به گزارش خبرگزاری مهر، نشست زن، هویت و خانواده توسط مجمع بانوان تمدن ساز و با همکاری فرهنگسرای خانواده در تاریخ پنجشنبه ۱۰ شهریور با حضور جمعی از علاقمندان حوزه زن و خانواده برگزار شد.

بهار غفارزاده از موسسین نشان های پوشاک اسلامی در این نشست گفت: شهید مطهری در کتاب مسئله حجاب فرمودند که فقها در گذشته از کلمه سَتر به معنی پوشش استفاده می کردند و بهتر بود این کلمه تغییر نمی کرد. حجاب در لغت به معنای پرده است و این تصور برای مخاطب ایجاد می شود که اسلام نظرش این بوده که زن ها پشت پرده و در خانه بمانند و ما می دانیم که نظر اسلام چنین چیزی نیست. کلمه پوشش برای شخص بنده از همان دوران نوجوانی از مهم ترین دغدغه هایم بوده است. برایم مهم بود که هم پوشش داشته باشم و هم خوش پوش باشم که در این موضوع، آن سال ها مثل الان دست مان برای انتخاب لباس باز نبود.

او افزود: من در فضای مجازی از ابتدای فعالیتم هشتگ «پوشیدگی انتخاب من است» را گذاشتم. چون مهم است بدانیم که انتخاب است و انتخاب من. کلمه پوشش ریشه در حیا دارد و به فطرت انسان برمی گردد. می گویم انسان! چون حیا مختص زن نیست. هم برای زن ها است و هم مردها. ولی در خانمها ۹ برابر آقایان است. از دوران رسیدن به سن تکلیفم احساس سختی در نوع پوشش را داشتم چون بسیار فعال بودم و همیشه در حال بازی و فعالیت های فیزیکی بودم. علاوه بر این مثل الان نبود که تنوع در پوشش نوجوانان زیاد باشد. خاطرم هست اولین چیزی که مادرم برای من دوختند یک مقنعه بلند مشکی بود و من معترض بودم که چرا باید این را بپوشم؟ در حالی که هم بازی های همسن و سال من پوشش را رعایت نمی کردند. شغل اصلی و سبک زندگی و تحصیلات من ورزشی است. اینجا به عنوان مؤسس برند پوشاک دعوت شدم اما در اصل من یک ورزشکار هستم. همیشه مشکل لباس های خودم را داشتم. با آدم های مختلف در ارتباط بودم. لطف خدای مهربان بوده که در دوران تحصیل و کار در بین شاگردهای ممتاز بودم و در محیط های ورزشی مربی بودم. سوال پرتکرار از من هم این بود: «تو چرا محجبه ای؟» واقعاً ناراحتم می کرد چون تصور می کردند در این پوشش اجباری برای من است و خانواده دستور داده و یا… همه تصور می کردند من مجبور به پوشیدگی هستم. دکتر غلامی در کتاب «مسئله حجاب در غرب» می گویند که یکی از کارهای رسانه ها در غرب برای تخریب و تضعیف حجاب همین است که وقتی یک خانم محجبه به موفقیتی می رسد، می آیند می گویند که این خانم یا نمی داند پیرو چه مکتبی باشد و یا راه دیگری برای رسیدن به مقاصد خود ندارند.

او ادامه داد: ابتدای ورود به فضای مجازی، ارزشی را برای خودم تعریف کردم. «ترویج پوشش اسلامی» و چون الگوی مناسبی در آن سال ها نبود با آزمون و خطا آغاز کردم تا در نهایت برند شخصی خودم را راه اندازی کردم. هدف من طراحی لباس اجتماع و لباس های ورزشی برای خانم های محجبه بود. اولین چیز برای ورود یک خانم به اجتماع، لباس است. درست است که رفتار و باقی موارد هم از تعریف عفاف است اما وجود لباس انکارناپذیر است. ما باید لباس مناسبی در اختیار خانم ها قرار دهیم. استادی داشتم برای پارچه شناسی، می گفتند که لباس روی خلق و خوی انسان ها تأثیرگذار است. نه فقط مدل، بلکه پارچه و رنگ و.. ممکن است یک شخص حین یک فعالیت کلافه باشد اما متوجه نشود که دلیل چیست! دلیل لباس اوست. درگیری با قد و مدل و آستین و.. لباس یک طرف، جنس پارچه هم حتی اثر مستقیمی روی آرامش شخص دارد. چند سال پیش در صفحه خودم نظرسنجی انجام دادم که «چرا حجاب را رعایت نمی کنید؟» پاسخ های ناراحت کننده ای داشتم: «احساس می کنیم زشت می شوم.» «اعتماد به نفس ندارم برای حفظ حجاب» و… این موضوعاتی است که در عدم توجه ما به پارامترهای حجاب در بین مردم پیش آمده است..من در بین مخاطبین صفحه ام افرادی را دارم که اصلاً محجبه نیستند ولی از تولیدات من استفاده می کنند و راضی هستند پس ما برای ترویج پوشش اسلامی باید در حوزه ی شناخت و گرایش اقدامات جدی انجام دهیم و برای ایجاد حال خوب و افزایش عزت نفس زنان کشورمان تلاش کنیم

حمله به حجاب در جوامع دیگر

الهام عابدینی دانشجوی دکترای روابط بین الملل در ادامه این نشست گفت: با توجه به بحثی که از حمله رسانه ها به موضوع زنان و پوشش شد می خواهم بگویم همیشه این حملات بوده است و مخصوصاً بعد از حادثه تروریستی ۱۱ سپتامبر. زنان اصلی ترین قربانی اسلام هراسی و اسلام ستیزی در دنیا هستند. هر چقدر آمار اسلام هراسی و حملات اسلام ستیزانه افزایش پیدا می کند، آمار زنانی که هدف این حملات بودند بیشتر می شود. این حملات از ۴ جنبه در غرب قابل بررسی است:
۱. جریان های فمنیستی که حجاب را سرکوب زنان و نقض حقوق آنان می دانند.
۲. نگاه منفی به مسلمانان که به ویژه پس از حملات تروریستی شیب صعودی پیدا می کند.
۳. خشونت علیه زنان که به ویژه پس از شیوع کرونا میانگین دو برابر شد
۴. قدرت گرفتن احزاب راست افراطی در دنیا که هسته مرکزی تفکرشان دگرهراسی است.
زنان به دلیل پوشش حجاب که دست کم ۵۴ درصد از زنان مسلمان آن را بخشی از هویت خود می دانند، راحت تر قابل تشخیص به عنوان مسلمان هستند.

فاطمه محمدی، دکترای جامعه شناسی سیاسی و پژوهشگر حوزه زن و خانواده بعد از تسلیت ایام شهادت حضرت رقیه (س) گفت: امروز در مورد سه مفروضه مهم صحبت می کنیم. در سالهای اخیر مسئله هویت را به یک نظام مسائل تبدیل کردیم و این خیلی خوب است. تمام مسئله زنان ذیل هویت قابل بررسی است و قابل حل کردن است. من با این که مسئله حجاب را فقط مسئله زنان و مسئله زنانه بدانیم بسیار مخالفم. هم برای زنان و هم برای مردان این مسئله مطرح است. ما در مجمع بانوان تمدن ساز دنبال قرار دادن این تعاریف در جای درستش هستیم. اما مهم است بدانیم که در بخش زنان، حجاب مسئله پررنگ تری است. چون ذات زنانه و هویت زنانه و ظرافت های ذاتی اش برای حضور اجتماعی بر مبنای اسلام او را از مرد متفاوت می کند. ملاحظاتی که برای یک خانم وجود دارد با ملاحظات یک آقا متفاوت است. من اخیراً بعضی از آقایان را می بینم که در همین تهران هم با لباسی غیرمتعارف در جامعه حضور پیدا کردند. این که عدم رعایت قوانین پوشش در خانم ها بیشتر در جامعه نمود دارد دلیل بر این نیست که عدم رعایت پوشش را از سمت آقایان نادیده بگیریم و این نقض قوانین را، مثلاً پوشیدن شلوارک در محیط رفت و آمد همه مردم، بی خیال باشیم و بی اهمیت بدانیم. به نظرم این مسئله یک حوزه عمومی دارد و الان هنجارشکنی هایی تعمدا دارد اتفاق می افتد که باید بررسی شود. مرد و زن هم ندارد. طبقه روشنفکران از زمان مشروطه در خصوص پوشش و حجاب به صورت عیان شروع به ارائه نظر کردند. تغییر نگاه پوششی و چنین تفکراتی از همان زمان آغاز شد. زنان در زمان مشروطه پوشیه می زدند. چادر قجری و چنین مدل های مخصوص عرف همان دوران را می پوشیدند. کمی جلوتر که می آییم با پدیده کشف حجاب مواجه می شویم و جالب آنکه در همان زمان عموم مردم با کشف حجاب مخالف بودند. خود رضاشاه در خاطراتش این را می گوید که اغلب مردم با این اتفاق (کشف حجاب) مخالف بودند و موافقت با کشف حجاب برای اقلیت روشنفکری بود که آنها هم اکثراً از قشر خواص جامعه بودند که برای تحصیلات به فرنگ می رفتند و تأثیرات رنگ و لعاب فرنگ در اعتقاداتشان بروز کرده بود و فرهنگ غرب را از این طریق وارد ایران می کردند.

وی ادامه داد: اگر تاریخ را دقت کنیم می بینیم که مادرهای آن زمان می گویند که «ما از خانه بیرون نمی رفتیم» و یا «خریدهایمان را به مردها می دادیم انجام می دادند.» یا «دخترمان زود ازدواج می کردند و سر زندگی خودشان می رفتند تا وارد این بازی های اجتماعی نشود.» و یا… اینها برای دور ماندن از آفت تزریق فرهنگ غرب به کشور بوده است. رسیدیم به فرایند انقلاب اسلامی. یکی از دلایلی که مردم انقلاب را می خواستند همین مسئله حجاب بود. در سال های اخیر خیلی دارند تلاش می کنند که بین مردم این موضوع جا بیافتد که حضرت امام در مقابل مسئله حجاب موضعی نداشتند و یا این حرف ها در جامعه تزریق شود. اتفاقاً ایشان روی مسئله حجاب تاکید جدی داشتند. کسانی که خودشان در حوادث انقلاب بودند اذعان می کنند که انقلاب برای حجاب مورد پسند ما و حجاب کاملی که ما می خواستیم بود. حجابی که دوست داشتیم با آن در جامعه باشیم. اتفاقاً انقلاب اسلامی این کار را کرد که در فضای اجتماعی باعث تغییر نگرش در انتخابگری های زنانه بود. قطعاً فضای رسانه ای در این چرخش نگاه زنان تعمدی دارد. این تلاش فضاهای رسانه های غربی فقط در مورد حجاب نیست! در مادری و فرزند آوری در مسئله بشدت مهم جمعیت و خیلی از مسائل دیگر هم کار کردند. ما فکر می کنیم که همه جریان ها ختم به همین دو قطبی سازی های فعلی حاکم بر نظام اجتماعی است. به یقین می گویم که حمله غرب به مسئله «خانواده» به مراتب بیشتر از حجاب است. چرا حجاب به چشم آمد؟ چون مستقیم خانم ها را نشانه گرفتند. زیاد می شنویم که «حجاب خودم است.» و یا «دو نفر را در یک قبر نمی گذارند و..» و از این دست صحبت ها. من می گویم اگر در خانه خودتان کسی به عدم رعایت حجابتان ایراد گرفت حق باشماست.. اما اگر در جامعه وارد شد و فضا به سمت ورود به اجتماع تغییر کرد، دیگر نمی توان بی تفاوت بود.اینجا دیگر فردگرایی بی معناست.

او گفت: مگر ما می توانیم بگوییم که یک کارخانه سیمان با ضعیف ترین امکانات ممکن راه اندازی کنیم در تهران. هیچ تصفیه و تهویه ای هم نمی گذاریم. (فرایند تولید سیمان یکی از آلوده کننده ترین کارخانه هاست.) بعد می گوئیم این سرمایه من است و این همه کارگر مشغولند و اتفاقاً باید از من ممنون و سپاسگزار باشید که در این فرایند توانستم کمکی هم بکنم؟ مگر می شود؟ این همه آلودگی و این همه آسیب را با جبران اقتصادی نمی توان توجیه کرد! سلامت مردم دارد به خطر می افتد و ممکن است نه تنها پولی به منطقه وارد نشود، بلکه بیماری های وارده به بوم و منطقه را باید هزینه حساب کنیم. در بحث حجاب هم همین است. ما در یک جامعه نمی توانیم آسیب عدم رعایت حجاب را بی خیال شویم. بگوییم امری شخصی است. بگوییم به کسی کاری ندارد. آفت بی حجابی در لایه های مختلف اجتماعی وارد می شود. از کودکی که مدرسه می رود و این صحنه را می بیند تا پسر و دختری که در سن انتخاب همسر و تشکیل خانواده است تا… الان با نوعی از انتخاب مواجهیم که تصور می کنند همسرشان را از مدل های جدیدی که در خیابان می بینند باید انتخاب کنند، چرا که در غیر این صورت اعتماد به نفس معرفی همسرشان را به بقیه ندارند. ما چطور می توانیم بگوییم که حجاب و پوشش یک مسئله شخصی است؟ سالهای پیش حجاب این طور نبود. در بی حجابی ها هم می دانستیم که هیچ تعمدی وجود ندارد. اما این روزها تاکید می کنیم که تعمد در بسیاری از بی حجابی ها وجود دارد. در قبح شکنی و بی حیایی تعمد وجود دارد. یعنی فرد با علم به اینکه عرفی وجود دارد، قانون وجود دارد اقدام به قبح شکنی می کند. یک نگاه به اینستاگرام این مسئله را شفاف تر می کند. در دنیای مدلینگ وقتی چیزی را می خواهند مدل کنند، مدتی می دهند به خورد مخاطب و این را عادی سازی می کنند. در کشور ما این اتفاق افتاده است. در کشور ما تا ده پانزده سال پیش «چادر عروس» یک خرید مهم در خرید عروسی بود. یعنی عروس در شب عروسی با چادر باید می آمد. بعداً تبدیل شد به شنل. حتی یادم می آید که مادربزرگ من به عروسی که شنل داشت و چادر نداشت تذکر داشتند که «باید چادر هم می گذاشت. کار خوبی نکرده بدون چادر آمده است.» الان چقدر ماشین عروس کروک می بینید که عروس در آن نشسته و نه تنها شنل ندارد و لباس پوشیده هم ندارد، بلکه با لباس دکلته در ماشین نشسته است. اینها برای ما عادی شده است، تاجایی که وقتی با این صحنه مواجه می شویم دیگر بی حجابی اش به چشممان نیامده بلکه در مورد لباس و تاج و آرایشش نظر می دهیم. این دقیقاً کاری است که تکرار موارد در رسانه ها با ذهن انجام می دهد.این همان عادی سازی است که هدف و رسالت غرب بود در تهاجم فرهنگی.

او ادامه داد: اگر در این میان کسی بیاید بگوید برای حفظ کانون خانواده یک سری قوانین و مقررات است که اگر حفظ شود برای خودت خوب است و اگر نقض شود برای خودت آسیب است. ما چه می کنیم؟ شروع می کنیم واکنش دادن! که «تو می خواهی ما را مجبور کنی؟» «تو برای شعور ما ارزش قائل نیستی؟» و… به این فکر نمی کنیم که او با پاره ای از قوانین بر زمین مانده تنهاست. و معاندین با کلی هزینه و بودجه و دیتا جلوی او ایستاده اند. چرا فکر می کنیم این کار درست است؟ ما داریم ندانسته و ناخواسته با معاندین و دشمنان قدم می زنیم. ما از فضای آسیب دیدن جامعه به مسئله حجاب نگاه نمی کنیم. می بریم در چه فضایی؟ «گوشت گران شده است. مرغ گران شده است. تخم مرغ گران شده است، ما برای چه باید حجاب را رعایت کنیم؟» «ما در برجام ماندیم و در تحریمیم، شما به عفاف و حجاب گیر دادید؟» روزی چند تا از چنین صحبت هایی می شنویم؟ من معتقدم که حل کردن مسئله حجاب، مسئله خانواده، زن، هویت و… در همه جای کشور مفید و تأثیرگذار است، نه فقط نان! اگر اینها را حل کنیم خیلی از مسائل اجتماع ما حل خواهد شد. قطعاً معیشت مردم مهم است اما دلیل بر غفلت از مباحث دینی و اخلاقی نیست. من معتقدم در حوزه زن و خانواده باید دچار تبیین باشم. همان تبیینی که مقام معظم رهبری می فرمایند. الان در زمانی زندگی می کنیم که بچه ها نیاز به ریشه و مفهوم دارند. ما باید در همه موارد تبیین کنیم. باید بگوییم لجبازی کردن جز آسیب چیزی برای خودتان ندارد.