به گزارش پایگاه اطلاع رسانی لنگرخبر، زنان جوان مدافع حرم این روزها بهتر از گذشته، تنهایی همسران شهدا را به خوبی درک می کنند. تحمل تنهایی در اوج جوانی و بزرگ کردن کودکی که هر لحظه بهانه نبود پدر را می گیرد، سخت است اما در دوران هشت سال دفاع مقدس و امروز در خانواده شهدای مدافع حرم از اینگونه وقایع به کرار رخ داده است. در ادامه روایت تنهایی و یتیم شدن فرزندان شهید حسن رضوان خواه را از زبان مهین پورسرپرست همسر این شهید بزرگوار می خوانید: پیش از آخرین اعزامش، دو تایی به درد و دل نشستیم. آن روزها رفتار و حرف هایش بوی دیگری می داد. از رفتن بیشتر می گفت. آن روز دلش انگار گرفته بود. رسید به جایی که بغض کرد و از مظلومیت حضرت علی گفت؛ از صبر و تنهایی حضرت، از درد هایش با چاه. آن جا برای اولین بار اشک هایش را آن جور می دیدم. دلش گرفته بود، دل من هم گرفت. دیگر بوی رفتن را می شنیدم انگار؛ بوی تنها شدن، تنها ماندن. شهریور 65، کمیل دو سالش تمام می شد. پدرش هم نبود که جشن تولد برایش بگیریم. چهار – پنج روز بعدش یک تلگراف رسید؛ از طرف حسن بود. یادم نمی آید که چه نوشته بود؛ اما وقتی خواندم، حس کردم این جمله ها برای حسن نیست. لحن جمله هایش را خوب می شناختم. بعضی از نامه هایش را هنوز دارم. لا به لای جمله هایش، روحیه شاد او را حس می کردم، ولی این بار این جوری نبود. دلم شور افتاد. یکی از هم رزم های حسن آمد. کمیل را که دید، بغل کرد و بوسید. می خواست پنهان کند؛ اما قطره اشک را گوشه چشمش دیدم. احساس کردم رفتارش کاملا ترحم آمیز است؛ با اینکه چیز خاصی نگفت، ولی نگرانم کرد. گل سفید بودم، هنوز اطمینان نداشتم و نخواستم عکل العملی نشان دهم. گفتم برگردم لنگرود خانه مان، شاید حسن تماس بگیرد. رفتم. منتظر ماندم. زنگ در را می زنند. عمو غلام بود با دو سه نفر دیگر. کمی ماندند و رفتند. رفتارشان مشکوک بود. چیز خاصی نگفتند. سعی می کردند خیلی عادی باشند. فقط حال و احوال کردند. تردیدم زیادتر شد. بعد از عمو غلام، خواهرم شهین و شوهرش آمدند. چشم های شهین قرمز بود. معلوم بود گریه کرده است. چیزی نپرسیدم. شاید چون اصلا عادت به کنجکاوی نداشتم. گفتند «این جا تنها هستی، بیا ببریمت گل سفید.» مانعی ندیدم. توی راه شوهر خواهرم پشت فرمان از شهدا حرف میزد. فقط گوش می دادم. تازگی ها جنازه قبادی را آوردن. بدنش سر ندارد. بنده خدا همسرش ... چه می شنیدم؟ قبادی در کنار حسن بود؟ قربانی سن و سالی نداشت. او هم شهید شد. چند تا شهید دیگر هم داشتیم. خواستم خودم را بزنم به آن راه، دلم می خواست فکر کنم به خاطر همین شهداست. که خواهرم گریه کرده است. طاقت نیاوردم. یک دفعه با حالت مطمئنی گفتم «بگو که حسن هم شهید شده». فقط گفت: «نه» اما دوباره از شهدا گفت. به خودم گفتم: «مهین! دیگر مطمئن باش که حسنت رفت.» به صندلی ماشین چسبیدم. یوسف خبر داشت، ولی دلواپسی من و آقاجان را که دید، گفت برویم تلفن خانه تا از منطقه خبر بگیرم. جلوی ما تلفن زد. طرف از پشت تلفن داشت خبر شهادت حسن را می داد، ولی یوسف به خاطر این که ما متوجه نشویم، می گفت: «حسن کجاست؟ کی می آید؟» او پشت خط داد می زد که «بابا! ده بار گفتم شهید شده، اون وقت تو هی میگی می آد؟ حسن آقا شهید شده!» یوسف همین طور دو پهلو تا آخر تماس ادامه داد. آقاجان این رفتارها که دید، با عصبانیت به یوسف تشر زد که «یا تا امشب خبر درست و حسابی برام می آری، یا این که همین جا می زنمت». ظهر فردا یوسف و محمد اصغری خواه به خانه آقاجان آمدند. دیگر طاقت نیاورده بود که آقاجان بی خبر بماند. همسر شهید رضوان خواه: برگزاری مراسم ازدواج و وداع در یک مسجد هنوز گریه ام نمی آمد، شاید هنوز باور نداشتم، شاید صبوری حسن مرا هم صبور بار آورده بود. پیراهن مشکی بر تن کمیل کردم و به استقبال از پیکر حسن رفتم. کمیل تا چشمش به پیکر پدرش افتاد، مات و مبهوت نگاهش کرد. پیکر حسن را به مسجدی بردند که چهار سال قبل در آنجا جشن ازدواج مان را گرفته بودیم. سپس همراه با پیکر به سردخانه رفتیم. بالای پیکر حسن که نشستم، نمی دانستم باید چه کار کنم. دستم را روی صورتش کشیدم و شروع به صحبت کردم و گفتم: «زینب و کمیل اینجا هستند. نمی خواهی آن ها را ببینی؟» هر چه تکانش دادم، جوابی نداد. کاش حسن بلند می شد و می گفت که با من شوخی کرده است. همسر شهید رضوان خواه: برگزاری مراسم ازدواج و وداع در یک مسجد کارنامه درخشان شهید حسن رضوان خواه شهید حسن رضوانخواه در دوران نوجوانی همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی، وارد بسیج شد. وی برای حفاظت از مرزهای کشور و کیان امت اسلامی، درس را رها کرد و به سرپل ذهاب رفت. در سال 1360 به عضویت سپاه درآمد. در آن زمان دوره های ویژه آموزش نظامی را گذراند. این رزمنده دلیر لنگرودی به سبب لیاقت و شایستگی که از خود نشان داد، به عنوان مسوول عملیات سپاه پاسداران شهرستان لنگرود انتخاب شد. همچنین در سمت مسوول آموزش و اطلاعات مدتی خدمت کرد. در نهایت مسوولیت جانشینی گردان رزمی لشکر 25 کربلا را بر عهده گرفت. پس از تفکیک سپاه ناحیه سه گیلان و مازندران و تشکیل تیپ ویژه قدس، وی از طرف سپاه پاسداران گیلان، به سمت گردان کمیل تیپ ویژه قدس گیلان معرفی شد. وی چندی بعد در عملیات کربلای 2 و منطقه عمومی حاج عمران به درجه رفیع شهادت نائل آمد. انتهای پیام/
همرسانی کنید:
برچسب‎ها : شهید رضوان خواه

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان