در حال بارگذاری... لطفا صبر کنید.
به گزارش خبرگزاری فارس از رشت، شهید محسن نیک مرام ماسوله در تاریخ هفتم شهریور ماه سال ۱۳۳۵ در یک خانواده مومن، مذهبی و روستایی در شهرک تاریخی ماسوله شهرستان فومن دیده به جهان گشود.
آقا محسن، فرزند پنجم یک خانواده پرجمعیت بود که در دوران طفولیت با فوت پدرش که مسافرخانه دار بود از وجود این نعمت محروم شد و دوران کودکی و نوجوانی را با سختی سپری کرد.
وی دوران ابتدایی و راهنمایی را به خوبی پشت سر گذاشت و تا مقطع چهارم متوسطه در رشته انسانی به تحصیل ادامه داد و سال آخرش دبیرستانش در هیاهوی آن روزهای انقلاب با موج انقلاب همراه شد.
محسن، فردی بسیار مهربان، خوش برخورد، دارای روابط عمومی بالا و بسیار پر جنب و جوش فعال بود و در همان سال های نوجوانی علاوه بر اینکه به تحصیل علم می پرداخت کار هم می کرد و در یک عکاسی به عنوان کمک مشغول به کار شده بود.
با اینکه خانه شان برعکس خانه های امروزی کوچک و تعداد بچه ها زیاد بود اما با برادرانش سازش داشته و مهربان بود و تمام کارهای او حالت طنز داشت و همیشه با گشاده رویی صحبت می کرد.
او پیوسته در تظاهرات علیه رژیم شرکت می کرد و در ماه های آخر انقلاب که کار به تیراندازی کشیده شده بود، طرف مقابل مسلح و مردم با دست خالی بودند که در همان زمان محسن یک بار مجروح شده بود.
در یکی از تظاهرات آن زمان که مربوط به اعتصاب برای بیمارستان رضا شاه در مشهد بود که مجروحین را به آنجا برده بودند اما نظامی ها به داخل بیمارستان حمله کردند که کل ایران برای این موضوع تظاهرات کردند و پزشکان گیلانی نیز برای اعتراض راهپیمایی کردند که محسن نیز در آن راهپیمایی بود و وقتی به بیمارستان رازی نزدیک شدند که محل تجمع پزشکان بود تیر خورد.
محسن در تظاهرات حضوری فعال داشت اما اینکه ممکن است روزی در این بین شهید شود خیلی جدی گرفته نمی شد، چون همیشه همه کارهایش با حالت طنز و به شوخی بود و شاید به همین خاطر امکان شهادتش را جدی نمی گرفتند.
آن روزها مادرش یک پیراهن برایش بافته بود و وقتی به او گفت که بپوشد، محسن می گفت حیف نیست که این پیراهن را بپوشم و تیر بخورد و پاره شود که دقیقاً با همان پیراهن هم تیر خورد.
محسن با سن کم و با اینکه احتمالش را می داد شهید شود اما با عزم راسخ وارد میدان شد زیرا فشار جامعه، تسلط روابط بر ضوابط و فاصله طبقاتی را می دید و این ها برای دانش آموزان قابل رؤیت بود.
آقا محسن، بسیار مهربان، شوخ طبع و خانواده دوست بود و وقتی که به خانه می رفت همه را می خنداند و فضای شادی را در خانه به وجود می آورد اما علاوه بر این به نمازش نیز خیلی اهمیت می داد.
اما انگار شهادت محسن به او الهام شده بود زیرا دو روز قبل از شهادت وقتی به خانه رفت، سرش را روی پای مادر گذاشت و گفت «مامان من می خوام برم شهید بشم» مادر گفت: «دیگه این حرفو نزن» اما محسن جواب داد: «نه مامان تو بازم پسر داری» و دقیقا دو روز بعد از این صحبت ها او به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
شهید محسن نیک مرام ماسوله سرانجام پس از رشادت های فراوان جهت پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران در غروب روز ۲۱ بهمن ماه ۱۳۵۷ و در حالی که ۲۱ سال سن داشت در تظاهرات علیه حکومت مستکیر شاهنشاهی در مقابل کلانتری 3 میدان صیقلان رشت توسط ماموران رژیم پهلوی به شهادت رسید و آسمانی شد.
پیکر پاک و مطهر شهید محسن نیک مرام ماسوله پس از تشییع مردم در گلزار شهدای بقعه امام زاده عون ابن علی (ع) شهرک تاریخی ماسوله به خاک سپرده شد و نامش در تاریخ ماندگار ماند.
پایان پیام/۳۳۸۹