ای اساتید کجائید

۱۳۹۱/۱۲/۱۰ ۱۱:۰۵ چاپ کد خبر: 3348

وقتی رسوایی به جشنواره رسید، یکی از مهم ترین انتقادهای منتقدین دانشگاهی و انقلابی در مورد حجاب، نوع پوشش و آرایش صورت بازیگر زن فیلم و نوع پرداخت ده نمکی به یک زن بدکار بود و هست. مخاطب هایی که با شمشیر برنده شان با اسامی که به عنوان پیشوند و پسوند یدک می کشند، سوالاتی در ذهن مخاطب ها به خصوص مخاطب عام ایجاد می کنند. مخاطب هایی که دکتر و استاد بودند، اما برای رسوا کردن رسوایی هم قسم شدند. راستش برخوردهایی که در این مدت، شنیدم و خواندم لازم دیدم چند نکته را با هم مرور کنیم:

 

 

۱) مدت هاست که در سریال های تلویزیونی اثری از حجاب کامل دیده نمی شود و شخصیت های سریال های تلویزیونی عموما از حجاب های نیم بند و بعضا آرایش های تند و غلیظ استفاده می کنند که غالبا نیز در خدمت فیلم نامه و خط داستانی سریال نیست و عمدتا شاهکار گریمور است. این روزها در تلویزیون در مورد حجاب کامل یا به عبارت صریح تر، چادر از یک شیوه من درآوردی که بیشتر شبیه شنل پوشیدن استفاده می کنند تا چادر سرکردن!

 

گذشته از آن در چند سال اخیر زنان چادری در سریال ها عموما نقش زنان بلا کش و در سیاه ترین موقعیت های موجود، دارای مشکلات روحی و بعضا انحرافات اخلاقی را ایفا می کنند. این موضوع چند سالی است که گریبان سریال های ما را گرفته اما جالب اینجاست که آقایان و اساتید منتقد هیچ وقت موضع و انتقاد خاصی را نسبت به این پدیده اعلام نکرده اند! همه ی این موارد تنها در رسانه ی ملی و تنها تلویزیون ایران یعنی همان تلویزیون دولتی است، در مورد سینما ماجرا چند برابر بدتر است.

 

۲) در کشور اسلامی ما، ایران در اکثر فیلم ها اعم از سینمایی و تلویزیونی در عمده فیلم های تولیدی کشور مسئله حجاب در پایین ترین سطح اهمیت قرار دارد، حتی موضوعاتی از این دست به تمسخر گرفته می شود، سوال این جاست این منتقدان در آن هنگام کجا هستند، این آقایان همیشه منتقد هنوز موضعی در برابر این گونه فیلم ها نگرفته اند! فیلم هایی که با به تصویر کشیدن انسان ها، به خصوص خانم ها با چهره های اغواگر و پوشش های نامناسب مستقیما ذهن و فکر و عقیده مخاطب را هدف قرار می دهند. عجیب نیست؟ عجیب است که جای این دسته آقایان همیشه منتقد در جلسات نقد و نشست های فیلم در جشنواره ها و نشست های تلویزیونی یا رسانه ای خالی است. همین ها در دیگر ایام صدای داد و فریادشان برای دفاع از حجاب و ابلاغ مظلومیت حجاب در هیچ سالنی طنین انداز نمی شود.

 

حالا در مورد رسوایی و فیلم ده نمکی آمده اند و فریاد وا حجابا و و ا اسلاما سر می دهند، با این تعاریف آیا حجاب، پوشش و نوع آرایش شخصیت زن فیلم رسوایی، با توجه به موضوعی که طرح می کند، در جهت هدف قرار دادن حجاب است؟! با نگاهی منطقی و بی غرض به اثر، نوع روایت و قصه پردازی فیلم به این نتیجه می رسیم که این نوع پوشش شخصیت، نه تنها خدشه ای به حجاب وارد نمی کند بلکه مخاطب با همراه شدن با فیلم لحظه به لحظه از آن شخصیت و نوع تیپ پوششی و اخلاقی او بیزار شده و در پایان هم زمان با خود شخصیت زن فیلم و یک صدا با او از این نوع تیپ و پوشش و شخصیت برائت می جوید! جالب این جاست که داستان فیلم متکی بر مسائل جنسی و تحریک آمیز نیست اما برای نشان دادن یک زن فاحشه نمی توان از نگاره های خاص این نقش استفاده نکرد. کفش قرمز که نمادی از این نوع شخصیت ها در ادبیات اجتماع مردم می باشد کاملا برای  مخاطب نقش تفهیمی را دارد. در آرایش صورت که باز هم برای مخاطب جنبه تیپ شناسی شخصیت زن را دارد از کم ترین آرایش و غلظت استفاده شده به صورتی که آرایش تنها محتص به یک عضو صورت می باشد.

 

حال این سوال پیش می آید که آیا دلیل باز کردن  و شرح پوشش این شخصیت از طرف کارگردان فقط اشاعه ی بی حجابی بوده؟ یا نگاهی به جامعه و تیپ های موجود در آن. آیا ده نمکی می خواست که در فیلمش بی حجابی را رواج دهد؟ یا این که او برای نشان دادن یک زن بدکاره در فیلم اش حتی از ساده ترین آرایش ها و کمترین میزان تحریک انگیز بودن پوشش ها در جامعه نیز پایین تر عمل کرده، به نوعی که شخصیت زن که متهم به تحریک آمیز بودن می شود در صورت حضور در جامعه ی ما با همان تیپ و ظاهر در برابر آدم های امروز جامعه به نوعی با حجاب به حساب می آید./فرهنگ نیوز

 

با این اوصاف می توان گفت که، این نوع پوشش در فیلم برای شخصیت زن در صورت تحریک برانگیز بودن با یک درصد تحریک جنسی اعمال شده در خیابان ها و در واقعیت زندگی ما قابل مقایسه نسیت. قابل توجه است که این نوع پوشش در خدمت داستان و خط اصلی فیلم نامه بسیار کم رنگ می شود، چون روند فیلم روند برائت جستن از آن شخصیت می باشد. حال آن که در خیابان خبری از این قضیه نیست. حالا با تمامی این نکات متعجب می شویم که چگونه این آقایون و اساتید!! وضعیت فلاکت بار حجاب در تلویزیون، سینما، خیایان ها و حتی باقی فیلم های همین جشنواره را رها کردند و به این فیلم ارزشی حمله ور شده اند!

همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان