دکتر غلامعلی افروز در گفت وگو با ایسنا، اظهار کرد: بعضا پسران نوجوان دچار بی اشتهایی روانی شده، درسها را رها کرده و افت تحصیلی پیدا می کنند. این مشکلی جدی است چراکه اگرچه ورودی پسران به مقطع دبستان اندکی بیشتر از دختران است اما خروجی دیپلم پسران ۲۰ درصد کمتر از دختران است.

«بی اشتهایی تحصیلی» و پدیده "دیپلم ردی"

استاد ممتاز دانشگاه تهران ریشه این "واماندگی تحصیلی" و تمام نکردن چرخه تعلیم و تربیت در پسران را "بی اشتهایی تحصیلی" دانست و توضیح داد: پسران نوجوانی که دچار "بی اشتهایی تحصیلی" می شوند معمولا کم حوصله بوده و میل خود به تحصیل را از دست می دهند. در همین راستا پدیده شوم "دیپلم ردی" نیز در کشور زیاد است که از جمله عوامل موثر در این پدیده "ثبات شخصیت" است.

وی همچنین از دست دادن امید و احساس ناامنی در نوجوانان پسر را یک نشانه از آسیب جدی روانی برای این پسران عنوان کرد که می تواند بر «بی اشتهایی تحصیلی» و پدیده "دیپلم ردی" نیز موثر باشد.

کاهش ۴ساله بلوغ جنسی

۳۰ درصد پنجمی ها و ششمی ها در حال تجربه اولین بلوغ جنسی

این استاد روانشناسی در بخش دیگر سخنان خود به مسائل پیرامون بلوغ نوجوانان پسر نیز اشاره کرد و گفت: در حال حاضر به نسبت ۵۰ سال گذشته، بلوغ جنسی حدود چهار سال کاهش پیدا کرده است. دوران بلوغ جنسی جدی شده است و دیگر عنوان "کودکان دبستانی" درست نیست، بلکه باید از عنوان "کودکان و نوجوانان دبستانی" استفاده کرد.

وی ادامه داد: در حال حاضر حدود ۳۰ درصد از بچه های پنجم و ششم دبستان در حال تجربه اولین بلوغ جنسی در آغاز نوجوانی هستند. نوجوانی دیگر یک عدد نیست بلکه سن زیستی و سن شناسنانه ای هر دو در امر نوجوانی مهم هستند و در حال حاضر دوران نوجوانی طولانی شده است. 

به گفته افروز، اگر مداخلات روانشناختی و مدیریت مناسب در راستای کاهش سن بلوغ جنسی در نوجوانان انجام نشود، آسیب پذیری نوجوانان در این دوره بیشتر می شود.

این روانشناس تاکید کرد: باید توجه داشت که پسرها در کاهش سن بلوغ جنسی بیشتر از دخترها در معرض آسیب هستند. در عین حال اگر مراقبتهای لازم انجام شود امکان افزایش ظرفیت هوشی و خلاقیت این بچه ها نیز وجود دارد.

استاد ممتاز دانشگاه تهران در پایان سخنان خود با تاکید بر لزوم افزایش امید به منظور افزایش «اشتهای روانی» دانش آموزان برای تحصیل، تاکید کرد: باید مراقب پویایی نسل جوان بود تا این نسل امید خود را از دست ندهد، دچار تعارضات روانی نشود، کلافگی فکری پیدا نکند، به خاطر مسائل اقتصادی و مشکلات خانوادگی احساس نا امنی نکرده و با اشتهای علمی درس بخواند.

انتهای پیام