داستان از این قرار است که خبرنگار ما در مواجهه با اطلاعیه گمشدن یک سگ با صاحب آن تماس گرفته و با پیشنهادی عجیب و تامل برانگیز مواجه می شود.به گزارش لنگرنیوز به نقل از فردیسان، نگهداری سگ یکی از موضوعاتی است که به راحتی درون کوچه پس کوچه های شهر و حتی خانه های عده ای رخنه پیدا کرده است و کار را به جایی رسانده که بعضا روی درو دیوار شاهد اطلاعیه هایی با تعیین مژدگانی برای پیدا شدن سگهای گم شده هستیم و شگفتی ما وقتی افزایش پیدا می کند که خبرنگار ما در مواجهه با یکی از این اطلاعیه ها با شماره تماس موجود بر روی آن تماس گرفته و با کمال ناباوری با پیشنهادی چندصدهزار تومانی بعلاوه یک شیشه ویسکی برای پیدا کردن سگ گمشده مواجهه میشود.!!!!!!!!!

آنچه مسلم است این است که ریشه این اتفاق را می توان در دور شدن از معنویات و فاصله گرفتن از ارزشها دانست. وقتی انیس و مونس انسان، حیوانی باشد که حتی نگهداری آن نیز (جز برای نگهبانی و حراست) محل اشکال است، بدست آمدن جوانانی با نشاط و با روحیه و اعتماد به نفس برای جامعه دور از ذهن خواهد بود.

بی توجهی به مقوله فرهنگ کشور، آنقدر تهدید آمیز است که اگر برای آن برنامه ریزی فردا را بر امروز ترجیح دهیم اشتباهی نابخشودنی مرتکب شده ایم. نهادهای مرتبط با فرهنگ جامعه (وزارت ارشاد و رسانه ملی و دیگر رسانه های شنیداری و …) باید ضمن روشنگری و فعالیت های فرهنگی از رخنه کردن چنین اتفاقاتی در بافت فرهنگی و اصیل جامعه ایرانی جلوگیری کنند.

جان کلام اینکه ما دنبال پرتقال فروش نیستیم اما شاید پیدا کردن پاسخ پرسش های زیر راهگشا باشد:

۱ـ چه کسی متولی مبارزه با پدیده مذموم سگ بازی در جامعه است؟ آیا توقع صرف مبارزه قهرآمیز نیروی انتظامی با فروشندگان و سگ گردانان کفایت می کند و موجب برافتادن این امر می شود؟

۲ـ کدام یک از مراکز فرهنگی در مقام مبارزه با این اقدامات زشت و ناپسند و دور از فرهنگ اسلامی ایرانی برآمده اند؟

۳ـ کدام مرکز فرهنگی وظیفه رصد شیوه های تهاجم نرم دشمن و هشدار بموقع به مراکز فرهنگی و انتظامی را برعهده دارد؟

۴ـ اساسا در برابر این گونه تهاجمات فرهنگی کدام رشته فعالیت ها را می توان با درگیر کردن نهادهای خصوصی و دولتی انجام داد؟