در حال بارگذاری... لطفا صبر کنید.
خبرگزاری فارس-فاطمه احمدی: یک روز، دو روز، اصلا یک هفته آدم مریض باشد. اگر یک نفر از اعضای خانواده بیمار باشد. کل خانواده دلواپس و نگران است. حالا فرض کن فرزند خانواده دچار یک بیماری شده باشد. فرزندی که حاصل یک عشق است، حاصل یک دلدادگی و ثمره خون دلی است که خورده ای و حالا روبروی چشمانت آه می کشد و باید انتظار بهبودش را بکشی. مادر که باشی نه خواب داری نه خوراک، پدر که باشی شکسته می شوی، نمی توانی قامت راست کنی از بیماری فرزند.
آری، درد اگر برای فرزند باشد، پدر و مادر را از پای در می آورد. مسلمان که باشی و ببینی کودکی روی تخت بیمارستان افتاده دلت می شکند، می خواهی هر طور شده کمک باشی. گروه های جهادی و سَمَن های مردمی از در و دیوار برای بهبود کودکان بیمار کمک جمع می کنند و خلاصه از هر راهی برای نجات آن بیمار کوچک خود را به آب و آتش می زنند تا روز بهبودی.
حالا گمان می کنم از یکی دو هفته گذشته که بیش از هزار کودک، بیمار که نه؛ پَرپَر می شوند در دامانِ مادرهاشان! شهید می شوند قبل از بلوغ ! بالغ می شوند قبل از ۹ سالگی!
نه ... آن ها بالغ بوده اند. از زمانی که توی رحم مادرهایشان نفس می کشیدند شهادتین را گفته اند. از زمانی که در نطفه زیست می کرده اند با شهادت آشنا شده اند. در همان زمانی که هنوز از بدن مادرهاشان تغذیه می کرده اند برای چنین روزهایی آماده شده بودند. که حیاتِ فلسطینیان سال هاست با جنگ و اشغال عجین شده است.
از همان زمانی که صهیونیسم تصمیم گرفت کشوری جعلی در اورشلیم به پا کند این جنگ پایه ریزی شد و چه کسی است که نداند صهیونیست موجودیتی غصبی دارد در سرزمین قدس. قدسی که برای تمام مسلمانان مقدس است و امروز دارد به جای پای فاسدِ رژیم اشغالی آلوده می شود و فقط نابودی صهیونیست آن را طهارت می بخشد.
نمی گویم باید شیعه باشی یا اهل سنت، نمی گویم باید مسلمان باشی تا حامی فلسطین و مردمانش شوی. حتی اگر دین هم نداشته باشی اما اندکی احساس، می توانی بفهمی که امروز در غزه چه غوغایی برپاست. اگر به قولِ برخی ها دینت انسانیت باشد؛ این انسانیت نباید به تو اجازه سکوت در برابر کودک کُشی در فلسطین را بدهد.
مگر می شود مادر باشی و ببینی کودکانی در آغوش مادرانشان پرپر می شوند و دَم نزنی؟ مگر می شود پدر باشی و ببینی نوزادانی در دستگاه نفس می کشند و پدرانی بی تابند که مبادا صهیونیست تا چند ساعت آینده برق غزه را قطع می کند و دیگر نوزاد تازه متولد شده ات نمی تواند نفس بکشد و نیامده باید شهید شود و تو ندانی با چه رویی توی چشمهای همسرت نگاه کنی که نتوانستی پدری کنی؟
مگر می شود آدم باشی اما از داغِ فلسطین دلت نسوزد و هرچه سزای رژیم اشغالگر و کودک کُشِ صهیونیست غاصب است نثارش نکنی و سکوت اختیار کنی و بگویی طرفدارِ صلحی؟ نه، این آدمیت نیست. این سکوت نشانه رضایت است!
گاهی فکر می کنم اگر بزرگان ما بودند در این وانفسای ظلم و نسل کُشی چه می کردند؟ اگر حاج قاسم عزیزمان در این روزها بود و جنایات فجیع رژیم منحوس صهیونیستی را می دید الان کجا بود؟ اگر بهجت عارفان بود در جلسات درس و بحثش چگونه جلوی اشک های معصومانه اش را می گرفت؟ اصلا اگر میرزا یونس بود چه می کرد؟ میرزایی که همیشه در جنگل و صحرا مشغول مبارزه با ظلم بود چگونه آغوشش را برای کودکان غزه می گشود؟
به نظرم اگر هرکدام از این بزرگان بودند و چنین جنایاتی را در غزه می دیدند تابع امر ولی بودند. گوش می کردند ببینند ولی فقیه چه می گوید تا به فرمانش لبیک بگویند. راستی این روزها فرمان ولایت فقیه چیست؟
درست است که میرزا اکنون در کنارمان نیست اما فرزندانش که هستند! درست است بهجت این روزها کنارمان نیست اما رهروانش که هستند.
اینجا در رشت، فرزندان میرزا در گروه جهادی شهید میرزا کوچک جنگلی، فرمان ولی را لبیک گفتند. این روزها فرمان ولی جامعه، جهاد تبیین است و فرزندان میرزا آمده اند پای کارِ جهاد تبیین. حالا که دیده اند رسانه های کذاب چگونه جای شهید و جلاد را عوض می کنند. دست به کار شدند تا بشوند رسانه ی تصویریِ در شهر.
دو گروه از اعضای گروه جهادی شهید میرزا کوچک و گروه جهادی نفحات و سایر رهروانِ میرزا و بهجت این شب ها و روزهای رشت را به همت جهادیان کرده اند پایگاه اطلاع رسانی حوادث غزه و شهر را رسانه تصویری و صدای مظلومیت کودکانی که بی گناه شهید می شوند.
طبیعی است که وقتی قدرت در دست رسانه هایی است که دروغ را با هنرمندی تمام راست جلوه می دهند و راست را نمی گویند. گفتن حقیقت و پذیرش از سوی عامه ای که تحت بمباران شدید دروغ های متعدد رسانه های صهیونیستی قرار دارند بسیار سخت می شود.
اما گروه های جهادی و جوانان دغدغه مند رشتی پای این سختی ها ایستاده اند و برای ایفای نقش تبیین گری خود سر از پا نمی شناسند. این جوانان دغدغه مند رشتی این روزها عکس و تصویر شهدای مظلوم غزه و کودکان و زنانی که بی گناه شهید می شوند را در جای جای شهر نصب کرده اند تا یاد شهدای غزه را زنده نگه داشته و به رژیم غاصب بفهمانند که مسلمانان فلسطینی تنها نیستند.
تعاملی که گروه های جهادی شهید میرزا کوچک جنگلی و نفحات با مردم ایجاد کرده اند موجب شده تا مردم با هر عقیه و ظاهری و با هر نوع جبهه گیری سیاسی شنوای دردهای مردم و کودکان غزه باشند.
مردم رشت فیلم های این جنایتِ ظالمانه که توسط رژیم غاصب و کودک کش اسرائیل در پیاده راه فرهنگی شهر به نمایش درمی آید را به تماشا می نشینند و اشک غصه از گونه هایشان سرازیر می شود. گاهی برایشان سؤال پیش می آید و از اعضای گروه جهادی و روحانیونی که در پیاده راه حضور دارند شبهاتشان را می پرسند.
آنقدر با حقایق آشنا شده اند که آن روی سکه رسانه های ملعونِ صهیونیستی را با جان و دل درک کرده اند و به صهیونیست می گویند: #حریفت_منم!
مردم رشت وقتی کنار تصاویر شهدای غزه قرار می گیرند، شمعی به یادشان روشن می کنند. وقتی در پیاده راه فیلم های خام این جنایت عظیم قرن را می بینند احساساتشان برانگیخته می شود و اشک می ریزند و فریاد دادخواهی سر می دهند.
با حضور نیروهای انقلابی رشت در میدان شهدای ذهاب، تعاملی با مردم صورت گرفت و پویش حریفت منم ایجاد شد. وقتی مردم برای تماشای تصاویر می آمدند احساسشان را به آن ها می گفتند و با مردم مظلوم فلسطین همدردی می کردند و خود را حریف صهیونیست می دانستند. همه مردم حامی مظلومیت فلسطینیان هستند و منتقد جدی حرکات وحشیانه صهیونیستِ غاصب.
مردم با هر سلیقه ای با هر عقیده ای پای فیلم ها میخ شده و احساساتشان برانگیخته می شود.
اینجا فرق ندارد چه نوع پوشش و ظاهری داشته باشند. با هر باور و سبک زندگی می نشینند پای دردهای زنان و کودکان مظلوم غزه و در پویش #برای_این_درد_شمعی_روشن_کن، می نشینند و به یاد مظلومان غزه شمعی روشن می کنند و اشک می ریزند.
جوانان انقلابی و جهادی رشت سعی کردند هیچ ویرایشی روی فیلم ها انجام ندهند و بدون هیچ روایتی هر آنچه در غزه می گذرد را در شهر به نمایش بگذارند و این گونه تمامی آحاد رشت با آن ها همراه شدند و به صهیونیستِ کودک کُش می گویند: اگر می توانی در برابر ما بایست نه اینکه سمت کودکانِ بی گناه بروی.
عکاسان فلسطینی نیز تصاویری را ارسال کرده اند و نمایشگاه مظلومیت غزه در پیاده راه فرهنگی رشت تکمیل شده و چه کسی است که در برابر این همه مظلومیت بتواند ساکت بنشیند؟
حجت الاسلام میرحسینی، آقای عبداللهی و سایر فرزندان میرزا کوچک جنگلی چند شبی است که مهمان نگاه مردم رشت و پاسخگوی شبهاتشان درباره این ظلم بی سابقه تاریخ هستند. حدود یک هفته دیگر نیز این نمایشگاهِ استکبارستیز و روشنگرانه و این جهاد تبیین از سوی جوانان انقلابی رشت ادامه دارد و اگر انسان آزاده ای بخواهد سکوتش را در برابر صهیونیست بشکند و برای کودکان غزه شمعی روشن کند می تواند به خیل خون خواهان فلسطینی بشتابد، چرا که سکوت علامت رضایت است!
پایان پیام/۸۴۰۰۷