توهین به شهر من ممنوع
تابناک گیلان در گزارش به تاریخ نوزدهم مرداد ماه 1394 با تیتر :« دادستان لنگرود چه برنامه ای برای مهار بی بندباری ها در این شهر را دارد؟» به همین سادگی دو واژه ی «بی عفتی» و «بی اخلاقی» را با فرآیند مزاحمت به نوامیس، ترویج و فحشا بنام لنگرود بر پیشانی گزارش مهر می کند که جای تامل ، پیگیری قانونی و اخلاق رسانه ای را پیش رو می گذارد و اما:
1-هر کسی استاد حوزه و دانشگاه باشد که فعال فرهنگی محسوب نمی شود جناب حجت الاسلام عاشوری براساس تحقیقات شفاهی که لنگرودی نیستند براساس کدام معیار فوراً حکم صادر کردند که در منطقه ی لیلاکوه و پارک فجر این شهر فساد و بی بندباری اینقدر آشکار است که وی را آزرده خاطر و طالب مبارزه با این گونه آسیب اجتماعی هستند؟
2-مردم گیلان در شهری روزگار می گذارنند که از لحاظ موقعیت فرهنگی و هنری در سطح ملی زبانزد می باشند و خوب می دانند، آگاه هستند که قران کریم چه فرموده است و چه باید کرد و پرسش اینجاست که چرا خیلی اسان واژه افترا و تهمت را پیش رو می گذاریم . شهری که به آیت الله شیخ شعبان دیوشلی ، حجت الاسلام شمس لنگرودی ، شهید حسین املاکی ، دکتر محمد جعفری(حقوقدان جهانی) ، دکتر ابراهیم زاده معبود (چهره ی ماندگار) ، مهدی هاشمی (هنرمند معاصر) و ...افتخار می کند و مشاهیرانی از این دست را در کارنامه ی ماندگار خود دارد آیا سزاوار است که تابناک کشیدن بدون امعان نظر و دقت دست به تیتری بزند که در شان و شوکت مردم شریف و فرهیخته ی لنگرود نباشد؟
3-حجت الاسلام عاشوری که مروج اشاعه و فرهنگ غنی اسلامی هستند آیا می دانند همین تهمت و افترا باید وجه قانونی داشته باشد؟ و آیا می دانند همین افترا ؛ صفا و صمیمیت را در مومنین دیگر خدشه دار می کند تا جایی کینه را رونق می دهد؟ آیا می دانند همین تهمت خود زمینه سازی بی اخلاقی و بداخلاقی است آن هم از زبان فردی که الگوی تبیین دینی مقدس اسلام هستند؟
4-در همین راستا از دادستان لنگرود انتظار می رود از لحاظ قانونی و حقوقی به هر صورتی که موازین اجازه می دهد در توجیه، پیگیری هم برای سایت تابناک، خبرنگاری که مصاحبه را گرفته است و حجت الاسلام عاشوری قویاً اقدام عاجل و موثر را عملی نمایند.
کامبیز اخوان - فعال سیاسی و فرهنگی