به گزارش سایت خبری تحلیلی لنگرخبر، مجید صبوحی کارشناسی فرهنگی ورزشی و مربی والیبال طی یادداشتی نوشت: در آستانه المپیک ریو و در انتخابی خاص، فدراسیون والیبال جمهوری اسلامی ایران سکان هدایت تیم ملی بزرگسالان را به آلکنو سپرد. مربی تنومند و اسم و رسم دار روس که سابقه حضور بر روی نیمکت بزرگان والیبال دنیا را در کارنامه خود داشته و هرچند در دوره‌ی کوتاه مدت حضورش بر روی نیمکت تیم ملی نتایج چندان خوبی کسب نکرد، اما با شجاعت مثال زدنی، فرصت حضور در ترکیب اصلی تیم ملی والیبال بزرگسالان را برای جوانان باز کرد و از طرفی ذهنیت اجرای سرویس‌های پرشی با سرعت بالا را در والیبال ما و تیم‌های ملی ما نهادینه کرد.

پس از آلکنو فدراسیون به سراغ گزینه‌های داخلی رفت و بهروز عطایی یکی از مربیان موفق داخلی را جایگزین الکنو کرد. انتخابی که از همان ابتدا نیز با واکنش‌هایی همراه بود و منتقدین ادعا داشتند که عطایی سابقه و تجربه حضور در لیگ ملتها، جام‌جهانی و المپیک را نداشته و از طرفی توان مدیریت بازیکنان باتجربه و باسابقه‌ای همچون سعید معروف و سید محمد موسوی و… را نیز ندارد.

لیگ ملت‌های سال گذشته برای تیم ملی ما خیلی بد شروع شد اما هرچه به پایان رقابت‌ها نزدیک شدیم تیم ملی بازی‌های باکیفیت‌تری به نمایش گذاشت و نتایج بهتری گرفت تا جایی که در رده‌بندی نهایی، رتبه‌ای آبرومندانه را کسب نمود و نوک پیکان انتقادات از روی عطایی برداشته شد اما همچنان برخی کارشناسان نگران آینده‌ی تیم ملی بودند.

در فاصله لیگ ملت‌های سال قبل تا امسال تغییر چندانی در ترکیب اصلی بازیکنان ملی‌پوش مشاهده نشد و مصدومیت برخی بازیکنان همچون میثم صالحی وعدم حضور برخی دیگر همچون امیر غفور و میلاد عبادی‌پور عرصه را بر عطایی و فدراسیون تنگ کرد.

از طرفی طبق ادعای برخی کارشناسان شکل آماده‌سازی تیم ملی و بازه زمانی در نظر گرفته شده برای تمرینات نیز برای مسابقاتی در سطح لیگ‌ملت‌ها مناسب نبوده است و مواردی همچون: اعزام بازیکن مصدوم (صالحی) به جای بازیکنی که به لحاظ آماری برتری قابل توجهی نسبت به نفر چهارم دریافت کننده‌ی تیم ملی داشت (معنوی نژاد)، عدم دعوت از بهترین سرویس زننده‌ی لیگ برتر کشور (محمد صادقی) به اردوی تیم ملی در حالیکه که تیم ما با مشکل عدیده‌ای در اجرای سرویس مواجه بود، عدم پیش بینی و دعوت از بازیکن جایگزین به جای خانزاده در هفته چهارم، در حالیکه از قبل مطلع بودیم که این بازیکن باید در هفته چهارم به اردوی تیم‌ملی جوانان ملحق شود و… نیز برای والیبال دوستان دارای ابهام و تعجب است.

نتیجه آن شد که تیم‌ملی با نداشتن استراتژی و راهبرد مشخص و نبود بازیکنان آماده، با انگیزه و توانمند وارد عرصه‌ی سخت تقابل با بزرگان والیبال دنیا شد و ضمن ارائه نمایشی بی‌کیفیت، ضعیف‌ترین نتایج چند سال اخیر والیبال کشور را رقم زده است.

افزایش آمار انتقادات کارشناسان و والیبال دوستان به نحوه بازی و چگونگی کسب نتیجه توسط تیم عطایی بخصوص در ست‌های پنجم، صندلی سرمربی تیم ملی را لرزان کرده و جامعه والیبال و فدراسیون نشینان را مجاب به قبول تغییر در راس کادر فنی نموده است. شاید اگر قبل از شروع لیگ ملت‌ها، کادر فنی هدف و برنامه‌ی خویش برای این مسابقات را اعلام مینمود و فی المثل میدان دادن بیش از پیش به جوانان و ایجاد بستری برای کسب تجربه برای ایشان را هدف خود اعلام میکرد، کسب این نتایج ضعیف روی اعصاب و روان مردم راه نمی‌رفت و کام والیبال دوستان را تلخ نمیکرد یا شاید اگر از ابتدای حضور سرمربی جدید بر روی نیمکت، رویکرد جوانگرایی در اولویت اهداف کادر فنی قرار می‌گرفت، این حجم وسیع انتقادات از سوی اهالی والیبال و سرخوردگی برای بازیکنان رقم نمیخورد و اعتبار والیبال کشور که با همراهی بزرگانی همچون ولاسکو، کواچ، لوزانو، کولاکوویچ، آلکنو و… بدست آمده، به یکباره بر باد نمیرفت.

ایضا حضور تعداد زیادی از عوامل فدراسیون والیبال در کاروان اعزامی به ینگه دنیا در هفته چهارم، آنهم در شرایطی که کشور میزبان برای سرمربی و ۳ بازیکن اصلی تیم ایران ویزا صادر نکرد، این شائبه را به اذهان متبادر می‌کند که شاید برای فدراسیون نشینان، اصولا سفر به کشورهای مختلف دنیا همراه با ملی‌پوشان و گشت و گذار و گرفتن عکس‌های سلفی، مهم‌تر از کسب نتیجه و حفظ آبرو و اعتبار والیبال ماست و…

فی الحال آنچه که یقینی و حتمی است اینکه تیمی که در رنکینگ فدراسیون جهانی مابین ۱۲تیم برتر دنیا قرار دارد و در سال‌های اخیر در رده‌های جوانان و نوجوانان نیز روی سکوی جهانی رفته است، یک سرمربی در تراز ۱۲ مربی برتر دنیا نیاز دارد تا حداقل جایگاه خود در بین بهترین‌های والیبال دنیا را حفظ نموده و یا ارتقا بخشد. شخصی که به جای فعالیت در فضای مجازی و مصاحبه با خبرگزاری‌ها و کل کل با افکار عمومی ورزش دوستان، به فکر وضعیت اسفبار تیم ملی بوده و برای بهبود شرایط فعلی چاره‌ای بیندیشد.

پایان پیام/