درباره نامه خائنانه قهرمانان فتنه

۱۳۹۵/۱۰/۰۶ ۰۹:۳۶ چاپ کد خبر: 72690
یک- 30 نفر از به اصطلاح دگراندیشان و اصلاح طلبان سابق و ضد انقلاب های فعلی به سرلیستی احمد باطبی به نو رئیس جمهور آمریکا که هنوز در کاخ سفید هم مستقر نشده نامه نوشته اند که ملت ایران را تحریم کنید. نامه ای که تقریبا در خیانت بار بودنش حتی در بین مخالفان جمهوری اسلامی هم اجماع جدی وجود دارد تا حدی که حتی کارشناس بی بی سی فارسی درباره آن می نویسد: «باید کلمات و مفاهیم از دست رفته را باز پس گیریم، آنکه با نامه به ترامپ تقاضای تحریم، تنبیه و حمله به کشورش را می کند، تنها یک نام دارد؛ خائن». یا جماعتی که روزی احمد باطبی و امثال او شرف شان بودند هشتگ زده اند که فلانی بی شرف است.
اما مساله مهم تر شاید پاسخ به این سوال ها باشد که آیا این مدل وطن فروشی ها بار اول است که انجام گرفته؟ این جماعت دقیقا چه چیزی را از رئیس جمهور جدید آمریکا می خواهند و عقبه چه نگاهی را دنبال می کنند؟ و اینکه پروسه تشکیل چنین کلونی مبتذلی که امروز صدای همه را در آورده چگونه بوده است؟
دو- واقعیت این است که برای بررسی عقبه و پشتوانه تاریخی چنین حرکتی خیلی نیازی به حافظه تاریخی و مراجعه به رفتار گروهک رجوی و دوشادوشی پیرزن های روسری قرمز اشرف با صدامیان در کربلای4 و مرصاد نیست، نیازی به بازخوانی کنفرانس برلین هم نیست، حتی لازم نیست نطق احمد شیرزاد در مجلس ششم را هم دوباره مرور کنیم، از بازخوانی نامه 127 نفره موسوم به جام زهر هم مستغنی هستیم، احتیاجی هم به بازخوانی نامه حمایتی تفاله های همین جریان در دانشگاه ها در سال 87 درباره اسرائیل هم نیست، می شود خیلی راحت تر به موارد متاخر اشاره کرد که همین جماعت مست و سرخوش از تزلزل و لغزش برخی خواص در فتنه 88، زمستان ٨٨ و بهار ٨٩ تا واشنگتن رفتند تا از آمریکا بخواهند ایران را تحریم کند و مهمل بافشان بگوید: «ما به تحریم های اقتصادی که فشار را بر ایران زیادتر می کند محتاجیم. ما می خواهیم اوباما بگوید که او پشتیبان دموکراسی است.» و صریحا به روزنامه های آمریکایی بگویند: «در حال حاضر به دلیل شکاف های عمیق در ایران پس از انتخابات، تحریم موثرتر از گذشته است. ما در 30 سال گذشته چنین شکاف هایی را ندیده بودیم. مخالفان بتدریج سیاست های کلان جمهوری اسلامی را هدف گرفته اند. اکنون باید تحریم ها را تشدید کرد». تلاشی که نتیجه اش شد صدور قطعنامه سنگین و ظالمانه 1929تا این جماعت تبدیل شوند به دلال اعمال تحریم علیه ملت ایران و با تقسیم کار حرفه ای عده ای از آنها هم پس از 92 بشوند دلال توجیه مذاکره و توافق تهران ـ واشنگتن.
سه- نکته بعدی این است که حرف این جماعت هم خیلی حرف عجیب و غریبی نیست؛ جانمایه آنچه آنان از ترامپ خواسته اند و قبلا از بوش هم گدایی کرده بودند همان چیزی است که برخی در کسوت استادی دانشگاه و برخی در جایگاه مسؤولیت و تریبون های رسمی خیلی شیک و اتو کشیده و لای زرورق در نوشته ها و نطق های شان می گویند. باطبی و رفقای واشنگتن نشینش خیلی صریح می گویند راه هر نوع تغییر در خارج از مرز ها و به دست کدخداست و اتفاقا از سر سادگی با صراحت و صداقت مثال زدنی و با یک روش دم دستی مطالبه خودشان را از کدخدا طرح می کنند، در واقع می شود گفت اگر بخواهیم به چارچوب های ذهنی این 30 وطن فروش علمی تر نگاه کنیم آنها هم بر چیزی جز پوزیتیویسم حاد در مسیر توسعه فکر نمی کنند. آنها هم معتقدند راه و مسیر توسعه مسیر کدخداست، فقط فرق آنها با مدل های شیک داخلی این است که صریحا می گویند جناب کدخدا! لطفا خودتان هم طراح مدل باشید و هم مجری آن، در واقع نسخه باطبی و رفقا نسخه رادیکال تر و البته عملگرایانه تر پوزیتیویست های داخلی است، توفیر مساله اینجاست که فقط اینها کم روتر هستند و فعلا مثل باطبی و شرکا نمی گویند اگر زور کدخدا زیاد بود بپذیر و لذت ببر! اما هر دو عمیقا معتقدند مسیر هر نوع تحول و پیشرفتی اعم از فناوری، اقتصادی و حتی اجتماعی و فرهنگی از داخل مسدود است و بالاخره کدخدا کدخداست و راه هم همین است و لاغیر!
چهار- به ترکیب جمعیت 30 نفره اگر دقیق تر نگاه شود برخی بدنه اصلی و عاملان موثر عموما کسانی هستند که روزگاری در این مملکت، در دوره اصلاحات به ضرب و زور رسانه های زنجیره ای و حمایت عجیب و غریب عناصر دولتی، غاصبانه شده بودند نماد انجمن های اسلامی و البته جنبش دانشجویی؛ یکی با پیراهن خونینی ساختگی و یکی هم با شرکت در کنفرانس های ضدملی چون برلین از مسیر خیابان انقلاب راهی کنگره آمریکا شدند و تبدیل شدند به تحلیلگر صدای آمریکا و شبکه های سلطنت طلب.
در واقع باطبی و امثال باطبی که امروز چپ و راست و میهن پرست به آنها خائن می گویند محصول یک پروسه امنیتی حساب شده بودند، پروسه ای که تشکل دانشجویی را اولا دولت ساخته می خواست و ثانیا همراه و ابزار دست احزاب و گروه های همسو از مشارکت و مجاهدین تا نهضت آزادی و وقتی کارش با دانشجو تمام می شد آن را «حرف مفت» می خواند، پروسه ای که جریان دانشجویی برایش بشود ابزاری برای فشار از پایین برای چانه زنی در بالا و برای اینکه روند متوقف نشود اندکی طعم قدرت و زورمندی را هم به کام وی می ریخت؛ خروجی چنین پروسه و روندی به طور طبیعی می شود امثال باطبی و افشاری که در خوش بینانه ترین حالت دیگر تضمینی به پدربزرگان و مقتدایان لیبرال خود نمی دهند که تا ابد در همان مسیری که آنها ترسیم می کنند باشند و حاصلش می شود نامه به ترامپ و عکس یادگاری با بوش و کاسه گدایی جلوی باراک اوباما. بله! این نامه خائنانه معلول علت های زیادی است که حتما یکی از موثرترین آنها تلاش برای دولتی سازی تشکل های دانشجویی است؛ روندی که گویا اصلاح طلب، مهرورز و مدبّر نمی شناسد.
همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان