این روزها، تصاویر تکان دهنده ای از مرز اوکراین و لهستان در شرق اروپا منتشر می شود؛ مردم اوکراین و شهروندان دیگر کشورها که در آن کشور زندگی می کردند، یا در صف های طویل خروج از اوکراین هستند یا به این طرف و آن طرف می دوند تا شاید بتوانند به وسیله ای از میهن خودشان بگریزند. مردمی که تصور نمی کردند چون مدافعان شان آمریکایی ها هستند، روزی از کشور خودشان متواری شوند؛ آن هم این همه ناگهانی و آشفته. اوکراینی ها شاید فکر می کردند چون خود را تحت قیمومیت آمریکا و انگلیس و اتحادیه اروپایی قرار داده اند، حتما نجات می یابند؛ نجاتی که ۳۰ سال توسط آمریکا وعده داده شد اما در نهایت اوکراین در آستانه سقوط است؛ دقیقا مانند شهروندان افغان که ۲۰ سال قرار بود از چنگال طالبان نجات یابند؛ اما همین ۶ ماه پیش عبرت اوکراینی ها شدند؛ عبرتی که نگرفتند.

۱| آنچه آمریکایی ها بر سر اوکراین آورده و می آورند، بر سر کشورهای دیگر جهان هم آورده اند؛ مردم که جای خود دارند و کمترین اهمیتی برای شیطان بزرگ ندارند؛ واشنگتن به بردگان خود هم بی مهر است؛ از اسلوبودان میلوسویچ صربستان تا محمد مُرسی مصر؛ از صدام ملعون که نوکر رسمی آمریکا بود تا قذافی که به امید لطف آمریکایی ها خود را خلع سلاح کرد؛ از اشرف غنی دیروز تا زلنسکی امروز. ذات شیطان فریب است؛ آمریکایی ها دهه هاست بسیاری از کشورها و رؤسای دولت هایی که به آنها دل بسته اند را همین طور رها کرده و عاقبت آنها برای شان کمترین اهمیتی ندارد.

طنز ماجرا این است که جو بایدن صریحاً می گوید تامین امنیت اوکراین ربطی به آمریکا ندارد و صرفاً برای آنها دعا می کند.

شوربختانه برخی افراد و جریان های داخلی همچنان بر طبل مذاکره با شیطان بزرگ می کوبند، از عهدشکنی های یانکی ها حتی پس از توافقات و تعهدنامه های بین المللی که برجام نمونه امروزی آن است، به سرعت عبور می کنند و خود را به جهالت می زنند.

۲| آمریکایی ها تا لحظه آخر اوکراینی ها را تهییج به لفاظی و تهدید روسیه کردند ولی وقتی مسکو به غرش درآمد، دولت و ارتش این کشور را در مقابل ولادیمیر پوتین رها کردند. شهروندان اوکراین ناگهان متوجه شدند آمریکا هیچ سربازی برای دفاع از آنها گسیل نمی کند و خود چاره ای جز فرار ندارند. 

ارتش صدها هزار نفری اوکراین که سه دهه توسط ناتو آموزش داده شد، در برابر نیروی هوایی چند هزار نفری روسیه هیچ مقاومتی نشان نداد و با یک حمله برق آسا، دونباس سقوط کرد و حالا هم روس ها حومه کی یف را اشغال کرده اند و اراده کنند پایتخت را به کنترل خود درمی آورند. ولودیمیر زلنسکی با اتکا به وعده های آمریکا کشورش را به جنگی کشاند که اوکراین را به حداقل یکصد سال قبل برمی گرداند؛ وی اما حتی نتوانست چند ساعت از کشورش دفاع کند و نیروهای مسلح اوکراین شهرهای کشورشان را یک به یک تسلیم ارتش روسیه می کنند. چنین وضعیت رقت انگیزی، اوکراین اروپایی را که دچار بحران شدید اقتصادی بود، به ورطه ای کشاند که آینده آن نامشخص است. اگر اوکراین ارتش ملی واقعی داشت و به جای اینکه مستعمره آمریکا و ناتو شود، به ملت خود تکیه می کرد، همان طور که رهبر حکیم انقلاب فرمودند، راه حلی بومی و مبتنی بر شرایط و مقتضیات داخلی می اندیشید و مردم به خاطر کشورشان می جنگیدند نه اینکه جان خود را بردارند و به سوی مرز لهستان متواری شوند.  

۳| امنیت مسأله ای است که به هیچ وجه نمی توان آن را به نیروهای خارجی واگذار کرد؛ مگر آنکه آن نیروهای خارجی، شهروندان کشور دیگر را مانند خودشان بدانند؛ که این روحیه ناشی از اسلام و انسانیت است. در زمان ایجاد داعش توسط آمریکا و سپس حمله خونخوارهای تکفیری به عراق، به علت فقدان یک نیروی نظامی ملی کارآمد ـ که جالب است ارتش عراق را هم نظامیان آمریکایی آموزش داده بودند ـ داعش چند روزه ۷۰ درصد عراق را به اشغال درآورد و تا بغداد تنها چند کیلومتر فاصله داشت. پیشروی داعش تا وقتی دولت عراق از سردار والامقام حاج قاسم سلیمانی درخواست ورود به معرکه و مهار آن حرامیان وحشی را نکرده بود، ادامه داشت اما به محض ورود سیدالشهدای مقاومت و سازمان دهی نیروهای مردمی در عراق با عنوان «حشد الشعبی»(بسیج مردمی) توسط آن شهید بزرگوار، آنها متوقف و به عقب نشینی مجبور شدند. بی تردید اگر آن مرد الهی نبود، با آن سیستم عجیب تهاجمی داعش، آنها با دستور غرب به ایران هم حمله می کردند و چه بسا صحنه های مرز اوکراین ـ لهستان، برای برخی به وجود می آمد که متاسفانه درک و امتنانی از آن رشادت های تاریخی حاج قاسم عزیز و مدافعان حرم ندارند.