به گزارش لنگرنیوز ، امروزه، از پل خشتی لنگرود که از آجر و ساروج ساخته شده است، بعنوان معروف ترین بنای تاریخی و نماد شهر لنگرود یاد می شود. این پل تاریخی بر روی رودخانه لنگرود ساخته شده است.

در گویش گیلکی لنگرودی، به آن خَشته پٌل و خَشته پورد می گویند. بر اساس اطلاعات کتاب تاریخ خانی تا سال 912 قمری در شهرلنگرود، فقط پلی چوبی موجود بود. از این رو ساخت این پل را می توان به زمان حکام کیایی گیلان منسوب دانست.

. هر چند پاره ای از بومیان ساخت این پل را منطقه به عهد تیموری و ایلخانیان نسبت می دهند که البته سند و مدرک معتبری در این باره در دست نیست؛ اما در کتاب دارالمرز ولایت گیلان نوشتهٔ رابینو ساخت آن را مربوط به دوران صفویه ذکر نموده است.

پل از یک سطح میانی و دو بخش جانبی شیب دار تشکیل شده و طول قسمت اول آن 10/15 متر و دو قسمت جانبی 10 الی 11 متر است .

عرض پل در قسمت میانی و بین دو جان پناه 345 تا 350 سانتیمتر و عرض قسمت جان پناه ها هریک 45 و ارتفاع آنها 35 سانتیمتر است .

عرض کلی پل 430 سانتیمتر است . محل عبور عابر پیاده روی پل را در مرمت های اخیر با قلوه سنگ مفروش ساخته اند .

پل دارای دهانه با طاق جناقی نسبتاً کند است. دو فرو رفتگی در پیشانی پل و در فاصله بین دو قوس قرار دارد .

هر یک از قوس ها در سمت بیرونی دارای یک نوار آجرکاری به عرض 12 سانتیمتر است که حالتی تزیینی و برجسته دارند.

علاوه بر آن در کنارهٔ قوس ها آجر چینی خاصی نیز انجام شده و حاشیه ای به عرض 60 سانتیمتر را به وجود آورده است. پایه میانی قطور پل 4 متر عرض دارد و دو موج شکن یا سیل برگردان در دو طرف پل برای کاستن از فشار آب در ایام افزایش سطح آب تعبیه شده است.

یک دهانه کوچک بین پایه میانی پل و یک طاق نمای جناقی بر بالای آن با عرض 50 سانتیمتر وجود دارد.

این پل بر روی رودخانه ی لنگرود در مسیر راه قدیمی لاهیجان به لنگرود و در مرکز شهر ، در زندگی بازار ساخته شده است و محلات قدیمی راه پشته و انزلی محله را به فشکالی محله متصل می کند .

این پل دارای دو دهانه با طاق جناغی نسبتاً کنداست که از یک قسمت مسطح میانی ، به طول 1/15 متر و دوسطح جانبی شیب دار تشکیل شده و هرکدام 10 متر طول دارد .

سطح روی پل از سنگ فرش پوشیده شده و بر بدنه ی جانبی پل ، محل نصب کتیبه ای به چشم می خورد که در حال حاضر نشانی از کتیبه وجود ندارد .

با توجه به سبک بنا و شکل ظاهری پل ، می توان قدمت آن را به دوره ی تیموری و صفوی نسبت داد .

برروی پایه ی پل، بالاتر از موج شکن ها، یک دهانه ی کوچک با طاق جناغی به عرض 2/1 و ارتفاع و 10/2 متر تعبیه شده که هنگام افزایش آب ، از فشار وارده بر پل می کاهد و جریان آب را آسان تر می کند .

این پل در سال های 1354- 1356 توسط ، دفتر فنی حفاظت آثار باستانی مرمت شده است .