکر کردیم که پس این آقایان مغزهایی بودند که به جای فرار به میهن خود برگشتند تا به کشورشان خدمت کنند. چرا که خدمت به خاک و ناموس اولین نشان عرق به مملکت است. به خصوص در کشور ما که مسلمانیم و اغلب شیعه دفاع از کشور و خدمت به ملت قداست دیگری دارد.

 

مرد عمل می طلبد و متعهد و متخصص و البته مکتبی. گفتم: متخصص و مکتب نمی دانم چرا جمله ای از شهید شیرودی به ذهنم آمد به امامش نوشت: «در جبهه ها مکتب است که می جنگد نه تخصص» این حرف یک بسیجی ساده شهرستانی نبود که بخواهد از سر احساسات جوانی یک حرفی بزند، سخن کسی است که خود تخصصش را در آمریکا گذرانده و در کارش اگر نگوییم بی نظیر، کم نظیر بود و مانند وزرای پیشنهادی شما در کارش تخصص داشت.

 

بگذریم...

 

به ما آموخته اند برای اینکه معرفت کسی را بخواهی بسنجی و بدانی چقدر می توانی رویش حساب کنی باید ببینی در سختی هایت کجاست و الا در خوشی ها که خدا رو شکر همه حی و حاضرند. من هم که دیدم از مجلس پر سر و صدا که یک نماینده از این طرف فریاد می زند و دیگری از طرف دیگر، یکی لابی می کند و یکی لابی گر را رسوا می کند آبی برای ما گرم نخواهد شد در این که بفهمیم بالاخره آقایون وزرا از چه قماشی هستند.

 

لذا سوابق را مرور کردیم ببینیم در سال های دفاع مقدس این آقایون به قولی، وزیر بعد از این کجا بودند؟ همان سالهایی که تمام مردم (جز دلار فروش و دلال و محتکر) همه از هر قشر و طایفه ای که بودند چه زن و چه مرد، چه پیر و چه جوان لباس سربازی به تن کردند و پشت امامشان وارد کارزار نبرد شدند تا دشمن را بیرون کنند.

 

در لیست وزرای شما بودند کسانی که مانند جناب نعمت زاده و زنگنه پشت جبهه را نگه داشتند و در سنگرهای استانداری و وزارت و … مشغول خدمت بودند. آقایانی هم مانند جناب ربیعی و دهقان خود به صورت مستقیم وارد جنگ شدند و دفاع را در میدان نبرد دنبال کردند اما گروه سومی هم بودند که سنگر دیگری را کشف کردند(!) برای خدمت. آنها که گویی بصیرتشان بیشتر از بقیه بوده و آتیه را می دیدند در آمریکا و لندن ماندند و ادامه تحصیل دادند.

 

بالاخره جنگ را که همه بلد بودن، کشته شدن و شهادت از عهده هر کسی بر می آمد. امثال حاج احمد متوسلیان ( دانشجوی رشته مهندسی الکترونیک دانشگاه علم و صنعت ایران) و شهید چمران (دکتری رشته فیزیک پلاسما و الکترونیک در دانشگاه برکلی) و شهید بهمنی و عباس ورامینی (دانشجوی رشته مددکاری اجتماعی دانشگاه علامه طباطبائی) و محسن وزوایی ( دانشجوی رشته شیمی دانشگاه صنعتی شریف) که اتفاقا آنها هم دانشجو بودند خودخواهی کردند و شهید شدند تا عند ربهم یرزقون شوند تا ابد، اما در کابینه شما هستند امثال جناب ظریف و میلی منفرد که در دوره جنگ آمریکا، انگلیس و فرانسه و ... بودند اگر چه قطعا دلشان برای وطن تنگ شده بود اما ماندند تا درس بخوانند دکتر شوند، مهندس شوند و پس فردا که همه شهید شدند و مجروح، اینان باشند تا وزارت خانه ها را مدیریت کنند.

 

نمی دانم تنگ نظری ماست و یا تاریک فکری که جهاد در سانفرانسیسکو را بر نمی تابیم و یا گشاده دستی و سخاوت و ایثار این برادران که جای رفتن به بهشت با توپ و خمپاره ماندند و سوختن و ساختن برای مملکت را انتخاب کردند؟ اما هر چه که هست کلیت کابینه جنابتان را مرد روزهای سخت نمی دانیم. کسانی که در دوره جنگ کنار ملت نبودند تا بفهمند وضعیت قرمز یعنی چه و باز ایستادگی کنند با کوچکترین تهدید، تردید خواهند کرد و چه بسا راه سازش را پیش می گیرند.

 

ای کاش آنقدر که تخصص مد نظر جنابعالی بود تعهد و مکتبی بودن هم به همان اندازه مورد توجه قرار می گرفت. این نوشته تنها درد دلی بود با شما و ارزش قانونی دیگری نخواهد داشت! شما که خود از نزدیک با رزمندگان بودید و احتمالا دیدین جوانی را که مظلومانه در خون خود غلتیده است.

 

باشد که همه در پیشگاه خدا رستگار شویم.

 

منبع: فارس

 

 

 

 

 

 

 

همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان