به گزارش ایسنا، پنجاهمین روز بهار برای مردم قزوین روز ویژه ای است و از سال های دور این روز را جشن می گیرند. این آیین در تاریخ ۱۷ بهمن ۱۳۸۹ با شمارهٔ ۱۸۵ در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس ایران به ثبت رسیده است.

این آیین امسال در نوزدهم اردیبهشت ماه، در بهترین وقت بهار به لحاظ آب و هوایی که ۵۰ روز از فصل نو گذشته و مرحله کاشت محصولات از سوی کشاورزان تقریبا رو به پایان است، در قزوین برپا می شود.

در پنجاهمین روز بهار مردم قزوین در مصلای قدیمی شهر که در میان باغستان های سنتی محصور شده است، گردهم می آیند.

هر خانواده زیراندازی در گوشه ای از باغستان پهن می کند و مانند سیزده به در، مشغول تفریح و گذرندان اوقات مفرح می شود، در عین حال که آیین های مذهبی باران خواهی و شکرگزاری را نیز به جای آورد.   

خوردن غذاهایی از جمله آش رشته و دُیماج (پیش غذایی محلی که مخلوطی از نان خردشده، پنیر، سبزی، گردو، کشمش و سیر است) و انواع تنقلات، همچون آجیل و شیرینی باقی مانده از عید، بخشی از رسوم «پنجاه به در» در قزوین است.

در بین مردم سنت است که به صورت جداگانه، دو رکعت نماز باران بخوانند و اگر نذری داشته باشند بین مردم پخش کنند.

در بخش دیگری از این آیین، زن ها پس از اقامه نماز و گرفتن وضویی دوباره، چند قطعه سنگ کوچک را انتخاب می کنند و به سمت آب انبار قدیمی که تنها بخش هایی از آن برجای مانده است و در کنار مسجد تاریخی مصلی قرار دارد، می روند و پس از نیت و طلب حاجت، سنگ ها را به دیواره آب انبار فشار می دهند، باور دارند اگر سنگ به دیواره بچسبد، حاجت روا خواهند شد.

هنگام غروب خورشید نیز همگی نماز مغرب و عشا را به صورت جماعت خوانده و سپس به خانه های خود بازمی گردند و به این ترتیب، پنجاهمین روز بهار نیز به دَر می شود.

با این حال، امسال بخشی از محل برگزاری آیین «پنجاه به در»، یعنی در عرصه و حریم مسجد مصلی که آیین های مذهبی «پنجاه به در» در آن اجرا می شود، به پارکینگ ماشین های بزرگ تبدیل شده است و  اجرای مراسم امسال را بلاتکلیف گذاشته است.

انتهای پیام