خبرگزاری فارس-آستانه اشرفیه، سعید شفیعی؛ با رسیدن ماه محرم تمامی نقاط ایران حس و حال خاص خود را دارد و هر کسی خود را به گونه ای مهیا عزاداری سید الشهدا (ع) می کند. 

گویی قبل از دیدن پرچم عزای امام حسین (ع) و سیاهپوش شدن در و دیوار و دیدن مردم با پیراهن سیاه در گوشه و کنار شهر، قلب ها هم سیاهپوش شده و سنگینی عزای اباعبدالله (ع) بر قلب ها احساس می شود.

شهر آستانه اشرفیه به برکت وجود حرم مطهر حضرت سلطان سید جلال الدین اشرف (ع) چهارمین شهر مذهبی کشور بوده و به همین واسطه مراسم عزاداری ماه محرم در این شهر حال و هوای خودش را دارد و مردم دیار سلطان چند روز قبل از ماه محرم بیرق های عزا را در و دیوار منازل خود نصب می کنند. 

کافی است در شهری مانند آستانه اشرفیه زندگی کنید و هر روز چشمتان به حرم مطهر حضرت سلطان سید جلال الدین اشرف (ع) بیفتد، ناخودآگاه بعد از مشاهده پرچم مشکی بر فراز گنبد حرم مطهر غم عزای اباعبدالله (ع) به دل می نشیند و نوحه های محرمی را در دل مرور و زیر لب زمزمه می کند.

مردم شهرستان آستانه اشرفیه چند روز قبل از شروع ماه محرم فضای شهر را حسینی کرده و با نصب کتیبه های مشکی، حال و هوای شهر را عاشورایی کردند. 

وقتی در سطح شهر دیار سلطان قدم می گذاری هر کسی خود را آماده عزاداری سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) کرده است، یکی بر دیوار منزل خود به نشانه عزادار بودن پرچم یا حسین نصب کرده و دیگری در مغازه خود طبل، سنج و زنجیر و پرچم فروخته و از این طریق به امام حسین (ع) عرض ارادت می کند. 

آری حال و هوای امام حسینی حرم مطهر حضرت سلطان سید جلال الدین اشرف (ع) غبار از دل و دیده می زداید و ناگاه می بینی که اشک از گوشه چشمت سرازیر شده و دلت هوای حرم و محرم و سینه زنی و روضه می کند و گویا هوای محرمی حرم، دلنشین ترین روضه دنیا است و برای اشک ریختن بر حسین علیه السلام نیازی به روضه خوان ندارد. 

اگرچه بیماری کرونا در چند سال گذشته صفای تجمعات و عزاداری دسته جمعی را گرفته بود ولی امسال دیگر مردم علم عزای سیدالشهدا رو برپا کرده و با سیاهپوش کردن شهر آمدند که بگویند پای کار حسین (ع) ایستاده ایم.

با دیدن در و دیوار سیاهپوش حرم حضرت سلطان سید جلال الدین اشرف (ع) و اشعار زیبایی که روی دیوارها نصب شده که هر کدام صحنه ای از عزای امام حسین علیه السلام را در ذهن مجسم می کند و دل آدم می گیرد که چه شب هایی که در هر گوشه حرم می نشستیم و در فراق کربلا روضه گوش می دادیم و غم و اندوه یک سال خود را که در سینه ها جمع شده با گریه بر مصیبت امام حسین علیه السلام تسلی می دادیم و با صدای گریه کنار دستی خود همنوا می شدیم و از ته دل اشک می ریختیم.

انتهای پیام/۸۴۰۰۷