در حال بارگذاری... لطفا صبر کنید.
به گزارش ایسنا، نذر یک قرار است بین انسان و خداوند؛ قراری که بیشتر جنبه های مادی آن درک شده است درحالی که حتی می تواند ابعاد معنوی یک موضوع را هم دربرگیرد.
در سال های اخیر کارهای خوبی مثل اهدای کتاب، جمع آوری زباله، جمع آوری فیلتر سیگار، تلاش برای نمایش یک فیلم در روستایی دور افتاده، کتابخوانی برای بچه ها و... افزایش یافته اند. کارهای خیری که انجام برخی از آنها حتی نیاز به سرمایه و بودجه ویژه هم ندارد و تنها کافی است نیت کرده باشید. حال این نیت هم می تواند تحت عنوان «نذر فرهنگی» معنی شود و هم می توان تنها به عنوان کاری خیر از آن یاد کرد.
با این وجود هرچند «نذر فرهنگی» نسبت به گذشته بیشتر شناخته شده است، اما هنوز هم یا عده ای آن را ذیل واژه «نذر» تعریف نمی کنند و یا می گویند: « آنطور که باید به دلمان نمی شیند!» چرا که نمی توانند شاهد آثار کارشان در کوتاه مدت باشند و احتمالا فکر می کنند حاجت نمی دهد!
در این بین اما هستند کسانی که با ساده ترین امکانات سعی کردند پرچم «نذر فرهنگی» یا کار خیر فرهنگی را برافراشته نگه دارند و حتی در حد وسع و بضاعت خود بکوشند تا بلندگویی برای تبلیغ چنین نذرهایی باشند.
اسماعیل آذری نژاد یکی از همین آدم هاست؛ طلبه ای که تنها با چند کتاب قصه و ۱۲ مدادرنگی کار خیر فرهنگی خودش را از روستاهای دورافتاده شروع کرد و حالا این روزها به واسطه صفحه ایکس (توییتر سابق) و اینستاگرام اش، خیلی ها، هم خودش را شناخته اند و هم یاد گرفته اند می توان بدون هیچ پولی و یا با بودجه ای اندک، کارهای بزرگی انجام داد که دامنه تاثیرات آن حتی نسل های بعد را هم تحت تاثیر قرار دهد.
* آقای آذری نژاد! درمورد «نذرفرهنگی» چه سابقه ای وجود دارد؟ آیا می توان گفت که یک کار جدید است؟
اگر بخواهیم سابقه نذر فرهنگی را در سنت دینی بازگو کنیم، حتی خیلی از نذرهای پیامبران و معصومین نذرهای فرهنگی بوده است، پس این یک کار جدید نیست، اما با اینکه اثر نذر فرهنگی بیش از نذر شکمی است، متاسفانه جامعه ما به سمت نذر شکمی می رود که غذا نذر کند. اقبال از نذر فرهنگی کم بوده است. البته خوشبختانه چند سالی می شود که نذرهای فرهنگی مانند نذر کتاب، نذر طبیعت و ... رواج بیشتری یافتند که به رشد فرهنگ در جامعه کمک می کنند. اگر بخواهیم نوع دیگری به این موضوع نگاه کنیم می توان به وقف های فرهنگی هم اشاره کرد که آنها پیش از نذر فرهنگی قرار می گیرند.
اصلاح جامعه با «نذر فرهنگی»
* در جامعه امروز چگونه می توان برای انجام نذرهای فرهنگی آموزش داد و فرهنگسازی کرد؟
فکر می کنم اصحاب رسانه و اصحاب منبر در زمینه فرهنگسازی نقش بارزی دارند تا نشان دهند یک نذر فرهنگی تا چه وسعتی می تواند اثر گذار باشد. در دین اصطلاحی تحت عنوان «صدقه جاریه» داریم که در بُعد فرهنگی تعریف می شود؛ مثلا فرد حتی به اندازه یک آجر برای ساخت مدرسه، کتابخانه و... نذر می کند و اثرات آن وسیع و ماندگار است. نمی گوییم کسی نباید نذر غذا کند، اما بهتر است وجه غالب جریان نذر به سمت نذرهای فرهنگی سوق پیدا کند تا آثار مادام العمر داشته باشد. مثلا وقتی کتابی وقف کتابخانه می کنید، تا یک زمانی کتاب به شکل فیزیکی وجود دارد، اما حتی اگر مستهلک شده و از بین برود، آثار خود را در اندیشه افراد گذاشته است و این اندیشه حتی به نسل های بعد هم منتقل می شود.
باید برای جامعه تبیین شود که نذر فرهنگی چه تاثیراتی دارد. اگر فرد نگرش اُخروی دارد به این موضوع اشاره کنیم که تاثیر اخروی نذر فرهنگی بیشتر است چرا که حتی می تواند به اصلاح یک جامعه کمک کند.
«نذر فرهنگی» حتی با یک استوری!
جامعه ما به نذر فرهنگی نیاز دارد اما من فکر می کنم ما کوتاهی می کنیم. هر فرد در گروه دوستان خود مرجعیتی دارد که می تواند به همان میزان اثرگذار هم باشد؛ مثلا استوری بگذارد و کتاب یا فیلم مناسب معرفی کند و یا کارهای کوچکی از این قبیل انجام دهد. در شرایطی که در فضای اینستاگرام یا توییتر شاهد خودنمایی برخی هستیم، اهالی فرهنگ هم باید اندیشه را ترویج دهند. تاکنون کم توجهی شده است درحالی که حتی می توانستیم روی نخبگان جامعه هم کار کنیم.
* می توان گفت در چندسال اخیر مفهوم «نذر فرهنگی» بیشتر پذیرفته شده؟
چند وقت قبل آقایی با بنده تماس گرفت و گفت که می خواهد با ارث باقی مانده از خواهرِ مرحومش یک کار فرهنگی انجام دهد و آمدند و در یک روستا کتابخانه ساختند. این کار باعث شد از آن به بعد بچه های روستا مکانی برای کلاس های آموزشی و محلی برای کتابخوانی داشته باشند. من این موضوع را در صفحات شخصی خودم تبلیغ کردم و به دنبال آن شخص دیگری به من پیام داد و گفت خانواده اش را راضی کرده است تا با ارثیه باقی مانده از مادرشان آنها هم کار فرهنگی انجام دهند. پس اینها تاثیر تبلیغِ نذر فرهنگی در جامعه ای است که مردم اش به کار فرهنگی علاقه دارند اما باید نسبت به ابعاد و اثرات آن آگاه شوند.
وقتتان را نذر کنید!
* فرهنگ سازی و اقناع اصحاب رسانه، اصحاب منبر و ... را چقدر جدی می دانید؟ فکر می کنید کسانی که باید برای جا انداختن موضوع مهم «نذر فرهنگی» تلاش کنند خودشان تا چه حد نسبت به این موضوع آگاه هستند؟
گاهی اوقات شاید حتی طلبه های جوان و رسانه ها که وظیفه فرهنگسازیِ سنت های خوب را دارند هم از اهمیت نذر فرهنگی مطلع نباشند. من به عنوان یک منبری می توانم بر افکار منبری ها اثرگذار باشم و سایرین هم در گروه دوستان خود می توانند موثر باشند. به دنبال این موضوع است که تاثیرگذاری بر کودکان و نوجوانان هم اتفاق می افتد پس همیشه هم قرار نیست تاثیری که روی دیگران می گذاریم در بزرگسالان اتفاق بیفتد. مثلا مدتی قبل پسرم یک خواسته ای از خدا داشت و دوست داست که برآورده شود، با توجه به اینکه دیده بود من در روستاها کتابخوانی می کنم، تصمیم گرفت که اگر خواسته اش محقق شود ۷ روز برای بچه های روستا قصه بخواند. خب این مشخص می کند کودکان می بینند و الگوبرداری می کنند.
حتی افراد می توانند وقت خود را نذر کنند. مدتی قبل یک زوج جوان مهندسی را دیدم که می گفتند یک روز در هفته را به نذر فرهنگی اختصاص داده اند؛ به این صورت که تخصص خود را وقف کرده بودند. اگر این نوع انسان ها دیده شوند افراد دیگر هم مطلع می شوند تا آنها هم ترغیب به این نوع کارهای فرهنگی شوند. اینگونه دیگر لازم نیست کسی هزینه خاص و زیادی بکند، بلکه هرفرد با هرآنچه که دارد می تواند کار خیر انجام دهد.
کار فرهنگی با ۱۲ تا مدادرنگی!
* آقای آذری نژاد! «نذر فرهنگی» فرد باید چقدر بودجه بگذارد؟
برای انجام هر نذری فرد باید به توانایی هایش نگاه کند. مقدار نذر مهم نیست، کمک مهم است. با ترویج سنت خوب، مهربانی هم تکثیر می شود و می بینیم که به دنبال آن فرهنگسازی هم انجام شده است. خودم کار کتابخوانی در روستاها را با چند کتاب قصه فرزندم و ۱۲ تا مدادرنگی شروع کردم و تا یک سال اول هم با همین امکانات کار می کردم تا اینکه مردم با من و کارِ خیر فرهنگی آشنا شدند و کم کم به کمک من آمدند. کمک ها هم الزاما مالی نبود. یکی برایم کتاب هایش را آورد، شخص دیگری گفت همراهی می کند و... . منظورم این است که مهم شروع کار حتی با قدم های کوچک است، بعد از آن اتفاقات مهم رخ می دهد.
کار خیری که نمی توان از اثرات آن عکاسی کرد!
* فکر نمی کنید چون کار فرهنگی اثرات خود را در بلندمدت نشان می دهد به همین دلیل برخی رغبت کمتری برای نذر فرهنگی دارند؟
درمورد نذر فرهنگی نمی توان توقع داشت مانند نذر غذا هر کاری که انجام می دهیم همان لحظه تاثیر خود را بگذارد. یکی از علت های عدم استقبال از کار فرهنگی همین است؛ که اگر کسی بیاید درخواست کمک برای پخت تعدادی غذای نذری کند افراد تمایل کمک بیشتری به او دارند تا اینکه بیاید بگوید می خواهد تعدادی کتاب قصه برای بچه های روستا بخرد. درحالی که کار دوم اساسی تر است. اگر به خلاقیت و دانایی یک کودک کمک کنیم می تواند در بزرگسالی تاثیرات مهمی بر جامعه خود داشته باشد. برای کار فرهنگی باید حوصله به خرج داد و صبور بود؛ نباید انتظار داشته باشیم اثر کار فرهنگی در لحظه نمود پیدا کند.
متاسفانه کار فرهنگی نه به درستی تبیین شده و نه برای آن زمان کافی گذاشته می شود. از توزیع غذا بین نیازمندان می توان عکس گرفت و تبلیغ این کار خوب را کرد، اما از تاثیر یک کار فرهنگی نمی توان عکسی گرفت که در لحظه اثرگذاری را نشان دهد.
* آقای آذری نژاد! برای نذر فرهنگی چه مواردی را می توان مثال زد؟
نذر «وقت» کار ساده ای است؛ اینکه فرد بگوید حتی شده هفته ای یک ساعت یک کار فرهنگی انجام می دهد. یا نذر کند یک کتاب را به کتابخانه بدهد. گاهی حتی فردی می تواند آبروی خودش را نذر کند، مثلا به واسطه موقعیتی که دارد وساطت کند تا فردی بتواند یک ساعت در مسجد یا کتابخانه محل برای بچه ها کتاب بخواند یا نقاشی بکشد. در ماه محرم هم این نوع نذرها بیشتر انجام می شود.
* مردم چگونه می توانند با شما در ارتباط باشند؟
من در اینستاگرام و توییتر فعال هستم. به جز آن در سایت قصه، رنگ، توپ به آدرس koodakroosta.ir هم فعال هستیم و کسانی که مایل به انجام نذرهای فرهنگی باشند می توانند با بنده ارتباط بگیرند.
انتهای پیام