[ad_1]

خبرگزاری مهر، گروه استان ها- مریم ساحلی: آب اگر نباشد، جان عزیز خاک ترک بر می دارد و رستنی ها با مرگ همراه می شوند. و اما کم آبی معضلی نیست که تنها به سرزمین های خشک محدود شود و مدتهاست که پایش به خطه های سبزی چون گیلان نیز رسیده است.

بی تردید نقش گیلان در تولید برنج کشور و اهمیت شالیکاری در اقتصاد گیلان بر کسی پوشیده نیست اما کشاورزان دومین استان تولید کننده برنج کشور، نگران اوضاع و احوال کم آبی و سرنوشت کشت برنجشان هستند. در این میان تردیدی وجود ندارد که عبور از بحران کم آبی و کاستن از حجم خسارت ها تنها با به کار گرفتن راهکارهای مناسب و بهنگام امکان پذیر است، در همین راستا انتظار می رود متولیان ذی ربط اقداماتی مؤثر برای پشت سر گذاشتن این بحران به انجام رسانند.

نگاه کشاورزی گیلان به سد سفید رود است

بر کسی پوشیده نیست که یکی از شاخص های مهم در تأمین آب مورد نیاز کشاورزی گیلان و چاره اندیشی به منظور مدیریت مناسب، میزان آب ذخیره پشت سد سفید رود است.

اسفند ماه سال گذشته میزان آب ذخیره پشت سد سفید رود نشان از کاهش ۶۰ درصدی آبگیری این سد نسبت به سال قبل تر داشت میزان آب ذخیره پشت سد سفید رود نشان از کاهش ۶۰ درصدی آبگیری این سد نسبت به سال قبل تر داشت. استاندار گیلان نیز روز ۲۱ فروردین در حاشیه بازدید از سد سفیدرود با اشاره به کاهش ارتفاع آب پشت سد، اظهار داشت: دبی ورودی آب کاهش یافته و این نشان دهنده تنش آبی در سال زراعی امسال است.

اسدالله عباسی در این دیدار تاکید کرد: همه دستگاه ها باید برای کاهش تنش آبی وارد میدان شوند.

و اما مدیر امور زراعت سازمان جهاد کشاورزی گیلان روز بیست و نهم فروردین از خزانه گیری بیش از ۱۰۷ هزار هکتار معادل ۴۵ درصد از اراضی شالیزاری گیلان خبر داد و زمان رهاسازی آب سد سفیدرود بر اساس اعلام آب منطقه ای گیلان را ۱۲ اردیبهشت اعلام کرد.

ابراهیم اکبرزاده با اشاره به انجام نشا در برخی از شالیزارهای استان، تصریح کرد: با توجه به کاهش سطح آب پشت سد سفیدرود و برای جلوگیری از مشکل کمبود منابع آبی، شالیکاران باید بر اساس تقویم زراعی به کشت شالیزار خود اقدام کنند.

تغییر تاریخ کشت و استفاده از باران مسیر گذر از بحران کم آبی

چالشی که قد می کشد

کم آبی چالش بزرگی است که شالیکاران گیلانی در سال های اخیر با آن مواجهه بوده اند اما این معضل به تدریج رو به وخامت گذاشته است.

«محمود هوشیار فرد» پژوهشگر و عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی گیلان در گفتگو با خبرنگار مهر، بحران کم آبی را چالشی جدی برای شالیکاران دانست و با بیان اینکه اوضاع بدتر نیز می شود، اظهار کرد: استان گیلان با رتبه دوم تولید برنج کشور، بزرگترین تولیدکننده ارقام بومی و با کیفیت برنج، یک ستون مهم اقتصادی و تأمین امنیت غذایی کشور بشمار می رود.

وی ادامه داد: باید توجه داشت که در سال های اخیر به دلیل تغییرات اقلیمی به وجود آمده، خسارت بسیاری به محصولات کشاورزی اعم از محصولات باغی یا زراعی و از جمله برنج در گیلان وارد شده است.

این پژوهشگر حوزه کشاورزی با بیان اینکه کم آبی و به عبارتی خشکسالی در ۲۲ سال اخیر کم و بیش خسارت های جبران ناپذیر به بخش کشاورزی وارد کرده است، تصریح کرد: می دانیم که برنج از جمله گیاهان بشدت وابسته به آب بوده و میزان آب مصرفی اراضی شالیزاری به ازای هر هکتار به طور میانگین ۸ تا ۱۰ هزار متر مکعب است.

وی با اشاره به اینکه در این میان چند سالی است که کم آبی و بارندگی بد موقع در طول مراحل رشد محصول برنج، نگرانی های شالیکاران را تشدید کرده است، ادامه داد: تولید برنج در استان های شمالی از جمله گیلان به دلیل عدم دسترسی به منابع آبی مطمئن و سهمیه بندی زمانی نامناسب، آبیاری با ریسک زیادی مواجه است.

هوشیار فرد اضافه کرد: وضعیت بدین ترتیب است که شالیزارهای بالادست از پرآبی بهره مند هستند و شالیزارهای پایین دست از کمبود آب رنج می برند.

کمبود ذخایر سدها / ‏ میزان کاهش تولید برنج در اثر آبی

این پژوهشگر با بیان اینکه طی سال های اخیر شالیکاران مجبور شده اند آماده سازی و کشت برنج خود را با تأخیر انجام دهند، گفت: این موضوع بر وضعیت محصول دهی و نیز کیفیت برداشت محصول برنج تأثیر گذاشته است.

وی با اشاره به اینکه آبیاری بیش از ۷۰ درصد اراضی شالیزاری و حتی باغی گیلان تحت شبکه آبیاری سد سفیدرود است و شالیکاران نقش چندانی در تأمین، انتقال و حتی توزیع و مدیریت آب ندارند، ادامه داد: بررسی ها نشان می دهند که با توجه به کمبود ذخایر سدها و بارندگی در ماه های اخیر به نظر می رسد که مدیریت توزیع آب در گیلان با مشکل جدی مواجه شود.

هوشیارفرد با بیان اینکه متأسفانه آمارها نشان می دهند که درصد آبگیری سد سفیدرود نسبت به کل حجم مخزن سد حدود ۴۰ درصد و درصد پرشدگی مخزن سد ۶۰ درصد است، ادامه داد: بنابر اعلام آب منطقه ای گیلان میزان ذخیره آب سد سفیدرود نسبت به سال گذشته حدود ۶۰ درصد کاهش یافته و این در حالی است که تاکنون فقط ۶۰ درصد اراضی شالیزاری عمدتاً در چهار شهرستان شخم اول زده اند.

وی تأکید کرد: این در حالی است حداقل باید ۸۰ درصد اراضی تا قبل از ۲۰ فروردین ماه شخم اولیه را انجام می دادند زیرا این کار علاوه بر حفظ آب مفید در خاک می تواند باعث صرفه جویی در مصرف انواع کودها و سموم شیمیایی و کنترل بهینه علف های هرز شود.

هوشیار فرد ادامه داد: بر اساس آمارها میزان کاهش سالیانه تولید برنج در کشور ناشی از کم آبی بیش از ۱۰ درصد است که سال گذشته به ۳۰ درصد هم رسید بر اساس آمارها میزان کاهش سالیانه تولید برنج در کشور ناشی از کم آبی بیش از ۱۰ درصد است که سال گذشته به ۳۰ درصد هم رسید.

وی با اشاره به اینکه کشاورزان به ویژه کشاورزان پایین دست حوزه آبی سد سفیدرود برای کاشت برنج نگران تأمین آب به موقع هستند و باید این نگرانی ها حل شود، تصریح کرد: شالیکاران هر ساله نگاهشان به آسمان است تا لطف خداوند شامل حال آنها شود و بارندگی های اواخر فروردین یا اوایل اردیبهشت ماه زمین آنها را سیراب کند و البته می دانیم که مدیریت مصرف آب هم مربوط به مسئولان است و هم کشاورزان.

تغییر تاریخ کشت و استفاده از باران مسیر گذر از بحران کم آبی

ضرورت پیش بینی تمهیدات کاربردی برای حل بحران کم آبی

گذر از بحران کم آبی و کاهش خسارت ها مستلزم اندیشیدن تمهیدات ویژه است. هوشیار فرد با بیان اینکه بسیاری از زیرساخت های سنتی مانند آب بندان ها از بین رفته اند و لایروبی انهار و کانال ها خصوصاً کانال های درجه ۳ تا نهر مزرعه یا خود زمین بخوبی انجام نشده است، اظهار کرد: لایروبی انهار و کانالهای انتقال و توزیع آب به منظور افزایش سرعت انتقال آب و فراهم کردن امکان مدیریت توزیع آن در زمان کوتاه تر و جلوگیری از هدر رفت آب ضروری است.

وی ادامه داد: تسطیح، نوسازی و یکپارچه سازی اراضی شالیزاری و استفاده مطلوب از آب های سطحی و زیرزمینی، ساماندهی چاه های آب کشاورزی به منظور استفاده حداکثری از ظرفیت چاه های آب کشاورزی و کاشت ارقام کیفی کم آب بر با دوره رشد کوتاه تر برنج می تواند بر مشکلات کم آبی و کاهش میزان تولید این محصول راهبردی تا اندازه ای غلبه کرد. به طوری که در صورت تسطیح و یکپارچه سازی شالیزارها میزان مصرف آب در واحد سطح به نصف تقلیل پیدا می کند.

این پژوهشگر با تأکید بر اینکه آبیاری در هر زراعت و تولیدی از مهمترین عملیات هایی است که باید آن را به ویژه در زراعت برنج مد نظر داد، ادامه داد: مقدار آب مورد نیاز برای برنج بستگی به روش کاشت، تراکم بوته ها، مقدار مصرف مواد تقویت کننده، نوع بافت خاک، شرایط اقلیمی و رقم مورد کاشت داشته و به طور کلی در ارقام زودرس نیاز آبی کمتر و در ارقام دیررس نیاز آبی بیشتر است.

وی اضافه کرد: تغییر تاریخ کاشت و استفاده مؤثر از آب باران، استفاده از آبیاری قطره ای، آبیاری تناوبی و سامانه تیپ در شالیزارها می تواند علاوه بر افزایش میزان جذب عناصر غذایی ماکرو و میکرو باعث کاهش ۳۰ تا ۵۰ درصدی مصرف آب برای تولید برنج شود.

اهمیت آگاهی از زمان بندی ره ای سازی آب سد سفید رود

هوشیار فرد با تاکید بر اهمیت آگاهی هر ساله کشاورزان از زمان بندی رها سازی آب سد سفیدرود، گفت: شالیکاران باید از این موضوع مطلع باشند تا برنامه کشت و کار خود از جمله زمان خزانه گیری را بر آن اساس تطبیق دهند و بدین ترتیب از بیشترین آب ممکن استفاده کنند.

وی با بیان اینکه همکاری و هماهنگی کشاورزان موجب افزایش راندمان و کاهش تلفات آب می شود، ادامه داد: نشاء ها حدود ۱۵ تا ۲۰ روز بعد از خزانه گرفتن آماده کشت می شوند و حدود سه هفته هم شالیزار به منظور جلوگیری از رشد علف های هرز و مقابله با تغییرات دما نباید بی آب بماند.

این پژوهشگر حوزه کشاورزی با اشاره به اینکه البته پس از وجین اول و دست وجین که گاز زمین خارج می شود، رشد نشاء ها سرعت می گیرد، تصریح کرد: بعد از این مرحله زمین هر ۱۵ تا ۲۰ روز نیاز به آب دارد، بنابراین رعایت عمق مناسب غرقابی برای هر دوره رشد (آبیاری تناوبی) منجر به مصرف آب کمتر و نیز عملکرد مطلوب می شود.

نقش تشکل های صنفی و ضرورت وجود یک نگاه ملی

هوشیارفرد همچنین با بیان اینکه در بسیاری از مناطق کشور مدیریت آب کشاورزی به تشکل های صنفی این بخش واگذار شده و توسط دولت فقط نظارت می شود، اظهار کرد: اگر این واگذاری در استان هم انجام شود، وضعیت کمبودها و نگرانی ها تا حدود زیادی حل می شوند.

وی گفت: جنبه استانی دادن به موضوع بحران آبی در حوزه آبی سد سفیدرود و تأمین آب موردنیاز شالیزارهای استان غیرمنطقی است زیرا به نظر می رسد حل آن در حد امکانات استانی نیست و باید به این موضوع با نگاه ملی برخورد شود.


[ad_2]
منبع
همرسانی کنید:

طراحی و پیاده سازی توسط: بیدسان