خبرگزاری فارس از رشت، بهنام فیروزی؛ خیلی ها می گویند فوتبال فقط یک ورزش نیست بلکه یک زندگی است؛ ولی اخبار زرد این ورزش و حواشی فوتبال و فوتبالیست ها، خوبی های این ورزش را روانه پستوی روزمرگی ها کرده است.

شاید برخی تیم های فوتبال به جبر روزگار و دور بودن از پایتخت و البته عدم رسیدگی و حمایت مسوؤلان دست خوش فرازو نشیب های فراوان فنی شوند؛ اما غصه داماش گیلان چیز دیگری است.

تیمی که از سر همین ناکارامدی ها و باوجود اسم عوض کردن ها، نه تنها هرچند سال یک بار در جام های مختلف ازجمله جام حذفی فوتبال خوش درخشیده، بلکه توانسته به عنوان پرچمدار عرصه جوانمردی بارها کارت سبز از مردم دریافت و بیش از پیش در قلب تیفوسی ها جا پیدا کند.

داماش باشگاهی پر از تیفوسی ها و پر از احساسات

همیشه نام باشگاه داماش عجین شده با احساس و همدردی و نوع دوستی است، همین چند سال پیش هم نام باشگاه داماش که این روزها به فراموش خانه فوتبال ایران سقوط کرده، برای احساس همدردی هواداران وفاداراش با مسلم حق شناس دروازه بان خود علیرغم ازدست دادن مادرش، غیرتمندانه به کمک تیمش آمده بود، مورد توجه رسانه های داخلی و خارجی قرار گرفتو یا آن ویدئو هم خوانی زیبای هواداران داماش گیلان در غم درگذشت ارسلان، هوادار فقید تیمشان به این زودی ها از خاطر مردم گیلان پاک نمی شود.

داماشی ها که همواره به غیرتمندی شهره هستن این بار نیزبازیکنش در قسمی دیگر برای مردمانش سنگ تمام گذاشت.

سعید دلاور یکی بازیکنان ارزشمند تیم داماش گیلان که با شنیدن صدای فریاد همسایه آپارتمانی که در آن مهمان بود، به یاری خانواده ای که شعله های آتش گرفتارشان کرده بود شتافت و توانست کاری کند کارستان اما این روزها خودش از شدت سوختگی دوران نقاهت را در منزل سپری می کند.

صبح امروز با شوق و ذوق با او تماس گرفتم و حرف هایش را با این جمله آغازین که «این یک کار دلی بود» شروع کرد و همه هیجانم را گرفت.

دلاور، بازیکن گیلانی تیم داماش درباره اتفاق آن روز این گونه گفت: «روز دوشنبه هفته گذشته پس از بازی، به میهمانی در منزل یکی از اقوام دعوت شدم، مشغول شام خوردن بودیم که متوجه شدیم از واحد کناری دود می آید همه به سمت بیرون از ساختمان رفتند حین بیرون رفتن از ساختمان بودیم که متوجه حضور دختربچه ای در داخل منزل شدم، شعله های آتش درحال پیشروی بود، به سرعت وارد منزل شدم و از روی آتش پریدم.»

از سعید پرسیدم حرفش آسان است ولی از آن شعله ها نترسیدی ؟ گفت: «در آن لحظه فقط به نجات جان کودک فکر می کردم و متوجه حرارت شعله های آتش نبودم، او را در آغوش گرفتم و مجدداً از روی آتش عبور کردم و از ساختمان خارج شدم.»

بازیکن با اخلاق گیلانی این کارش را دلی می داند و می گوید: «تمام این ماجرا در کمتر از ۳۰ ثانیه تا یک دقیقه رخ داد و من هم در آن لحظه احساس سوختگی نداشتم و فقط رفتم بچه را آوردم و پس از آن هم از طبقات پایین متوجه ماجرا شدند و با کپسول آتش نشانی آمدند و آتش را خاموش کردند؛ در واقع شدت آتش به حدی نبود که آتش نشانی بخواهد بیاید و من هم بعداً دیدم که دو پا و دست هایم دچار آسیب دیدگی شده اند.»

دلاور در آن لحظه به هیچ چیز جز نجات کودک فکر نکرد. می گوید: «ورود و خروج من به آن خانه کمتر از ۲ دقیقه طول کشید و تنها انگیزه ام هم این بود که جان یک نفر را نجات بدهم، آن خانم از ترس نمی توانست وارد اتاقی که بچه اش خوابیده بود بشود و من هم در آن لحظه اصلا فکر نکردم که ورزشکار هستم و ممکن است حرفه ام آسیب ببیند؛ اصلا ذهنم درگیر این قضایا نبود.»

متأسفانه در آن منطقه خانه ها گاز ندارند و تمام وسایل برقی است، و دلاور می گوید شاید بخاری برقی اتصالی کرده و باعث آتش گرفتن فرش و در پی آن ورودی خانه شده بود.

بازیکن داماش در پاسخ به اینکه کسی از اعضای خانواده جلویت را نگرفت، گفت: «مطمئناً در این شرایط، هر شخص و حتی خانواده ای، مهم ترین مسئله را کمک به هم نوع خودش می داند و به همین دلیل هم کسی مانع من نشد. شک ندارم هر شخص دیگری جای من بود، همین کار را می کرد.»

به گفته دلاور سوختگی وی از نوع درجه ۲ عمیق بود و هر ۲ پایش را عمل کرد، اما در حال حاضر بهتر است و آن طور که پزشکان گفتتند از حدود سه هفته دیگر بتواند به تمرینات داماش برگردد.

او درباره واکنش اطرافیان و همچنین باشگاه داماش و هم تیمی هایش به این اتفاق اشاره می کند که «همه، به خصوص مسؤولان و بازیکنان باشگاه داماش واکنش خیلی خوبی داشتند و من را بابت این کار تحسین کردند، من هم از همه کسانی که نگران بودند و جویای احوال من شدند، تشکر می کنم.»

دلاور در پایان در پاسخ به اینکه اگر به عقب برگردد باز هم این کار را انجام می دهد یا خیر، می گوید: «قطعاً بدون لحظه ای تردید باز هم همین کار را می کنم و فکر می کنم چنین اقداماتی وظیفه هر انسانی است و اصلا پشیمان نیستم.»

این بازیکن جوانمرد گیلانی از اکبر میثاقیان مربی تیمش هم تشکر می کند و می گوید: «افتخار میکنم که شاگردی ایشان را در کارنامه حرفه ای خودم دارم و در این آستانه نوروز برای مردم کشورم آرزوی سالی پر خیر و برکت و سرشار از امید آرزو می کنم.»

اقدام این بازیکن در نوع خودش در این روزهای ورزش کشورمان و حتی جهان کم سابقه و بی سابقه است و در گذشته ورزش کشورمان کم نداشت از ورزشکارانی که این چنین از داشته های خود می گذاشتند تا بتوانند به هموطنان خود کمک کنند.

پایان پیام/۳۳۸۹