به گزارش اقتصادآنلاین؛ پس از بازگشت قوی در اوایل سال جاری و بعد از پایان محدودیت‌های کووید در سال گذشته، گزارش‌های جدید به رشد نه چندان دلچسب اشاره کرده‌اند. دسموند لاچمن در مقاله‌ای در بارونز، بیشتر آن را به ترکیدن حباب‌های بازار مسکن و اعتبار چین نسبت داد و اشاره کرد که ژاپن در دهه ۱۹۹۰ رکود مشابهی را تجربه کرد. او نوشت: شاید در پایان دوره‌ای باشیم که چین، دومین اقتصاد بزرگ جهان، به عنوان موتور اصلی رشد اقتصاد جهانی و محرک اصلی قیمت‌های بین‌المللی کامودیتی‌ها عمل می‌کرد. نگرانی‌ها در مورد اقتصاد چین در ماه‌های اخیر در بازارها موج می‌زند و دیگر مفسران هشدار داده‌اند که روایت بازگشایی پس از سیاست‌های کووید صفر آنطور که به نظر می‌رسد نیست. سرمایه‌گذاران خارجی نیز به طور فزاینده‌ای از بازارهای چین خارج می شوند. لاچمن، که اکنون یکی از اعضای ارشد موسسه امریکن انترپرایز است، گفت: شکست چین در حفظ یک بهبود قوی نباید تعجب‌آور باشد، زیرا قیمت مسکن برای ۱۲ ماه متوالی کاهش یافته است در حالی که دولت‌های محلی برای بازپرداخت بدهی‌ها در حالی که فروش زمین به سکون رسید، تلاش می‌کنند. به گفته او در حالی که بعید است چین رکودی به سبک ایالات متحده را تجربه کند که پس از رونق مسکن در دهه ۲۰۰۰ رخ داد، تلاش‌های دولت چین برای کمک به بازار مسکن خود و دولت‌های محلی ضعیف به این معنی است که اعتبار زیادی برای بخش‌های سالم تر اقتصاد در دسترس نخواهد بود. لاچمن افزود: «یک جنبه امیدوارکننده یک دهه اقتصادی از دست رفته چین این است که دیگر لازم نیست نگران باشیم که چین سهم اقتصادی ما را تصاحب کند.» همانطور که پیش از آن با معجزه اقتصادی فرضی ژاپن در دهه ۱۹۸۰ اتفاق افتاد، خواهیم دید که اقتصاد چین دارای ضعف بود.