خبرگزاری تسنیم از چند هفته گذشته طی مصاحبه ها و یادداشت هایی با عنوان "دوباره استقلال...دوباره آزادی" با اشاره به تلاش عده ای برای مفصل بندی گفتمان "توسعه برونزا" در کشورمان، تاکید کرده بود که علیرغم دوقطبی سازی های جعلی که طرفداران این گفتمان با عناوینی همچون "معیشت-هسته ای"، "معیشت-منطقه" و ... می سازند، مسئله اصلی و قربانی اصلی چنین گفتمانی، "استقلال" کشور و به تعریفی دیگر "آزادی یک ملت" است. با این حال قائلان به گفتمان توسعه برونزا هیچ تمایلی به آشکار شدن این شکاف بسیار جدی در گفتمان خود نیستند. رهبر معظم انقلاب که چندی پیش با ارائه تعریف بسیار کلیدی از مسئله استقلال، تحت عنوان "آزادی در مقیاس یک ملت" باب بسیار مهمی را در این باره گشوده بودند، در دیدار اخیرشان با نمایندگان مجلس خبرگان نیز مطالب  مهمی درباره مفاهیم اساسی و شعارهای کلیدی انقلاب اسلامی، یعنی استقلال و آزادی مطرح کردند.خبرگزاری تسنیم به دلیل اهمیت کلیدی این بخش از فرمایشات رهبر معظم انقلاب، به مرور مجدد آنها در پرونده "دوباره استقلال... دوباره آزادی" می پردازد. آنچه در ذیل می آید متن کامل این بخش از فرمایشات رهبرمعظم انقلاب است: این شعار معروف «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی»، تقریباً نوعی حرکت از خاص به عام است، یعنی ذکر عام بعد از خاص است؛ اوّل میگوییم «استقلال»، بعد میگوییم «آزادی». استقلال بخشی از آزادی است یعنی اگرچنانچه آزادیِ فردی را ملاحظه کنیم، این یک روی سکّه است، امّا آزادیِ از سلطه ی قدرتها و ابرقدرت ها روی دیگر سکّه است؛ این هم آزادی است؛ پس بنابراین استقلال جزو آزادی است و کسانی که آزادی میخواهند اگرچنانچه استقلال را نفی کنند -که متأسّفانه آدم گاهی میبیند بعضی از روشنفکرنماها مفهوم استقلال و مصادیق استقلال را با یک سفسطه های بظاهر منطقی و در واقع ضدّ منطق نفی میکنند- در واقع با آزادی مخالفند. استقلال، بخشِ غیرقابل انفکاک از آزادی است یعنی جزئی از آزادی است. جزئی از مفهوم آزادی، استقلال یک کشور است؛ آزادیِ در مقیاسِ یک ملّت است؛ معنای این استقلال است. آن وقت همه ی اینها جزو جمهوری اسلامی است؛ یعنی جمهوری اسلامی هم، نه فقط آزادی است، نه فقط استقلال است، بلکه شامل اینها هم هست و شامل معارف فراوان دیگر. اینها را وقتی ما تشریح می کنیم برای افراد مخاطب خودمان، می بینیم این جاذبه دارد؛ اینها دلها را جذب میکند. نتیجه ی این نگاه های فکری، این است که ملّت خودباوری پیدا میکند که امروز ملّت ما این خودباوری را پیدا کرده. این خودباوری در کشور ما بحمدالله روزبه روز هم زیاد شده است. با اینکه دائماً مانع ایجاد کرده اند، مدام بر سرش زده اند، مدام جلویش گرفته شده به انحاء مختلف، امّا خوشبختانه خودباوری در کشور ما روزبه روز رو به رشد است. خودباوری هست، آزادی فکری هست، آزادی عملی هست -یعنی آزادی فردی نه با منطقِ آزادی فردیِ غربی و آمریکایی؛ آنها ضدّ آزادی است؛ آزادی به معنای حقیقی کلمه- سبک زندگی اسلامی هست، نوآوری هست، هم افزایی هست، اتّحاد ملّی هست. اینها چیزهایی است که با داشتن آن تفکّرات، اینها در ذهنیّت جامعه، در عمل جامعه، در واقعیّت جامعه تحقّق پیدا میکند و همه ی اینها در جهت ارزشهای اسلامی [است ]. خب اینها یک ملّت را رشد میدهد. وقتی در یک ملّتی، نگاه فکری مستقلّی بود، اعتمادبه نفس ملّی وجود داشت، ابتکار وجود داشت، نوآوری وجود داشت، تلاش و کار وجود داشت، وحدت کلمه ی بین همه ی نیروها وجود داشت، حرکت مستمرّی وجود داشت، این خصوصیّات موجب میشود که یک ملّت رشد پیدا کند. و ملّت ما رشد پیدا کرده خوشبختانه. و البتّه موانع زیاد بوده که عرض میکنم. شما تصوّر کنید آن روزی را که ایران در پیشرفتهای مادّی در سطح کشورهای پیشرفته ی امروز باشد؛ از لحاظ علم، از لحاظ فنّاوری، از لحاظ ثروت آفرینی. یک کشوری با این خصوصیّات: با علم پیشرفته، با صنعت پیشرفته، با یک جمعیّت 150 میلیونی یا 200 میلیونی، و با برخورداری از معنویّت، یعنی دنبال سلطه نیست، دنبال زورگویی نیست، دنبال تحمیل حرف خودش به دیگران نیست، به مظلومین کمک میکند، و در مقابل گُنده گویی های زورگوهای دنیا می ایستد؛ یک کشور این جوری را تصوّر کنید؛ ببینید این چقدر برای استکبار جهانی سنگین است! همه ی تلاشی که امروز میشود در مواجهه ی با جمهوری اسلامی، برای این است که چنین روزی پیش نیاید؛ برای این است که این آینده برای جمهوری اسلامی تحقّق پیدا نکند: یک کشور پیشرفته و دارای همه ی شاخصهای پیشرفتگیِ مادّی و درعین حال برخوردار از معنویّت، برخوردار از صفای معنوی، برخوردار از سبک زندگی اسلامی، برخوردار از برادری، وحدت ملّی، هم افزایی ملّی و بدون تعدّی و تجاوز به دیگران؛ میخواهند چنین روزی برای ایران اسلامی پیش نیاید و همه ی فعّالیّتها، همه ی تلاشها، همه ی توطئه ها برای یک چنین چیزی است؛ دعوا  این است. دعوا بر سر این است که اگر یک کشور اسلامی با این خصوصیّات به وجود بیاید، بساط استکبار برچیده است، بساط کفر برچیده است. کشوری که بتواند این جور پیشرفت بکند، این جور ظواهر مادّی را برای خودش تأمین بکند، درعین حال متّکی به خدای متعال، ذاکر لله، شاکر لله، عابد لله، ساجد لله و در مقابل احکام الهی تسلیم و خاضع، میدانید چه جاذبه ای، چه مغناطیسی در دنیا درست میکند و چگونه دلهای ملّتها را جذب میکند! میخواهند این پیش نیاید؛ دعواها سر این است. اگر با پیشرفت علمی ما مقابله میکنند، اگر با حضور سیاسی ما در کشورها مقابله میکنند -که صریحاً میگویند که ایران در منطقه نفوذ دارد، در کشورها نفوذ دارد، روی ملّتها نفوذ دارد- اگر این فشارهای اقتصادی را وارد میکنند، برای این است که چنین وضعی پیش نیاید؛ چنین روزی پیش نیاید. نقطه ی مقابلش ما هستیم؛ ما ملّت ایران، ما جوانها، ما اهل ابتکار، ما علمای دین، ما روشنفکران دانشگاهی. ما هستیم که باید در مقابل این حرکت، آن حرکت اساسی خودمان را حول محور همان منظومه ی فکری پیش ببریم. باید همه تلاش کنند، همه کوشش کنند، همه کار کنند و همه بدانند دشمن میخواهد چه کار کند؛ حواسشان همه جمع باشد. این آن حسّاسیّتی است که من میخواهم در همه ی مسئولین کشور به وجود بیاید، بدانند که دشمن در چه کار است؛ بدانند که هدف دشمن چیست؛ با لبخند دشمن، با احیاناً یک مساعدت کوتاه مدّت دشمن در یک امری، در یک مسئله ای، یا فرض کنید مساعدتی که در یک جا کرد، یک همراهی ای کرد، یک کلمه حرفی احیاناً -که خیلی هم بعید است- به نفع جمهوری اسلامی بر زبان آورد، به این حرفها ما فریب نخوریم؛ بدانیم دشمن چه کار میخواهد بکند.