به گزارش فرهنگ نیوز در سال ۱۳۴۰ در چنین روزی عالم ربانی آیت الله بروجردی از عالم زمین پرواز و درسن ۸۸ سالگی روحش به عالم قدس شتافت.

آیت الله حاج آقا حسین طباطبائی معروف و مشهور به آیت الله بروجردی مرجع شیعه و عالم مشهور قرن ۱۴ در سال ۱۲۹۲ هجری قمری در شهر بروجرد بدنیا آمد

اور از هفت سالگی در پی علم به مکتب رفت . در ۱۸ سالگی به اصفهان برای تحصیل دینی سفرکرد. آنچنان به سرعت علم فقه را فرا گرفت که استادانش بعد از ده سال به اجازه اجتهاد دادند.

حدود سال ۱۳۲۰ قمری به نجف اشرف رفت و به حوزه درس سید محمد کاظم خراسانی (آخوند) و شیخ الشریفه سید محمد کاظم یزدی طباطبائی حضور یافت و در مدت کمی در آن حوزه هم مورد توجه اساتید و طلاب واقع شد و شهرت پیدا کرد.

او پس از هشت سال اقامت در نجف به اصرار پدرش به شهر خود بازگشت، که این برگشت و اقامت در بروجرد ۳۶ سال به طول انجامید . در این مدت فعالیت های علمی و اجتماعی زیادی داشت. از همان سال اول، مبارزه منطقی و جدی علیه فرقه ضاله بهائیت و ریشه کن کردن آنها از آن خطه

بود، با تشکیل کلاسهای درس و جمع آوری طلبه های فاضل، سنگ بنای حوزه ای را گذاشت که طی سالهای دراز، ثمرات و نتایج فوق العاده ارزشمندی داشت.

در این مدت یکبار به مشهد و یکبار به قم سفر کرد که با استقبال بسیار گرم فضلا و علما و اصرار آنها به اقامت در آن شهرها روبرو شد ولی مردم بروجرد با هر تدبیری، ایشان را به شهر خود برگرداندند.

در سال (۱۳۴۴ ق) به مکه معظمه مشرف شد و در برگشت از آنجا حدود هشت ماه در نجف اشرف توقف کرد و علمای حوزه نجف باز اصرار بر ماندن ایشان در آن شهر داشتند که آیت الله قبول نکردند.

در برگشت از عراق که مصادف با اجتماع علمای اصفهان در قم در اعتراض به امور جاری مملکت بود، در مرز ایشان دستگیر و به تهران برده شد.

ایشان بعد از آزادی از زندان رژیم رضا خانی به اسرار علمای شهر قم سرپرستی حوزه علمیه قم را به عهده گرفتند، از آن موقع روح تازه ای در کالبد حوزه قم دمید و تحولات وسیع علمی را در جهان اسلام به وجود آورد.

یک سال پس از اقامت آیت الله بروجردی در شهر مقدس قم، آیت الله سیدابوالحسن اصفهانی ارتحال یافت و بیشتر مقلدان به ایشان رجوع کردند و پس از ارتحال حاج آقا حسین طباطبایی قمی، آیت الله العظمی بروجردی زعیم علی الاطلاق جهان تشیع شد؛ مرجعیتی که در تاریخ شیعه کم نظیر است.مرجع روشن بین شیعه در کنار تدریس و کارهای روزانه به تحقیق نیز می پرداخت و نتایج پژوهشهای خویش را ثبت می کرد. آن بزرگوار در پاسخ علاقه مندانی که در پی بهره گیری از نگاشته هایش بودند فرمود: زیاد چیز نوشته ام ... بعضی از آنها بر اثر نقل و انتقال از بروجرد به قم مفقود شده است.

ذکر نام بخشی از آثار علمی آن دانشور وارسته می تواند نشانه تلاش فراوان وی در این باره باشد:

۱. تجرید اسانید الکافی
۲. تجرید اسانید التهذیب
۳. اسانید کتاب من لایحضره الفقیه
۴. اسانید رجال کشی
۵. اسانید استبصار
۶. اسانید کتاب خصال شیخ صدوق
۷. اسانید کتاب امالی
۸. اسانید کتاب علل الشرایع شیخ صدوق
۹. تجرید فهرست شیخ طوسی
۱۰. تجرید رجال نجاشی
۱۱. حاشیه بر کفایة الاصول
۱۲. حاشیه بر نهایه شیخ طوسی
۱۳. حاشیه بر عروة الوثقی

آقای بروجردی، علاوه بر کارهای علمی و تحقیقی، برنامه های وسیعی در جهان اسلام و شئون اجتماعی مسلمانان داشت. طلاب جوان را به تالیف و ترجمه کتابهای سودمند و به آموزش زبان های دیگر، برای تبلیغ در کشورهای غیر اسلامی تشویق می کرد، نمایندگان زیادی به مناطق مختلف دنیا و به کشورهای اسلامی فرستاد. از جمله: آقای شیخ محمد تقی قمی را به مصر که مرکز و مهمترین پایگاه علمی مذهبی اهل تسنن بود و هست روانه کرد و مرکز "دارالتقریب مذاهب" را در آنجا تاسیس کرد. همین کار باعث شد که شیخ محمود شلتوت، رئیس دانشگاه "الازهر" فتوایی مبنی بر صحت پیروی از مذهب شیعه صادر کرد. سپس کتابهائی از مذهب شیعه در مصر منتشر کرد. خدمات ایشان در زمینه های علمی و کتب و ...... آنقدر زیاد است که درجای دیگر همه آنها ذکر شده است. این رجل بزرگ الهی، یادگارها و باقیات و صالحات فراوانی از خود به جای گذاشت بطور خلاصه چند نمونه آنرا ذکر می کنیم:

۱- مسجد اعظم در قم در کنار حرم مطهر حضرت معصومه علیهما السلام
۲- کتابخانه مسجد اعظم
۳- مدرسه علمیه در نجف در کنار حرم امیرالمومنین علیه السلام
۴- حسینیه و حمام در سامرا
۵- مسجد هامبورگ در آلمان.