خبرگزاری فارس-رشت، فاطمه احمدی؛ مسکن مهر رشت مطقه ای است که در سالیان گذشته بسیاری از همشهری های رشتی را خانه دار کرد. هنوز هم که هنوز است مردم این شهرک کوچک ولی پرجمعیت دعا به جان کسانی می کنند که موجبات خانه دار شدنشان را فراهم کرده. اما از آن روز تاکنون گویا این منطقه دور افتاده و بسیاری از نیازمندی های یک شهرک را در خود ندارد.

اما هرجا ترک فعلی و نامهربانی و بی مسؤولیتی از سوی نهاد یا سازمانی شکل بگیرد، این مردم هستند که به کمک یکدیگر می شتابند. نامش را بگذاریم گروه های بسیجی، بسیج مردمی یا گروه جهادی نمی دانم. به هرحال مردمند که در کنار هم نوع خود می مانند اما این بار یک گروه جهادی برای غذای روح مردم شهرک یا همان مسکن مهر رشت یا علی گفت.

شنیده بودم برنامه ای دارند به نام «یکشنبه های شهدایی». یادم هست که حوالی سال ۱۳۹۵ بود که ۲ شهید گمنام را در پارک مسکن مهر به خاک سپردند. اما یادمان این شهدا در خرداد ۱۴۰۰ افتتاح شد. بعد از پنج سال بی توجهی! اما به هر روی این شهدا هستند که برکت و روزی را به هر مکانی می آورند. شهدایی که عند ربهم یرزقون اند و این روزی را سخاوتمندانه به مردمی که گرداگردشان جمع می شوند عطا می کنند.

قرار بود این یکشنبه در کنارشان باشم و برنامه های شهداییشان را از نزدیک ببینم. انتظارم این بود که در جوار قبور شهدا نشسته باشند و از دین و شریعت و شهدا برای مردم سخن بگویند و کودکان را نیز با آرمان های شهدا آشنا کنند. به دلیل اینکه دهه کرامت بود و جشنی هم ترتیب داده بودند مسیر منتهی به پارک بسیار شلوغ بود. از راه پشتی وارد شدم تا راحت تر بتوانم به مقصدم برسم اما مسیر پشت پارک هم بازارچه ای تشکیل شده بود که راه گذر نداشت! یادم هست سال های قبل مراسمات خیلی غریبانه تر بود و دورتادور پارک همیشه خلوت! اما به برکت حضور شهدا و برنامه های فرهنگی که مردم را به اینجا کشانده بود، دست فروشان هم از این برکت بی بهره نمانده و روزی نصیبشان شده بود و حالا کار و بارشان به شدت گرفته بود.

خلاصه هر طور بود خودم را با همه ترافیک ها و شلوغی ها به پارک رساندم، چیزی که می دیدم با آنچه خودم را برایش آماده کرده بودم زمین تا آسمان فرق داشت!