به گزارش سایت خبری تحلیلی لنگرخبر، انتخابات دور ششم شوراهای اسلامی شهر، در خرداد ۱۴۰۰ در پنج شهر شهرستان لنگرود برگزار شد؛ انتخاباتی که با مشارکت پایین مردم همراه بود. کارشناسان و بسیاری از فعالان اجتماعی معتقدند اگر مشارکت عمومی در این دوره بالا بود، امروز با ترکیب متفاوت‌تری از اعضای شورا به‌ویژه در شهر لنگرود مواجه بودیم. شورایی که می‌توانست نماینده خواست اکثریت مردم باشد، نه صرفاً برآمده از رأی حداقلی.

یکی از ضعف‌های جدی در عملکرد شوراهای این دوره، ناتوانی در انتخاب و تثبیت شهردار است. در برخی شهرهای این شهرستان، شهرداری‌ها طی این چهار سال چندین بار تغییر مدیر و سرپرست داده‌اند. شهر کومله، شلمان و اطاقور، مصداق بارز این نابسامانی مدیریتی است؛ البته هنوز هم اداره شهر کومله به سرپرست سپرده شده و شهردار رسمی ندارد. این وضعیت در حالی تداوم دارد که دوره چهارساله ششم شوراهای اسلامی شهر رسماً به پایان رسیده، اما با مصوبه مجلس شورای اسلامی، انتخابات دوره هفتم با یک‌سال تأخیر در بهار ۱۴۰۵ برگزار خواهد شد.

اما مسئله نگران‌کننده‌تر، عدم تحقق وعده‌هایی است که بسیاری از اعضای فعلی شورا در دوره تبلیغات انتخاباتی داده بودند. وعده‌هایی مانند شفاف‌سازی مالی، اطلاع‌رسانی دقیق و انتشار عملکرد شورا، حالا به سکوتی سنگین و بی‌خبری مطلق از جلسات شورا تبدیل شده است.

همچنان خروجی جلسات شوراها نه در قالب گزارش‌های شفاف و مستند، بلکه صرفاً در قالب چند عکس از جلسات و دیدارها منتشر می‌شود؛ عکس‌هایی که بیشتر برای حضور در فضای مجازی است تا پاسخگویی به افکار عمومی! این در حالی است که نشست های خبری با اصحاب رسانه را نیز حذف کرده اند ولی پا پیش گذاشته و مدعی هستند که درب شورا بر روی همگان و اصحاب رسانه باز است و از این طریق مسیر را به سمت دیگری هدایت می‌کنند.

در حالی‌که یکی از مهم‌ترین مطالبات مردم از شوراها، شفاف‌سازی در امور مالی شهرداری‌ها و ارائه گزارش‌های روشن از نحوه هزینه‌کرد منابع عمومی است، هنوز هم بسیاری از شوراها حتی کوچک‌ترین گزارشی از عملکرد مالی خود یا پیگیری پرونده‌های دوره‌های گذشته به مردم ارائه نکرده‌اند. این در حالی است که برخی از اعضای فعلی، در زمان تبلیغات، بیشترین هجمه‌ها را به شوراهای قبلی بابت همین موضوعات وارد می‌کردند!

در کنار همه این مشکلات، ضعف در روابط عمومی شوراها نیز بر شدت بی‌خبری مردم افزوده است. برخی از شوراها یا به‌طور کلی روابط عمومی مؤثری ندارند یا این بخش مهم را به افرادی سپرده‌اند که نه با مفاهیم رسانه، نه با وظایف اطلاع‌رسانی و نه با اهمیت پاسخگویی به افکار عمومی آشنا هستند. در نتیجه، مردم نه‌تنها از روند تصمیم‌گیری‌ها و مباحث مطرح‌شده در جلسات شورا بی‌خبرند، بلکه نمی‌دانند چه برنامه‌ای برای آینده شهرشان در جریان است.

شوراهای شهر، برآمده از رأی مردم‌اند و به همان میزان که با رأی وارد میدان شده‌اند، باید پاسخگوی مردم نیز باشند. وقتی وعده‌ها تنها به بنرها و شعارهای تبلیغاتی ختم شود و در عمل شفافیت، پاسخگویی و کارآمدی قربانی بی‌تدبیری یا بی‌میلی شود، بی‌اعتمادی عمومی به نهاد شورا و مشارکت در انتخابات‌های آینده نیز دچار آسیب خواهد شد. پیش از آنکه دوباره مردم پای صندوق رأی بروند، شوراها باید در آینه عملکرد خود بنگرند و ببینند چقدر به آنچه وعده دادند، وفادار مانده‌اند.