به گزارش لنگرخبر به نقل از فارس، می گویند عاشقی شیوه رندان بلاکش است، اما چرا عاشق باید به جان خود بلا بخرد، مگر نمی توان عاشقی کرد و بلایی ندید؟

کربلا را که بنگریم چیزی جز بلا نبود، این همه کشتار، آن هم در جنگی نابرابر، این همه ایستادگی، آن هم از خرد و پیر سالخورده؛ مگر دلیلی جز عاشقی می تواند داشته باشد؟ اگر عاشق نبودند که پا در این میدان سراسر خون نمی گذاردند، اگر شیرینی این شهادت سخت را خریدار نبودند، چگونه در برابر شمشیرهای بران شمر و عمر و یزید با لبخندی از قدرت و شرافت و مردانگی نزد پروردگارشان بازمی گشتند.

عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد

در کربلا اگر بلا بود، عشق نیز بود، حسین (ع) بود و سجاد (ع) و زینب (س) نیز ... زینبی که امروز جوانان بنی هاشم بار دیگر گرد حَرمش حلقه زده و عاشق بلای این خاندان عصمت و طهارت شده اند و امان عاشقی می خواهند از خواهر سادات؛ می خواهند زنده بمانند اما زنده ماندنی از جنس شهادت!

در شب عاشورا پس ازاینکه حسین ابن علی (ع) به یاران خود خبر داد که همه آن ها در روز به شهادت خواهند رسید، قاسم بن حسن (ع) که در زمان شهادت ۱۳ یا ۱۶ ساله بود؛ از عموی خویش سؤال کرد: «آیا من نیز در شمار شهیدانم؟» امام (ع) پاسخ داد: «ای فرزندم، مرگ در نزد تو چگونه است؟» حضرت قاسم عرض کرد: «عمو جان، مرگ در کام من از عسل شیرین تر است!»

امام به قاسم فرمودند: «عمو به فدایت شود، آری تو نیز از شهیدان خواهی بود، آن هم پس از رنجی سخت.» این فرموده امام ازآن جهت است که وقتی در روز عاشورا از سیدالشهدا اذن میدان گرفت به دلیل لاغری اندام و جثه نحیفی که داشت، زره، کلاه خود مناسب با سرش و اسلحه و چکمه ای که بااندامش تناسب داشته باشد نیافت و با رنج و درد زیاد به شهادت رسید.

احلی من العسل

حسین جان، آقای من، چگونه می توانم مانند برادرزاده ات در نوجوانی این گونه عاشق تو باشم که شهادت و مرگ در مسیر آرمان الهی تو را مرگی شیرین تر از عسل بنامم و با سر جان دهم در مسیر ولای تو؟

آقای من، یک نوجوان ۱۳ ساله چگونه تو را شناخته که از جان دادن در این راه هراسی ندارد و خود را در مسیر اربا اربا شدن قرار می دهد تا به دنیا ثابت کند عاشق بودن شجاعت می خواهد و عاشق ماندن هزینه دارد.

جانان من؛ برای عاشق تو ماندن باید «سر» داد، آن هم هر سری که لایق تو نیست، باید قدیس بود در این مسیر و چه کسی جز خاندان «طاهر» نبی خدا (ص) می توانند سزاوار سردادن برای تو باشند.

تکیه سیار ابا عبدالله(ع) از لنگرود

در شرایط امروز که گیلان در وضعیت قرمز کرونایی قرار گرفته است، جوانان و نوجوانان لنگرودی، دیار سردار شهید املاکی علم بر دوش گرفته و برای اقامه عزای سید و سالار شهیدان کوچه به کوچه و خیابان به خیابان می گردند و ندای عاشقی خاندان اهل بیت (ع) را زمزمه می کنند.

قرار شد امسال به عشق امام حسین (ع) با اینکه گفته بودند عزاداری در اماکن مسقف و فاصله های کم نباشد، هر خانه را حسینیه کنیم و نشان دهیم که الحق ملت امام حسینیم؛ در هر کدام از شهرستان های گیلان عزیزمان هم هیئتی ها پای کار آمدند و هیئات و تکایای سیاری مانند تکیه سیار اباعبدالله(ع) در لنگرود به راه انداختند تا ارادت خود را به خاندان طاهر بنی هاشم نشان دهند و به معنای واقعی به دعای:  اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و خاندان پیامبر خاتم را تصویر کنند چرا که این داغ عظما خاموش شدنی نیست.

ما که عذرمان برای هرچه نیک و بد می کنیم جوانی است، قاسم چه سیلی محکمی به صورتمان می زند که های! جوان، باید در جوانی حسینی زیست کنی تا خریدارت شوند این خاندان، باید ادعای عاشقی حسین (ع) را با اعمال خود نشان دهی نه به لفظ، حسین وار بمانی تا حسین وار بمیری.

انتهای پیام/