به گزارش خبرگزاری فارس از شفت- حمیدرضا دنیادیده- به دعوت یکی از دوستان، راهی منطقه ای جنگلی بکر و البته متروکه از محلات تابعه روستای مژدهه به نام «رودبارسرا» در بخش مرکزی شفت برای اقامه عزای امام حسین علیه السلام توسط جمعی از جوانان و بومیان اصیل منطقه شدیم.

رودبارسرا، منطقه ای است که در سال ۱۳۸۲ یعنی پس از ۱۴ سال از آغاز طرح خروج دام از جنگل، به ناگهان و یک باره مشمول طرح شد و طی مدت کوتاهی، اهالی مجبور به باروبندیل بستن و ترک منطقه شدند درحالی که خاطراتشان، هویتشان و دل بستگی هایشان آنجا ماند و همین، بهانه ای برای حضور گاه گاه اهالی به منطقه شد.

فاصله رودبارسرا تا مرکز شفت حداقل ۱۷ کیلومتر است و برای رسیدن به آن باید از بالا محله و پایین محله مژدهه عبور می کردیم. مسیر رسیدن به رودبارسرا گرچه باز و ایمن بود اما به سبب کم شدن تردد و البته بارندگی های اخیر لغزنده بود و همین مسئله موجب شد تا ادامه مسیر را پیاده طی طریق کنیم.

در مسیر منتهی به مسجد رودبارسرا که محل برگزاری مراسمات همه ساله بومیان منطقه بود، با تعدادی از اهالی هم کلام شدم . از ترک محله و روستا در گذشته و دل بستگی های کنونی آن ها به رودبارسرا پرسیدم. توضیحات آن ها گرچه صرفاً با اشک همراه نبود اما مظلومیت در گفتار و صدق کردارشان نشان از ظلمی می داد که هم در بعد قانونی و هم در اجرای قانون، شامل حالشان شده بود؛ آن ها به ظاهر از روی رضایت مجبور به ترک محله بودند!