مبادا از خط امام خارج شوید و حب دنیا و جاه و مقام شما را به انحراف بکشد که این کار نابود کردن این انقلاب و پایمال کردن خون هزاران شهید است.

به گزارش لنگرنیوز ، شعبانعلی کاظمی از جمله شهدای امدادگر دوران دفاع مقدس است. وی روز 18 مردادماه سال 1342 در روستای «فتیده» شهرستان لنگرود در خانواده ای کشاورز و زحمتکش پا به عرصه حیات گذاشت.بعد از طی دوران کودکی،راهی مدرسه شد و با علاقه بسیار شروع به درس خواندن کرد.

 

دوره ابتدایی و راهنمایی را در همان روستا سپری کرد و برای ادامه تحصیل به شهرستان لنگرود رفت.

 

با پیروزی انقلاب اسلامی بر شعور سیاسی خود افزود و با رسالت امام و آرمان های انقلاب بیشتر آشنا شد و با تعدادی از دوستان خود فعالیت در مسجد جامع روستای فتیده را آغاز کرد.بیشتر پولی را که برای خرجی خود از والدین می گرفت صرف خرید کتاب های مذهبی می کرد.

 

یک روز از پسرم پرسیدم: «چرا به جای آن که از آن پول برای خود لباس و یا وسایل دیگری بخری هزینه خرید کتاب می کنی؟» و او در جوابم گفت: «مادر جان، شاید امروز مطالب این کتاب ها به کارم نیاید ولی یک روز همین کتاب ها می تواند جوانان زیادی را به سوی خداشناسی و راه درست هدایت کند.»

 

پس از چند ماه به کمک دوستان خود کتابخانه مسجد را تأسیس کردند و تمام آن کتاب ها را به آنجا برد تا جوانان روستا مطالعه کنند. بعد از آن که توانست دیپلم خود را با موفقیت اخذ کند بیشتر وقت خود را صرف حضور در مسجد و دعوت از شخصیت های دینی می کرد.

 

بعد از پیروزی انقلاب تعدادی از عناصر گروهک های ضد انقلاب در روستای فتیده فعالیت می کردند تا جوانان را به سوی خود جلب کنند. حتی چند مرحله بین نیروهای انقلابی و گروهک ها در مسجد درگیری شد و شعبانعلی را هم تهدید کردند.

 

از این که می دیدم پسرم نسبت به تهدیدهای آن ها بی تفاوت است نگران بودم و یک روز صدایش کردم و گفتم: «پسرم مواظب باش! مبادا منافقین به تو آسیب برسانند.» اما در جوابم لبخندی زد و گفت: «مادر جان نگران نباش. آن ها مشتی فریب خورده اند. باید با دوستی و محبت به آن ها نزدیک شد و با منطق و دلیل مناسب آن ها را قانع کرد که در اشتباهند. اگر هم قبول نکردند هدف ما مشخص است. آخرین کار آن ها این است که ما را بکشند و این هم آرزوی قلبی ماست.»

 

پاییز 1361 بود که برای گذراندن دوره آموزش امدادگری به هلال احمر رودسر رفت و چند ماهی در آنجا آموزش دید و سپس تصمیم گرفت به جبهه برود. پس از کسب اجازه از من و پدرش رهسپار جبهه های جنوب شد و در بهداری اهواز مشغول خدمت شد.

 

دو ماه بعد به منزل آمد و چند روزی با ما بود. سپس خواست به جبهه برود. این بار از او خواستم منصرف شود اما به اصرار خواست تا به رفتنش رضایت دهیم. هر چقدر بهانه جور کردم تا شاید مانع رفتنش شوم، نشد. در نهایت رو به من و پدرش کرد و گفت:«پدر و مادر عزیزم، می دانم که چقدر برایم زحمت کشیدید و تا شما راضی نباشید نمی توانم بروم.ولی این حقیقت را بدانید که امروز در جبهه ها نیروهای رزمنده در شرایط بسیار سخت جلوی دشمن ایستاده اند و اگر ما نسبت به ایثار آن ها بی توجهی کنیم یعنی به انقلاب و رزمنده ها جفا کرده ایم.»

 

وقتی حرف های پسرم شعبانعلی تمام شد دیدم اشک در چشمانش جمع شده است.دیگر طاقت نیاوردم و پیشانی او را بوسیدم و برایش دعا خیر کردم.

 

این بار به منطقه سوسنگرد رفت و در همان جا در حین جا به جا کردن مجروحین از ناحیه پا مجروح شد و برای مداوا به مرخصی آمد.

 

مدتی که در پشت جبهه بود با همان جراحت خود با چند نفر دیگر به روستاهای اطراف می رفتند و کمک های مردمی را برای رزمندگان در جبهه جمع آوری می کردند. چند ماهی گذشت و حال او خوب شد. من و پدرش تصمیم گرفتیم تا پسرمان را داماد کنیم و وقتی موضوع را با او در میان گذاشتیم در جواب گفت: «برای ازدواجم عجله نکنید. بگذارید به وظیفه ام در جبهه عمل کنم، سپس هر تصمیمی که بگیرید اطاعت خواهم کرد.»

 

از جواب شعبان علی معلوم شد که تمام فکرش بودن در جبهه است و تلاش های ما، راه به جایی نخواهد کرد.

 

دوباره مهیای رفتن به جبهه شد و طبق معمول نخست نزد ما آمد و رضایت گرفت و بعد با خوشحالی راهی جبهه ها شد.

 

آخرین بار به منطقه خرمشهر رفت و پس از مدتی خدمت در واحد بهداری منطقه،در حال انتقال مجروحین، بر اثر اصابت ترکش خمپاره و موج انفجار مجروح شد.

پس از انتقال وی به بیمارستان اهواز به منزل مراجعت کرد. چند ماهی به سبب جراحتی که دیده بود تحت نظر پزشکان معالج قرار گرفت.

 

او که بارها برای نجات هم رزمان خود زیر گلوله های دشمن حماسه آفرید، روز به روز جسمش ضعیف تر می شد تا آنکه در روز 18 مهرماه سال 1362 به آرزوی دیرینه اش رسید.

 

«گزیده ای از وصیت نامه شهید»:

 

ای مسلمانان بر علیه دشمان اسلام بجنگید که یا پیروزید و یا شهید که در هر دو صورت پیروزید.از جوانان منحرف می خواهم که به دامن اسلام بیایند.اگر می خواهید خوشبخت شوید باید اسلام را یاری کنید زیرا امروز تمامی کفر جهانی بر علیه اسلام برخاسته اند. باز از شما می خواهم که این حسین زمان خمینی بت شکن را تنها نگذارید و دستورات او را مو به مو اجرا نمایید.

 

ای امام ما تا آخرین قطره خونمان دفاع می کنیم و تا دشمنان اسلام را از خاک کشورمان بیرون نکنیم از پای نخواهیم نشست. برادران مسلمان من، معنی و مفهوم زندگی آنوقت معلوم می شود که انسان در جهت خدا حرکت کرده باشد. اکنون اسلام نیاز به آبیاری دارد و تنها با خون ما جوانان به ثمر خواهد رسید. از شما برادران می خواهم که اگر انقلاب را یاری نمی کنید لااقل ضدانقلاب نباشید.

 

ای امت شهیدپرور ایران می خواهم چند کلمه ای با شما صحبت کنم. مبادا از خط امام خارج شوید و حب دنیا و جاه و مقام شما را به انحراف بکشد که اینکار، نابود کردن این انقلاب و پایمال کردن خون هزاران شهید است.

 

در راه خدا استقامت کنید و این راه اگر رهبرانتان را گرفتند، اگر بدن هایتان را قطعه قطعه کردند، و اگر رئیس جمهور و نخست وزیرتان را سوزاندند، اگر وزیرتان را زیر آوار کشتند و اگر کودکان شیرخوارتان را زنده زنده سوزاندند پرچم (لا اله الا الله) را سربلند و پرافتخار بر قله فتح برسانید و ناامید نشوید.

همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان