تازه اگر ما برق را درست تأمین کنیم، یعنی تولیدمان در سوخت، غنی سازی و رآکتور بهینه باشد، قیمت برق هسته ای زیاد نیست. در آمریکا فکر می کنم هر کیلو وات ساعت برق هسته ای حدود 3 تا 4 سنت است. باید به این سمت حرکت کنیم که دیگر کشورها چگونه برق هسته ای تولید می کنند و ما هم به اندازه تأمین برق هسته ای به آنها برسیم.



به گزارش لنگرنیوز ، فریدون عباسی دوانی چهره شناخته شده در صنعت هسته ای کشور است که مدتی نیز ریاست سازمان انرژی اتمی را به عهده داشت.


وی که از اساتید دانشکده هسته ای دانشگاه شهید بهشتی است، در سال 89 مورد سوءقصد عوامل موساد قرار گرفت، اما به دلیل خروج به موقعش از ماشینی که بمب گذاری شده بود، آسیب جدی ندید و پس از مدتی بستری شدن در بیمارستان، توانست بار دیگر به صحنه علمی کشور بازگردد. وی پس از بازگشت، رسماً رئیس سازمان انرژی اتمی کشور شد.


با وی به مصاحبه نشستیم تا نظراتش را درباره توافق ژنو، توافق جامع هسته ای، تیم مذاکره کننده، لغو تحریم ها و . . .  بشنویم.


او در این مصاحبه گفته است: طرف غربی می گوید من تحریم علیه ایران را برداشته ام، اما هیچ شرکتی نمی تواند با ایران کار کند، چون این شرکت ها می گویند هنوز هیچ دستورالعملی نیامده و اگر با ایران وارد کار و فعالیت شویم ارزش سهام شرکت مان پایین می آید.


"به عنوان مثال می خواستیم که تحریم بانک مرکزی برداشته شود نه اینکه یک پول جزیی از اموال بلوکه شده ایران را به بانک ژاپنی بدهند و این بانک ژاپنی به ایران بگوید اگر این پول را به شما پرداخت کنم، تحریم می شوم و در نهایت این پول به بانک کشور دیگری داده شود و آن بانک هم بگوید ما فقط روزانه یک میلیون دلار می توانیم پرداخت کنیم".


عباسی درباره نقد به توافق ژنو، این نقدها را نقد جوانان نمی داند و بر کارشناسی بودن این نقدها تأکید می کند و می گوید: نقدهای مربوط به توافق نامه ژنو نقدهایی نبوده که دو سه نفر جوان بخواهند آن را بررسی کنند و موجب شود تیم مذاکره کننده ناراحت شود و اعلام کنند منتقدان می خواهند دولت آقای روحانی را تضعیف کنند، چون واقعاً قصد این نبوده است. قصد این بوده که گفته شود بی جهت قهرمان سازی نکنید.


او در بخش دیگری از این توافق، پروژه قهرمان سازی از ظریف را تشریح می کند و به انتقاد از عوامل آن می پردازد. او معتقد است: باید اجازه می دادند در ابتدا آقای ظریف وارد کشور بشود و به عموم جامعه اعلام کند که چه توافق کرده و متن را اعلام کند و یک سری از عقلا هم نظر بدهند و پس از این مرحله گفته شود آقای ظریف دست شما درد نکند، اما اینکه یک دفعه با جار و جنجال رسانه ای با همکاری چند خبرگزاری و فعالیت های دفتر رئیس جمهور آقای ظریف را قهرمان ملی کنیم در واقع می خواهیم همه را آچمز کنیم تا همه در عین بی خبری این اقدام را تأیید کنند و مراجع، رسانه ها و دانشگاهیان هم مجبورند تأیید کنند.


رئیس سابق سازمان انرژی اتمی همچنین پیشنهاد می دهد که متخصصان هسته ای ایران به عنوان بازرسان آژانس از کشورهای دیگر بازدید کنند؛ "ایران متخصصان خوبی دارد که می تواند در بازرسی از تأسیسات هسته ای کشورها به آژانس کمک کند و باید این راه باز شود که متخصصان و کارشناسان خبره کشورمان به عنوان بازرسان آژانس به کشورهای آمریکا، فرانسه، انگلیس و آلمان سفر و از تأسیسات هسته ای این کشورها بازرسی کنند".


او همچنین امتیازاتی را که در توافق اولیه ژنو داده شده در مقابل آنچه گرفته شده است، "ناچیز" می نامد.


مشروح مصاحبه خبرنگار سیاسی خبرگزاری تسنیم با فریدون عباسی دوانی رئیس سابق سازمان انرژی اتمی را در ذیل بخوانید:


تسنیم: با تشکر از اینکه این وقت را در اختیار ما قرار دادید. با توجه به مذاکرات هسته ای در دولت یازدهم، شبهاتی در خصوص هزینه بر بودن فناوری انرژی هسته ای در کشور توسط عده ای مطرح شده و می گویند ایران در حال حاضر دارای منابع عظیم نفتی است و کشور ما در شرایط کنونی نیازی به فناوری هسته ای ندارد. از نظر شما آیا دستیابی کامل به دانش و فناوری هسته ای هزینه بر است؟ و آیا باید با توجه به ذخایر عظیم نفتی دست از رسیدن کامل به فناوری هسته ای بکشیم؟


عباسی: در این خصوص اگر به فرمایشات اخیر مقام معظم رهبری توجه شود پاسخ این سوال ها را معظم له داده اند و کسانی که از منظر اقتصادی به فناوری هسته ای نگاه می کنند با رجوع به فرمایشات اخیر رهبری می توانند پاسخ خود را دریافت کنند. باید توجه کنیم که چرا در پیش از انقلاب اسلامی که بسیاری از برنامه ریزی ها در اختیار مستشاران نظامی خارجی بود، برنامه ریزی های بلندمدت مدنظر قرار گرفته شد و ایجاد نیروگاه 10 هزار مگاواتی برق هسته ای در دستور کار و هدف گذاری قرار گرفت؟


وزارت نیرو برای سال 1410 ایران به حدود 10 هزار مگاوات برق هسته ای نیاز دارد


پیش از انقلاب اسلامی مگر ما ذخایر عظیم نفتی و گازی نداشتیم؟ جمعیت کشور در آن دوره نصف جمعیت کنونی کشور بود. باید این امر را در نظر بگیریم که اگر فناوری هسته ای غیراقتصادی بود، نباید کشور ما به این فناوری می پرداخت و شاید آن موقع این تصمیم گیری درباره راه اندازی نیروگاه برق 10 هزار مگاواتی هسته ای عملیاتی می شد، بهتر هم بود و معنای بیشتری داشت.


فرمول هایی در دنیا هست که بر مبنای این فرمول ها، تنوع انرژی را تعیین می کنند. یک کار کارشناسی در کشور ما انجام شد و وزارت نیرو که مسئولیت برق کشور را دارد با در نظر گرفتن برنامه های درازمدت و توسعه ای، سهم برق را از روش های گوناگون مشخص و تعیین کرد که تأمین برق باید چه مقدار فسیلی، سیکل ترکیبی، برق آبی، خورشیدی، زمین گرمایی و هسته ای باشد. وزارت نیرو برای سال 1410 مشخص کرده که جمهوری اسلامی ایران به حدود 10 هزار مگاوات برق هسته ای نیاز دارد. آنهایی که بر روی این موضوع بحث دارند ببینند بر چه مبنای فکری و چه کار کارشناسی وزارت نیرو به این عدد رسیده است؟


اگر ما 20 هزار مگاوات برق را که مجلس به تصویب رسانده، در نظر نگیریم و 10 هزار مگاوات برق رژیم سابق را هم در نظر نگیریم، این کار کارشناسی وزارت نیرو را که باید در نظر بگیریم. اگر وزارت نیرو اعلام کند مقداری از تولید برق باید از طریق برق آبی تأمین شود، همان طور هم اعلام می کند که 10 هزار مگاوات برق هسته ای تا سال 1410 نیاز داریم.


پس یک دلیل منطقی بر مبنای تنوع آب و هوایی کشور و برای این تصمیم وزارت نیرو وجود دارد و باید این تصمیم وزارت نیرو ملاک باشد و برنامه ریزی های کشور بر مبنای این تصمیم استوار باشد، نه اینکه ما بر مبنای علاقه شخصی، نیاز انرژی کشور را تأمین کنیم.


بنده که رشته ام هسته ای است می گویم آن چیزی که دستگاه اصلی و مسئول کشور تعیین کرده، باید ملاک باشد و دستگاه اصلی مربوط به تأمین انرژی کشور اعلام کرده تا سال 1410 باید به تأمین برق 10 هزار مگاوات برق هسته ای برسیم.


*** چرا روحانی برای تحصیل در رشته حقوق به انگلستان رفت؟


باید توجه داشت که نمی توان به خیلی از مسائل فقط از دید صرفا اقتصادی نگاه کرد. من یک سوالی می پرسم. چرا برادر بزرگوارمان آقای رئیس جمهور برای تحصیل در رشته حقوق به انگلستان رفتند؟ چرا آقای ظریف قبل از پیروزی انقلاب برای دریافت مدرک دکترا به آمریکا رفتند؟ یا اینکه چرا برخی از افرادی که اکنون در کابینه هستند برای ادامه تحصیل به خارج از کشور مراجعه کردند؟


جنبه مثبت موضوع این است که ما ضعف هایی را در نظام آموزشی کشور داشته و نیاز بود که متخصصان و آنهایی که می خواستند از نظر علمی، دوره دیده و پیشرفت کنند، به خارج از کشور مراجعه کرده و تحصیل کنند. چرا باید فرزندان این کشور را از علم روز و فناوری های پیشرفته محروم کنیم که همیشه نیاز به خارج از کشور وجود داشته باشد. بالاخره باید حاکمیت در رشته هایی سرمایه گذاری داشته باشد تا زیربناها را ایجاد کنند.


*** در آمریکا هر کیلو وات ساعت برق هسته ای حدود 3 تا 4 سنت است


این طور تبلیغ می شود که مثل اینکه هسته ای یک موجود جداست و یک رشته خاصی است، در صورتی که اصلا این گونه نیست. دانش و فناوری هسته ای نشأت گرفته از تمام رشته های تخصصی این کشور است، یعنی حتی مدیریت و صنایع و هر رشته ای که در نظر داشته باشیم، به یک نحوی در صنعت هسته ای می تواند کارساز باشد، به خصوص در رشته های علوم پایه و فنی و مهندسی.


اگر در رشته های دیگر نمی توانستیم رشد کنیم، نمی توانستیم در فناوری هسته ای هم موفق شویم. پس این موضوع را باید در نظر بگیریم که سمت گیری ما در دستیابی به انرژی هسته ای و کاربرد پرتوها در زندگی مردم یک دیدگاه محصول نگر بوده که رشد آموزش عالی را در کشور توجیه می کند، یعنی سرمایه گذاری ای که ما در آموزش عالی، توسعه دانشگاه ها و پژوهش ها داریم، در صنعت هسته ای توجیه می شود، یعنی باید موضوعات محوری را انتخاب کنیم که رشته های مختلف را در خود درگیر می کند و آن را جلو ببریم، نه اینکه کیلو وات ساعت برق را درنظر بگیریم.


*** یک دفعه فناوری هسته ای را از "حق مسلم" به "حق غیرمسلم" تبدیل می کنند


تازه اگر ما برق را درست تأمین کنیم، یعنی تولیدمان در سوخت، غنی سازی و رآکتور بهینه باشد، قیمت برق هسته ای زیاد نیست. در آمریکا فکر می کنم هر کیلو وات ساعت برق هسته ای حدود 3 تا 4 سنت است. باید به این سمت حرکت کنیم که دیگر کشورها چگونه برق هسته ای تولید می کنند و ما هم به اندازه تأمین برق هسته ای به آنها برسیم.


*** چرا صنعت خودروسازی را که خودرو گران تولید می کند تعطیل نمی کنید و می گویید هسته ای گران است، تعطیل شود


بنده مثالی می زنم، اگر فناوری هسته ای گران است پس چرا خودروهای ما گران است؟ چرا ما خودرو تولید می کنیم؟ چرا خودروهایی مانند پژو و پراید را با این کیفیت موجود و این قیمت در اختیار مردم قرار می دهیم؟ خوب برویم و از خارج وارد کنیم. استدلال های بسیاری پشت سر این موضوع است. صنعت خودرو یک بخش از اشتغال و تولید جامعه ماست. این خودرو که در کشور گران در می آید، تعطیلش کنید. فقط هسته ای را نشانه می گیرید؟


*** موضوعات راهبردی کشور را باید از نوسانات سیاسی و هیجانات اجتماعی دور نگه داریم


قیمت بنزین ما در دنیا بهینه است؟ بقیه تولیدات ما هم همین طور است؟ یعنی هر چیزی را که تولید می کنیم قیمتش همان است؟ در اینجا یک مغلطه ای شده و عده ای به دنبال این هستند که در اذهان مردم انحراف ایجاد کنند، یعنی یک دفعه فناوری هسته ای را از حق مسلم به حق غیرمسلم تبدیل می کنند و می گویند مردم ایران حق دارند به چیزهای دیگر فکر کنند و حق دارند رفاه داشته باشند. بله، حق دارند، اما این رفاه با توجه به دانش و فناوری به دست می آید.


العلم سلطان. علم چیست؟ یعنی رشد در متالوژی، مهندسی، شیمی، برق، مکانیک، فیزیک، صنایع، مدیریت، حقوق بین الملل. باید در همه این رشته ها رشد کنیم. چطور رشد می کنیم؟ با دیدگاه محصول نگر می توانیم رشد کنیم. با دیدگاه های راهبردی می توانیم رشد کنیم، یعنی ما موضوعات راهبردی و بزرگ را باید دریافت کرده و در پروژه های بزرگ به کار ببریم تا بتوانیم در اجزاء، پیشرفت کنیم و حاصل این پیشرفت ها را در سایر صنایع و سایر علوم به کار ببریم.


تسنیم: پس از ترور دانشمندان هسته ای کشورمان که شما نیز از اهداف ترور از سوی دشمنان بودید، دانشجویان، بسیار علاقمند به تحصیل در رشته های هسته ای شدند. به نظر شما با توجه به مذاکرات ژنو و تعلیق غنی سازی 20 درصد، آیا، این تأثیری در میزان علاقه دانشجویان کشور به رشته های هسته ای خواهد گذاشت؟


عباسی:موضوعات راهبردی کشور را باید از نوسانات سیاسی و هیجانات اجتماعی دور نگه داریم. باید ثبات درازمدت داشت. فرض کنیم یک دفعه به یک دلیلی عده ای ترور شوند و دانشجویان کشور جمع شوند و بگویند همگی می خواهیم در رشته های هسته ای تحصیل می کنیم. اصلا ما این میزان دانشجو در رشته های هسته ای نیاز نداریم. همگی این دانشجویان بخواهند در زمینه فناوری هسته ای تحصیل کنند، چگونه باید آنها را جذب کنیم؟


*** می توانیم ماهواره به فضا پرتاب و آن را در فضا نگه داریم


فناوری هسته ای فقط یک رشته خاص نیست. اگر کشورمان در تمام دانش و فناوری رشد کند می توانیم موشک به فضا پرتاب کنیم، می توانیم سوخت تولید کنیم، می توانیم رآکتور هسته ای بسازیم، می توانیم ماهواره بسازیم و به فضا پرتاب کنیم و آن را در فضا نگه داشته و از آن استفاده کنیم. پس بهتر است ما جهت گیری های خاص داشته باشیم و ببینیم چه منابع انسانی با چه تخصص هایی و با چه تعداد نیرویی نیازمندیم تا برویم برای تربیت این نیروها سرمایه گذاری کنیم.


این اقدام کشور ما را بیمه می کند و ما را از هیجانات دور می کند و دیگر کسی نمی تواند با ترور یک تا 10 دانشمند هسته ای، خدشه ای در مسائل راهبردی کشور ایجاد کند.


تسنیم: در یکی از سخنرانی هایی که در یکی از دانشگاه های کشور داشتید به این نکته اشاره کردید که برنامه هسته ای ایران به شخص یا جریان خاصی تعلق ندارد. در جایی هم خاطره ای از رهبر معظم انقلاب مطرح کردید که وقتی در سال 90 به خدمت معظم له رسیدید، فرمودند که نیازمندیم که همه سلیقه ها و جریان های سیاسی که در چارچوب نظام هستند در اداره صنعت هسته ای کشور نظر بدهند و رهبری نیز در این خصوص تأکید کردند. منظور شما از اینکه عنوان می کنید برنامه هسته ای کشور متعلق به جریان، گروه و یا حزب خاصی نیست، چیست؟


عباسی: بحث من انحصار گذاشتن بر روی دستاوردهای نظام است. من در مورد فناوری هسته ای و سایر مسائل راهبردی کشور معتقدم محصول تفکر انقلابی است که این تفکر انقلابی آمده و خودش فکر می کند و مرکز تصمیم گیری ما از خارج کشور به داخل منتقل شده است. در رژیم گذشته مراکز تصمیم سازی ما داخل کشور نبود و انگلیس و آمریکا برای ما تعیین تکلیف می کردند.


با آمدن انقلاب تغییر مدیریت در جامعه ایجاد شده و ما می خواهیم با تفکر انقلاب اسلامی جامعه خود را اداره و به سمت خودکفایی برویم. این شعارها مربوط به ابتدای انقلاب بود، پس وقتی می خواهیم خودمان تصمیم بگیریم، مدیریت ارشد کشور در راهبری جامعه بسیار مهم است.


اگر جامعه علمی ما سمت گیری درستی داشته باشد و در هر موضوعی درست حرکت کند، اصلا با یکدیگر به اختلاف بر نمی خوریم.


جریان اصلاح طلبی بیشتر با هاشمی مخالف بود تا جریان اصول گرایی


بنده در دانشگاه صنعتی امیرکبیر سخنرانی داشتم که حاضران در مراسم یک شعارهایی را سر می دادند، اما واقعا این راهش نیست که در سخنرانی ای که بنده و آقای جلیلی داشتیم این شعارها را سر دهند. بنده در آن سخنرانی در خصوص دوره آقای هاشمی رفسنجانی صحبت کردم. ایشان در حال حاضر رئیس محترم مجمع تشخیص مصلحت نظام هستند. ممکن است ایشان دیدگاه های اجتماعی و سیاسی داشته باشند که با جریانات فعلی سازگاری نداشته باشد. همین طور که وقتی جناب آقای سیدمحمد خاتمی رئیس جمهور شدند، دیدگاه های اصلاح طلبی و مشارکتی آنها بیشتر با آقای هاشمی رفسنجانی ضدیت داشت تا اینکه اصول گرایان بخواهند مخالفتی با جناح کارگزاران داشته باشند.


اگر آقای هاشمی رفسنجانی را که یکی از نیروهای کارساز انقلاب بوده در جبهه کارگزاران بدانیم، عده ای می گویند حزب کارگزاران را کسانی تشکیل دادند که پیروان فکری آقای هاشمی رفسنجانی بودند.


اگر ما نمونه ها را جلوی خودمان بگذاریم می بینیم که این جریان اصلاح طلبی بیشتر با آقای هاشمی رفسنجانی مخالف بود تا جریانی که منسوب به اصول گرایی است، اما نمی توانیم کتمان کنیم که در دوره آقای هاشمی رفسنجانی ایشان در مسائل راهبردی فکر و برنامه ای نداشتند. خوب، آثار اقداماتی که انجام دادند و بودجه و وقتی را که آقای هاشمی گذاشتند وجود دارد.


در دوره ای که آقای هاشمی رفسنجانی رئیس جمهور بودند یک زیربناهایی برای دوره جدید صنعت هسته ای ایجاد شد، چون باید روند صنعت هسته ای را دو قسمت کرد، یکی قبل و یکی پس از پیروزی انقلاب.


شاید قبل از پیروزی انقلاب اسلامی به دلیل نبودن منابع انسانی کافی، اتکاء رژیم سابق به خارجی ها بیشتر بود، اما پس از انقلاب اسلامی و با توجه به ازدیاد جمعیت، تغییر دانشگاه ها در دهه 60 ایجاد شد. تغییر در دانشگاه ها در دهه 60 و ایجاد رشته های فوق لیسانس، محصول دولت همان موقع است. دولت دهه 60 و وزیر علوم همان دولت نشسته و برنامه ریزی کرده است.


در زمان جنگ که کشور با مشکلات مالی روبرو بود، اعزام دانشجویان برای تحصیل به خارج از کشور انجام شد که بسیاری از اساتید فعلی دانشگاه های کشور ماحصل همان دوره هستند. هدایت حضرت امام(ره) و صلابت و مدیریت ایشان و اخلاقی که در جامعه داشتند، همه جناح ها را در چارچوب نظام حفظ می کرد.


بنده زمانی خدمت مقام معظم رهبری رسیدم و اعلام کردم ما نیاز به همه سلیقه ها و جناح های مختلف در چارچوب نظام داریم و این کلید مسئله است و اگر در چارچوب نظام اسلامی ایران قرار بگیریم، اگر هم سلیقه های مختلف داشته باشیم باز با هم می سازیم و این همان وحدت کلمه ای است که حضرت امام تأکید داشتند و همان "لاتنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحکم" است که حضرت امام(ره) به آن تأکید داشتند و خطاب به دولتی ها تذکر می دادند که نزاع نکنید که فشل می شوید.


آیات قرآن کریم را امام(ره) ساده بیان می کنند. با چنگ زدن به ریسمان الهی به وحدت کلمه می رسیم. حالا ممکن است در این راه سلیقه های مختلفی داشته باشیم، اما وقتی دور هم می نشینیم و نیاز کشور را در نظر می گیریم نباید با هم دعوا کنیم.


فرض کنیم نیاز کشور در حال حاضر برق است. چقدر سیاست در آن دخالت دارد؟ این بحث تخصصی است و باید کنار هم بنشینیم و نیاز کشور در حوزه برق را حل کنیم. همه دولت ها در بحث نیاز کشور، صادرات و خودکفایی با یکدیگر هم نظر هستند. این طور نیست که از نظر سیاسی راهی را انتخاب کنیم که در حوزه کشاورزی کاری کنیم که خرما به گونه دیگری به بار بنشیند و یا میزان برداشت گندم افزایش یابد.


بالاخره گندم نیاز به بذر، کود، آب، مدیریت، کانال های زیر سد، زمین های بیشتر زیر کشت دارد و باید کیفیت محصول و برداشت آن به گونه ای مناسب باشد و ماشین آلات کشاورزی مناسب می خواهد. حالا این موضوع چگونه به مسائل خاص سیاسی و یا دینی ما باز می گردد؟ این قدر موضوعات مشترک داریم که اصلا موضوعی نیست که بخواهیم در موردش اختلاف کنیم، اما متأسفانه یک جریان های فکری در جامعه ما فعال هستند و یا بعضا دست های خارجی در این مسائل دخیل است.


*** پاسخ به دانشجویانی که شعار"بسیجی واقعی همت بود و باکری" سر می دهند


در اینجا قدری مسئله را برای شما باز می کنم. هنگامی که به همراه آقای دکتر سعید جلیلی برای سخنرانی به دانشگاه صنعتی امیرکبیر دعوت شده بودیم، برخی دوستان حاضر در جلسه شعار "بسیجی واقعی همت بود و باکری" را سر می دادند. این شعارها را جلوی من سر می دهند. این شعارها را مقابل آقای جلیلی سر می دهند، یعنی اینکه ما بسیجی نیستیم؟ از نظر زمانی تقریبا بنده از آقای جلیلی 7 تا 8 سال بزرگ تر هستم. بنده تقریبا هم دوره شهیدان همت و باکری می شوم، یعنی چطور است که وقتی من در آن زمان در جبهه حضور داشتم و بسیجی هم بودم چون زنده مانده ام و شهید نشدم اکنون طور دیگری هستم؟ من هنوز همان ساختار فکری و فضای فکری که حضرت امام(ره) مدیریت می کردند را دارم. بالاخره ما از ارشادات فکری حضرت امام(ره) بهره مند شدیم. حالا بنده زنده مانده ام، یعنی من دیگر بسیجی واقعی نیستم؟ آیا افرادی که در روز قدس سال 88 می دیدیم (به چشم خودم دیدم) روزه خواری می کردند و نزدیک میدان ولیعصر(عج) سیگار می کشیدند، آنها تشخیص می دهند که بسیجی واقعی کیست؟ خوب، من که نمی توانم قبول کنم بسیجی واقعی را کسانی که در راهپیمایی روز قدس سال 88 روزه خواری می کردند، انتخاب کنند یا بسیجی واقعی کسی نیست که بگوید "نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران". هیچ گاه شهیدان همت و باکری و سایر شهدای کشور به این شعارهایی که در راهپیمایی روز قدس سال 88 سرمی دادند اعتقاد نداشتند و اگر هم زنده بودند به این شعارها معتقد نمی شدند که بگویند ما غزه و لبنان را قبول نداریم و فقط جانم فدای ایران.


البته برخی از همین افراد آمدند و سعی داشتند این شعار را تصحیح کنند و در رسانه های خارجی گفتند "هم غزه هم لبنان جانم فدای ایران" و سعی داشتند این خراب کاری را جبران کنند. این شعار برای آنهاست، چه کسی می تواند بگوید آقای جلیلی بسیجی واقعی نیست؟ و فقط همت و باکری شهید واقعی هستند؟ چرا؟ به دلیل اینکه خانواده های این دو شهید بزرگوار به فرض از یک جریان خاصی سیاسی جامعه حمایت کرده اند؟ آیا به این دلیل تنها این دو شهید گران قدر بسیجی واقعی هستند؟ اگر خانواده های آنها از یک جریان خاصی سیاسی حمایت نمی کردند، چه می شد؟ آنها هم ضدآزادی می شدند؟ دیکتاتور می شدند؟ اگر بخواهیم با این ادبیات در جامعه برخورد کنیم به نتیجه ای نخواهیم رسید.


*** آنهایی که به خاتمی رأی دادند به احمدی نژاد هم رأی دادند


اما در دوم خرداد چه اتفاقی افتاد؟ بالاخره حدود 20 میلیون نفر به آقای خاتمی رأی دادند. این 20 میلیون نفری که به خاتمی رأی دادند چه کسانی بودند؟ اینها همه ژورنالیست بودند؟ همه اینها کسانی بودند که دم از آزادی می زدند؟ خیر، اینها همان کسانی هستند که به احمدی نژاد هم رأی دادند. این را مطمئن باشید که بسیاری از آنهایی که به آقای خاتمی رأی دادند به آقای احمدی نژاد هم رأی دادند.


اتفاقا در سال 88 یکی از دوستانم بسیار علاقمند بود که آقای میرحسین موسوی رأی بیاورد. وی بسیار فرد مقیدی بود و از پیش از انقلاب وی را می شناختم. ایشان برای پیروزی انقلاب بسیار تلاش کرد و بسیاری از جوانان را به اسلام آورد و  نمازخوان کرد که البته ایشان درسال 88 به رحمت خدا رفت که انشاءالله خداوند وی را با انبیاء و ائمه اطهار محشور کند.


روز پنجشنبه شب پیش از انتخابات سال 88 برای عیادت نزد وی رفتم و ایشان از من پریسد که نظرت درباره انتخابات چیست؟ به وی پاسخ دادم احمدی نژاد رأی می آورد که کمی ناراحت شد و از من پرسید از کجا می دانی؟ گفتم بخش های مختلف تهران را سرزدم و ظاهرا در تهران آقای موسوی رأی بیشتری دارد و در شیراز هم همین طور است، اما در شهرها و روستاهای دیگر این اتفاق نیفتاده و رأی در این شهرها و روستاها با احمدی نژاد است، چون همان طور که از پیش تذکر داده بودم آقای میرحسین موسوی حتی در صحبت ها و سخنرانی هایی که دارد خیلی توجهی به روستاها نداشته است.


آقای احمدی نژاد برای مردم کار کرده و مردم هم این فعالیت ها را دیده ام. با خیلی از مردم در شهرهای مختلف صحبت کردم که می گفتند آقای احمدی نژاد برای شهر ما کار کرده و واقعا اینها ملاک است. ما باید کل ایران را نگاه کنیم. فقط نباید جریانی که تولیدکننده نیست، جوان و شهرنشین است و خواسته های خاصی دارد را از نظر سیاسی و اجتماعی مدنظر داشته باشیم.


*** چون اوکراین، رهبری و شورای نگهبان ندارد تن به تجزیه داد


تحلیل من در آن سال این بود که احمدی نژاد رأی می آورد و هنگامی هم که رأی آورد باید کار و همکاری می کردیم. وقتی تنفیذ ریاست جمهوری انجام می شود و شورای نگهبان تأیید می کند باید بپذیریم، اما یک جریانی مقاومت کرد و نپذیرفت. اکنون ما شبیه این موضوع را در حال حاضر در اوکراین مشاهده می کنیم که تعداد مخالفان در پایتخت بیشتر است و می خواهد به زور خواسته هایش را به سایر شهرهای کشور تحمیل کند، چون اوکراین رهبری و شورای نگهبان ایران اسلامی را ندارد و به این موضوع تن می دهد که نتیجه آن تجزیه کشور می شود. 


دولت های مختلف در پیشرفت هسته ای کشور هر کدام با بزاعت خودشان سهمی داشتند. این بزاعتی را که من مطرح می کنم هم مالی، هم منابع انسانی و هم ارتباطات خارجی است. در دوره آخر ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی و هم در اواخر دوره ریاست جمهوری آقای خاتمی و هم اواخر دوره ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد سطح ارتباطات ما با خارجی ها پایین آمد و محدودیت هایی برای ما به وجود آمد.


در دوره هاشمی و احمدی نژاد از نظر سیاست خارجی فشارهایی بر کشور وارد شد


اگر کمی به تاریخ قبل مراجعه کنیم می بینیم که سفرای کشورهای خارجی از ایران رفتند، اما دوباره بازگشتند. در دوره آقای هاشمی یک سری فشارها از نظر سیاست خارجی بر کشور وارد شد و در دوره آقای احمدی نژاد هم همین بود. هر کدام از این رئیس جمهورها براساس داده های زمان خودشان و براساس اندازه سواد فنی، مدیریتی و حقوقی که آن موقع داشتیم نسبت به انعقاد قراردادها عمل کردند. نباید تمام گذشته را کتمان کنیم و بگوییم هر چه در گذشته انجام شده غلط است. هر رئیس جمهوری در دوره خود براساس داده های زمان خودش تصمیم گرفته است و این داده ها تبعات خوب و بد داشته است. باید تبعات خوب را ادامه دهیم که رهبر انقلاب نیز در فروردین ماه در مشهدمقدس بر این موضوع تأکید داشتند.


*** در متن توافق نامه صریحا نوشته نشده که تحریم ها چگونه برداشته شود


تسنیم: نظر شما در خصوص متن توافق نامه ژنو چیست؟


عباسی: در زمانی که آقای دکتر جلیلی رأس تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان بود مسائل مختلفی مطرح می شد و مفادی که در توافق نامه نوشته شده در همان موقع بحث می شد، اما ما به ازای در خور آن را، ما هم برای برخی از مفاد می خواستیم و این طور نبود که ما تمامی آنچه را که آنها می گفتند، بپذیریم. ما برای برخی از مفاد ها ما به ازای درخور طلب می کردیم.


به عنوان مثال می خواستیم که تحریم بانک مرکزی برداشته شود نه اینکه یک پول جزیی از اموال بلوکه شده ایران را به بانک ژاپنی بدهند و این بانک ژاپنی به ایران بگوید اگر این پول را به شما پرداخت کنم، تحریم می شوم و در نهایت این پول به بانک کشور دیگری داده شود و آن بانک هم بگوید ما فقط روزانه یک میلیون دلار می توانیم پرداخت کنیم. واقعا این شیوه پرداخت به چه درد ما می خورد، یعنی متن توافق نامه به گونه صریحی نوشته نشده که تحریم ها چگونه برداشته شود.


*** با گذاشتن یک سری جمله در کنار هم به راحتی نمی توان حریف غرب شد


طرف غربی می گوید من تحریم علیه ایران را برداشته ام، اما هیچ شرکتی نمی تواند با ایران کار کند، چون این شرکت ها می گویند هنوز هیچ دستورالعملی نیامده و اگر با ایران وارد کار و فعالیت شویم ارزش سهام شرکت مان پایین می آید، یعنی این قدر دنیای غرب تبحر پیدا کرده تا کارها را بسته انجام دهد که ما نمی توانیم با گذاشتن یک سری جمله در کنار هم به راحتی حریف آنها شویم.


*** قصد منتقدان ژنو این است که بگویند بی جهت "قهرمان سازی" نشود


در مذاکرات باید انتهای کار را می دیدیم و اعلام می کردیم آخر ماجرا چه می شود؟ یعنی دقیقا طرف غربی باید زمان می داد که مفادی را که آنها ملزم به انجام آن هستند در چه زمان و به چه شیوه ای عملیاتی خواهند کرد و باید جزء به جزء در توافق نامه قید می شد. ان شاءالله که دوستان مذاکره کننده در شش ماهه دوم حرف ها و نقدها را شنیده اند. نقدهای مربوط به توافق نامه ژنو نقدهایی نبوده که دو سه نفر جوان بخواهند آن را بررسی کنند و موجب شود تیم مذاکره کننده ناراحت شود و اعلام کنند منتقدان می خواهند دولت آقای روحانی را تضعیف کنند، چون واقعا قصد این نبوده است. قصد این بوده که گفته شود بی جهت قهرمان سازی نکنید.


یعنی در دستگاه دولتی ما شتاب زده کاری انجام شد و در نهایت که می خواستند افکارعمومی را تحت تأثیر قرار دهند، هجمه رسانه ای انجام شد و آقای ظریف را به عنوان قهرمان دیپلماسی کشور مطرح کردند و این درحالی است که آقای ظریف هنوز وارد کشور نشده بود، اما تابلوی قهرمانی وی را بالا بردند. آقای ظریف برادر بزرگ ماست و تجربه دارد و به ایشان علاقه داریم و مجلس رأی بالایی به وی داده است و باید از ایشان حمایت کنیم.


*** می خواستند همه را آچمز کنند تا در عین بی خبری، توافق ژنو را تایید کنند


باید اجازه می دادند در ابتدا آقای ظریف وارد کشور بشود و به عموم جامعه اعلام کند که چه توافق کرده و متن را اعلام کند و یک سری از عقلا هم نظر بدهند و پس از این مرحله گفته شود آقای ظریف دست شما درد نکند، اما اینکه یک دفعه با جار و جنجال رسانه ای با همکاری چند خبرگزاری و فعالیت های دفتر رئیس جمهور آقای ظریف را قهرمان ملی کنیم در واقع می خواهیم همه را آچمز کنیم تا همه در عین بی خبری این اقدام را تأیید کنند و مراجع، رسانه ها و دانشگاهیان هم مجبورند تأیید کنند.


خوب چه چیزی را باید تأیید کنند. اول باید متن توافق نامه را خواند، بعد تأیید کرد. این اشکال به توافق نامه وارد بود. این کار شتاب زده انجام شد. خوب حالا تیم مذاکره کننده کاری شتاب زده انجام داده، اما از اینجا به بعد را درست کنید. شش ماه فرصت داشتید که برنامه ای بریزید و دولت برنامه ای برای رفع مشکلات اقتصادی مردم بریزد. شما برنامه نداشتید و ما هم می دانیم. اصلا معلوم نبود دولت به دست آقای روحانی می افتد یا خیر. حال اشکال ندارد و ایشان رأی آورده اند و عده ای هم وزیر شده اند و آقای روحانی سعی کرده کسانی را که از قبل تجربه داشته اند را بر سر کار بیاورد و مجلس هم در این خصوص همکاری کرده است.


*** دولت باید "اعتدال" و "تدبیر و امید" داشته باشد


باید این همدلی و همکاری را مدنظر داشته باشیم. باید واقعا اعتدال داشته باشند و شتاب زده عمل نکنند. نباید تصمیمات فردی عاجل و به دور از نظرات کارشناسی گرفت تا تبعات بعدی نداشته باشد. حالا واقعا این کارها انجام شده است؟ اشکال ندارد دولت جمهوری اسلامی ایران است و باید حمایت شود، اما باید این روش دولت تغییر پیدا کند. حتما دولت باید عقل جمعی را به کار بگیرد و اعتدال داشته باشند و نیز تدبیر و امید داشته باشند که با اقتدار در مذاکرات به نتیجه برسند.


تسنیم: گروه 1+5 تأکید دارد که ایران بیشتر از 2 هزارسانتریفیوژ نمی تواند داشته باشد. در حال حاضر هم در کنگره آمریکا طرحی در حال آماده سازی است که ایران بیشتر از 2 هزار سانتریفیوژ نمی تواند داشته باشد. این در حالی است که برای یک نیروگاه هزار مگاواتی برای تولید سوختش نیاز به 50 هزار سانترفیوژ است، نظر شما چیست؟


عباسی: البته این بستگی دارد به اینکه توان جداسازی این سانتریفیوژها چقدر باشد و سوخت آن رآکتور چقدر باشد.


تسنیم: اگر در نهایت در توافق نامه قید شود که ایران تنها می تواند از 2 هزار سانتریفیوژ استفاده کند، ما با این تعداد سانتریفیوژ چه کارهایی می توانیم انجام دهیم؟


عباسی: تیم مذاکره کننده کشورمان باید به سمتی حرکت کند که بتواند اعلام کند ما در هر زمانی به هر تعداد سانتریفیوژی که نیاز داشته باشیم خودمان را محدود کنیم. ما که نمی خواهیم پول مان را دور بریزیم. ما نمی خواهیم از لحاظ اقتصادی خودمان را فلج کنیم. چرا پول مان را بدون جهت در غنی سازی صرف کنیم.باید به اندازه کافی ماشین سانتریفیوژ داشته باشیم و این مهم است که این ماشین سانتریفیوژ با چه قدرت جداسازی باشد. چون تعداد قدرت جداسازی ماشین سانتریفیوژ مشخص می کند.


مثلا SWU آن 1.5 باشد و یا 15 و یا 30 باشد. تعداد ماشین ها فرق دارد، آن هم برای چه نیازی باید باشد، برای نیاز رآکتور تهران است یا دارخوین و یا شبیه بوشهر است که هزار مگاوات و برای چند رآکتور است.


فکر می کنم کلماتی که در قراردادها و تفاهم نامه ها نوشته می شود نباید حقوق ما را پایمال کند. باید همیشه بتوانیم حق خود را بگیریم و اگر تکلیفی بر دوش ما گذاشته می شود مقدم بر آن تکلیف استفاده از حقوق مان است. اول طرف غربی باید حسن نیت خود را ثابت کند و نشان دهد که ما می توانیم از حق مان استفاده کنیم.


مطمئنا اگر غربی ها حقوق ما را محترم بشمارند، ما به دنبال غنی سازی خارج از عرف نیستیم. زمان بندی می کنیم و مطابق نیازمان ماشین نصب می کنیم. مثلا از 3 سال قبل اعلام می کنیم که نیازمان چه میزان است و به کارخانه ها اعلام می کنیم به چه میزان ماشین تولید کنند و محل نصب و نحوه بهره برداری آن را اعلام می کنیم و آژانس هم نظارت می کند. در این خصوص آژانس می تواند بر گرم و حتی دهم گرم آن نظارت کند و مشکلی در این خصوص نداریم و همیشه با آژانس همکاری داشته باشیم.


*** تیم مذاکره کننده باید نظارت آژانس را در حد عرف بین المللی بپذیرد


پس تیم مذاکره کننده کشورمان باید بر روی safe gard و پادمان که نظارت آژانس هست، تأکید کند. باید تیم مذاکره کننده کشورمان اعلام کند که نظارت آژانس را در حد عرف بین المللی می پذیریم. آژانس برای کنترل کشورها ایجاد شده و ما هم پذیرفته ایم که از تأسیسات هسته ای ایران بازرسی کنند و تاکنون به این امر پرداخته اند و به نکته خاصی نرسیده اند و انحرافی نداشته ایم.گزارش های آقای آمانو هر سه ماه یک بار به شورای حکام ارسال می شود که این گزارش ها دال بر این امر است. حداقل در سه تا چهار سال گذشته هیچ مشکلی با آژانس نداشته ایم و تعاملات رو به بهبود بوده است. ما به عنوان یک بازوی امین می توانیم برای آژانس کار کنیم و سایر کشورها را کنترل کنیم.


*** باید راهی باز شود تا از تاسیسات هسته ای آمریکا و کشورهای غربی بازرسی کنیم


ایران متخصصان خوبی دارد که می تواند در بازرسی از تأسیسات هسته ای کشورها به آژانس کمک کند و باید این راه باز شود که متخصصان و کارشناسان خبره کشورمان به عنوان بازرسان آژانس به کشورهای آمریکا، فرانسه، انگلیس و آلمان سفر کرده و از تأسیسات هسته ای این کشورها بازرسی کنند.


*** تیم مذاکره کننده امکان بازرسی کارشناسان ایرانی از مراکز هسته ای دیگر کشورها را در توافقنامه بگنجاند


در حال حاضر ما می توانیم این کار را انجام دهیم، چون هم سوادش را داریم و هم تجاربش را داریم. آن قدر از ما بازرسی شده که اکنون جزو کشورهایی هستیم که خیلی خوب مسائل مربوط به بازرسی را می شناسیم و می توانیم در این خصوص به آژانس کمک کنیم. این موضوع را تیم مذاکره کننده کشورمان در توافق نامه بگنجانند که حتما کارشناسان و متخصصان هسته ای کشور بروند و از تأسیسات هسته ای سایر کشورها بازرسی کنند.


آژانس تصمیم گیرنده نهایی پرونده هسته ای ایران نیست


تسنیم: شما حدود دو سال در خصوص پرونده هسته ای ایران با آژانس در ارتباط بودید. آیا تصمیم گیر اول و آخر پرونده هسته ای ایران از نظر شما  آژانس بین المللی انرژی اتمی است یا آمریکا و کشورهای غربی هستند؟


عباسی: خیر؛ آژانس تصمیم گیرنده نهایی پرونده هسته ای ایران نیست. آژانس از مدیران و کارشناسان بسیاری از کشورها و عمدتا کشورهای غربی تشکیل شده است. کشورهای غربی پول های بسیار خوبی به آژانس می دهند، کارمند به آژانس می دهند و حقوق کارمندان را نیز کشورهای غربی و به خصوص آمریکا می دهد. خوب مطمئنا کارمند و کارشناسی که در آژانس فعالیت دارد و یک فرد غربی است به کشور خود، کشورهای غربی و آمریکا علاقه و اعتقاد دارد و به کشورهای شرقی اعتقاد ندارند. این کارمندان و کارشناسان می توانند به راحتی از کشورهای خود دستور بگیرند، به خصوص آن کارکنان و کارشناس هایی که حقوق بگیر کشور خودشان هستند.


به عنوان مثال کارمندان دپارتمان انرژی آمریکا به آژانس بین المللی انرژی اتمی مأمور شده اند. قاعدتا این گونه افراد از کشورهایی که حقوق می گیرند تأثیرپذیری دارند و بر روی نظرات کارشناسی شان تأثیر ایجاد می شود.


*** قطعا از طریق کارشناسی آژانس به نتیجه ای نمی رسیم


حتی در مستندات آمریکایی ها و انگلیسی ها و که از روی نظرات آمریکا ساخته اند، مشاهده می کنید که پزشکان یک شرکت به مبنای دستوراتی که روسای شرکت ها دیکته می کنند در مورد سلامت کارگران اظهارنظر می کنند که آیا سلامتی این کارگران به خطر افتاده و یا این کارگر ذات الریه گرفته یا بر اثر استنشاق گاز CO آسیب دیده است. این گونه افراد عین همانی را می گویند که روسای شان دستور می دهند. بازرس و کارمند آژانس انرژی اتمی هم می تواند این طور باشد. پس باید مسئله را به گونه دیگری حل کنیم.


قطعا کشور ما از طریق کارشناسی آژانس به نتیجه ای نمی رسد، چون کشورهای دیگر در آژانس تأثیرگذارند. با همه احترامی که به متخصصان آژانس قائل هستم، اما از طریق کارشناسی آژانس به نتیجه ای نخواهیم رسید. کارشناسان آژانس خبره هستند و بنده بعضا افراد مثبت و با روحیات انسانی را در میان آنها دیده ام، اما در شرایطی قرار گرفته اند که فشار سیاسی هم بر روی این کارشناسان هست.


تسنیم: دستگاه های اطلاعاتی و جاسوسی کشورهای غربی در آژانس نفوذ دارند؟ یا از طریق دیگری به اطلاعات موجود در آژانس دسترسی پیدا می کنند؟


*** آژانس بدون اینکه بخواهد اطلاعاتش در اختیار کشورهای خاص قرار می گیرد


عباسی: نفوذ از سوی سرویس های امنیتی بر روی افراد می تواند وجود داشته باشد و در همه جا این بحث موجود است. پول می تواند کارساز باشد و افراد از طریق سرویس های جاسوسی خریداری شوند، اما هرچه دنیا به سمت الکترونیک شدن می رود و اساس روی کامپیوتر بیس و ماهواره بیس است، کسانی که طراح سیستم های جمع آوری داده و پردازش داده هستند و نرم افزارنویس هستند بر گره های اطلاعاتی تسلط دارند، یعنی اگر اطلاعاتی در ایران تولید شود و به دستگاه خاص و یا کشوری ایمیل شود، از کانال ماهواره ها، فیبرنوری، سرورها عبور می کند، پس هیچ اطلاعاتی از چشم و از دست طراحان سیستم های شبکه و داده دور نیست.


آژانس بدون اینکه خودش هم بخواهد و در مدیریتش دخالت کند اطلاعاتش در اختیار کشورهای خاصی قرار می گیرد که همین سیستم ها را طراحی کرده اند. باید کشور ما حتما مراقب این موضوع باشد که داده های مختلف، فنی، صنعتی، تجاری و امنیتی را در اختیار دیگران قرار ندهد.


*** امتیازاتی که گرفته شده در مقابل آنچه که دادیم ناچیز است


تسنیم: به نظر شما تعهداتی که در توافق نامه ژنو متعهد به انجام آن شده ایم با تعهداتی که 1+5 داده، برابری می کند یا خیر؟


عباسی: امتیازاتی که گرفته شده در مقابل آنچه که دادیم ناچیز است. آنچه 1+5 متعهد شده در حوزه بانکی و ... انجام دهد در بحث اجرا، آشنایی با آن ندارم و داده ای ندارم که بتوانم با توجه به این داده ها نظر کارشناسی بدهم.


تسنیم: با توجه به توافق نامه ژنو، سیاست خارجی اتخاذ شده از سوی دولت را چطور ارزیابی می کنید؟


عباسی: سیاست خارجی هر کشوری از تعداد زیادی پارامتر می تواند تشکیل شده باشد و می تواند از این پارامترها بهره ببرد. یکی از این پارامترها فرهنگ و اصالت آن کشور است. دیگری جاذبه های توریستی آن کشور است تا بتواند دیگران را جذب کند و فرهنگی داشته باشد تا بتواند با آن فرهنگ صحبت کند.


از این جنبه ها ما کشور غنی و تاریخی هستیم و مطالب بسیاری داریم تا بتوانیم با کشورهای دیگر در میان بگذاریم. جاذبه های کشور ما موجب می شود سایر کشورها بیایند و با ما ارتباط بگیرند. این مسئله ای بوده که طی 100 سال گذشته شاهد آن بودیم. البته با توجه به تکنولوژی، رفت و آمد میان کشورها بیشتر شده و ارتباطات زیادی میان ملت ها برقرار شده است. پس هر دولتی می تواند از این جنبه ها استفاده کند.


بحث فرهنگ و عقبه تاریخی کشورمان یک بحث خاصی است که سیاست خارجی ما می تواند از آن بهره ببرد. نکته دیگر اقتصاد است. ما کشور نفت خیزی هستیم و منابع گازی بسیاری داریم. ما کشوری هستیم که معادن معدنی اش تنوع بسیاری دارد. می توانیم از نظر اقتصادی به این منابع اقتصادی توجه کنیم و اقتصادمان را یکی از مبناهایی بگذاریم که در سیاست خارجی کشورمان تأثیرگذار باشد. منافع ملی کشورمان بسیار مهم است و ارتباط ما با سایر کشورهایی که با ما هم زبان، هم فرهنگ و هم دین هستند، می تواند عواملی باشد که در سیاست خارجی کشورمان تأثیرگذار باشد.


بحث اقتدار کشور یک پارامتر بسیار مهم است. آیا کشورمان دارای اقتدار لازم هست که بتوانیم در دنیا ارتباط مستقل و سازنده ای را داشته باشیم تا منافع ملی ما را تأمین کند؟ و این اقتدار از کجا می آید؟ به نظر من این اقتدار عامل اصلی اش ثبات سیاسی کشور است. مقبولیت یک نظام در نظر مردم است. مقبولیت نظام اسلامی ایران نسبت به سایر کشورهای دنیا علی رغم مشکلات اقتصادی و... در نزد مردم بسیار بالاست.


*** رشد جمعیتی ایران تأثیر بسزایی در منطقه و کشورهای حوزه خلیج فارس داشته است


از نظر سیاسی کشورمان در 35 سال گذشته نشان داده دارای ثبات بالایی است و مردم مشارکت خوبی در انتخابات و رأی گیری دارند که سایر کشورها عمدتا فاقد این تعداد مشارکت مردمی هستند. از نظر نیروی انسانی، کشوری هستیم که جمعیت جوانی دارد و رشد جمعیتی کشورمان تأثیر بسزایی در منطقه و کشورهای حوزه خلیج فارس داشته است.


*** در بحث سیاست خارجی باید اتاق های فکر جدی تشکیل دهیم


از نظر علمی کشور ما رو به رشد بوده و نظام آموزشی کشور در حد دبیرستان و کارشناسی، از نظر تربیت نیروی انسانی و تعداد فارغ التحصیلان خبره جزو کشورهای درجه یک بوده و در سال های پس از انقلاب اسلامی و 35 سال گذشته در بحث تحصیلات تکمیلی، رشد قابل ملاحظه ای داشته ایم و توانستیم دانشجو از خارج کشور جذب کنیم.


از نظر نظامی ما یک تجربه جنگ جدید با سلاح های جدید را در 8 سال دفاع مقدس داریم. ما در 8 سال دفاع مقدس یک جنگ در تمام ابعاد را داشتیم، یعنی همواره مورد تهاجم زمینی، دریایی و هوایی واقع شدیم و با جنگ الکترونیک، حملات سایبری، حملات شیمیایی و بیوتکنولوژی روبرو بوده ایم. کشور ما در این زمینه ها جزو کشورهایی بوده که تجربه عملی داشته و توانستیم تا حد خوبی علیه دشمنان مان غلبه کنیم و فناوری هایی به دست بیاوریم که در اتکا به داخل کشور توان نظامی خود را افزایش دهیم و در منطقه رشد کنیم و جزو کشورهای درجه یک در حوزه نظامی باشیم.


*** به جهان صنعتی و کشورهای پیشرفته نزدیک شده ایم


اینها پتانسیل های کشور ماست و از نظر فاصله ای که میان جهان سوم و جهان دوم و جهان اول هست که پیش از این یک فاصله بزرگی بود، با جهشی که داشته ایم و به پشتوانه حرکت های مردمی توانستیم خودمان را از این فاصله بالا بکشیم، یعنی ما به جهان صنعتی و کشورهای پیشرفته نزدیک شدیم و فاصله خود را طی 30 تا 35 گذشته کم کردیم و اینها با آرمان ها و انگیزه های انقلاب رخ داده است.


تمام این موارد پشتوانه های سیاست خارجی کشور ماست. حالا از این به بعد در بحث سیاست خارجی باید اتاق های فکر جدی تشکیل دهیم و البته نباید در این خصوص اتاق های فکر شکلی تشکیل دهیم. باید به اتاق های فکر بها دهیم و آینده انرژی را نگاه کنیم و آینده غذای مردم را نگاه کنیم و تغییر و تحولات آینده را پیش بینی کنیم و بر مبنای منافع ملی خودمان سیاست خارجی کشور را در سال های آینده پیش بینی و تبیین کنیم.


پیشنهاد رئیس سابق سازمان انرژی اتمی به تیم مذاکره کننده


این سیاست ها باید در احزاب ما از قبل بحث شود و انسان های ورزیده و خبره ای را تربیت کنیم و برای آینده برنامه داشته باشیم. در غیر این صورت ما بنده وقت خواهیم بود و همیشه تحت تأثیر سیاست های دیگران قرار می گیریم و خودمان نمی توانیم تأثیرگذار باشیم، چون برای تأثیرگذاری باید از سال ها قبل پیش بینی می کردیم تا بتوانیم در زمان خودش آن را اجرا کنیم. امیدوار باشیم که می توانیم در دنیا با تقویت بنیه داخلی و انسجام مدیریت و حاکمیت تفکر علمی در تمام ابعاد کشور موفق باشیم.


تسنیم: به عنوان سوال آخر اگر پیشنهادی به اعضای تیم مذاکره کننده هسته ای کشور دارید، بفرمایید.


*** تیم مذاکره کننده در ابتدا باید راست بگوید که در آنجا چه گفته و چه شنیده و بنویسند و زیر آن را امضا کند


عباسی: فعلا نمی توان به اینها پیشنهاد داد، چون در ابتدا باید راست بگویند که در آنجا چه گفتند و چه شنیده اند و بنویسند و زیر آن را امضا کنند. بعد از آن آدم هایی مانند من و یا آنهایی که مانند من فکر می کنند و تجربه دارند نظر دهند. باید ببینم موضوع چیست و ما چه کمکی می توانیم بکنیم. اینها نخواستند. اینها یک قوم و طایفه ای هستند و به صورت طایفگی تصمیم می گیرند. خوب تصمیم بگیرند. اگر خراب کردند و کارشان بد شد و کشور به خطر افتاد، ما هستیم.


انشاءالله اگر خداوند عمری دهد ما کمک می کنیم. هر وقت که خسته شدند و به مشکلی برخوردند می توانند نگاه به داخل داشته باشند. نگاه به خارج شان را کم کنند و با توکل به خدا نگاه به داخل داشته باشند. اگر اینها به آدم های داخل نگاهی داشته باشند، این آدم ها کمک شان خواهند کرد، چون ذخیره هستند. نگران نباشند.


تسنیم: آقای دکتر عباسی از اینکه این وقت را در اختیار ما قرار دادید، متشکرم.


عباسی: من هم از شما تشکر می کنم.

همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان