به گزارش لنگرخبر؛ به نقل از سایت پیام مرند، امیر حق طلب مرندی در یادداشتی با بررسی سخنان و وعده های حسن روحانی در دوران ریاست جمهوری یادداشتی نوشته است که به شرح ذیل می باشد:

روز یکشنبه مصادف با ۲۴ خرداد سال ۸۸ بود که احمدی نژاد طی یک سخنرانی در میدان ولیعصر تهران بعد از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری کسانیکه به انتخاب و رای قانونی و میلیونی مردم اعتراض داشتند [و اعتراض خود را با حمله به ساحت مقدس امام (ره)، آتش زدن اموال عمومی، حمله و اتش زدن مساجد و حسینیه ها، حمله به پایگاههای بی دفاع بسیج، هتک حرمت زنان محجبه، کشته سازیها، حمله به شعائر ایام محرم و سر دادن شعارهائی همچون مرگ بر اصل ولایت فقیه و نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران ، خدشه دار نمودن وجه بین المللی ایران و تحمیل هزینه بر نظام جمهوری اسلامی نشان دادند] با عبارت خس و خاشاک یاد کرد و گفت:
«ملت ایران یکپارچه است در یک مسابقه فوتبال ۵۰ هزار،  ۷۰ هزار تماشاچی می روند آن کسی که تیمش باخته عصبانی است و به هر دری می زند، در ایران در انتخابات ۴۰ میلیون نفر خودشان بازیگر اصلی و تعیین کننده اصلی بودند حالا ۴ تا «خس و خاشاک» در این گوشه ها یک کاری می کنند. بدانید که این رودخانه زلال ملت جایی برای خودنمایی آنها نخواهد گذاشت.»
درست یک روز بعد از بیان ان عبارت بود که بنا به دعوت یکی از سران فتنه صدها نفر از وابستگان و عناصر خود فروخته دست به لشکر کشی خیابانی بدون مجوز زدند. [در این یادداشت وارد بحث و بررسی زوایای گوناگون این مسئله نمیشویم که اعتراض سران فتنه به خس و خاشاک نامیدن کسانیکه اصل ولایت فقیه و توهین به ساحت مقدس امام (ره) و …..را در پروژه خود داشتند خود سند گویائی از افتادن این سران و همراهی انها در این پروژه اسرائیلی و امریکائی بر علیه نظام است].

همیشه و همه حال آنچه مسلم است این که زبان دیپلماتیک غیر از زبان محاوره ای عامیانه و کوچه بازاریست و در واقع نوع ادبیات و گویش یک دیپلمات را میتوان به مثابه نماد فرهنگ و تمدن یک ملت انگاشت و هر چقدر کفه این نماد سنگین تر باشد نوع نگاه و برخوردهای جهانی نیز سنگینتر و محتاطانه تر خواهد بود.
در این یادداشت سعی داریم به بررسی ابعادی از محاوره های غیر دیپلماتیک رئیس جمهور فعلی و قبلی و همچنین طرفهای مقابل این ادبیات را مورد ارزیابی قرار دهیم.
رییس جمهور سابق اکثرا برای تحقیر غرب، به زبان عامیانه و خودمانی آنها را خطاب میکرد و متناسب با رفتار انها از ادبیاتی استفاده مینمود که قابل فهم برای عموم باشد. از دیگر سو، کارشناسان و مترجمان خارجی نیز گاها از ترجمان و تفسیر این ادبیات میماندند.

اشاره ای کوتاه به این ادبیات خالی از لطف نیست

استفاده از عبارت: «گنده تر و گردن کلفت تر از تو هم نتوانست غلطی بکند »در جمع مردم ارومیه خطاب به اوباما. «آنقدر قطعنامه صادر کنید تا قطعنامه‏ دانتان پاره شود» در حضور مردم خوزستان بعد از صدور و تصویب سومین قطعنامه شورای امنیت علیه ایران. «ایران ترمز و دنده عقب قطار هسته ای خود را دور انداخته است در برابرصدور قطعنامه ای دیگر علیه ایران.یا جمله معروف« آب را بریزید به همان جائی که میسوزد »در همایش ایرانیان خارج از کشور که روی سخنش اوباما و سردمداران غرب بود.او همچنین در سفر به استان اصفهان از امریکا به عنوان «چهار پای گیر کرده در باتلاق منطقه »یاد میکند و ریگان و وزیر خارجه او را جزء بیشعوران عالم فرض میکند و…….
هر چند اینگونه سخن راندن در عرف دیپلماتیک جایگاهی ندارد ولی روی سخن اکثر عبارات و جملات و کنایه های بکار رفته در سخنرانیهای وی، امریکا و سردمداران غرب بوده و سعی می کرد به نوعی با بیانی اینگونه، باد نخوت و پرستیژ کذائی در پس سخنان قهر آمیز غربیها و بخصوص آمریکائیها را بی تاثیر جلوه دهد.
آن زمان استفاده از این نوع ادبیات بشدت از طرف بعضی از نمایندگان، دستگاهها، و اکثریت اصلاح طلبان مورد انتقاد غضب آلود قرار گرفت و ان را موجب وهن انقلاب و کشور می دانستند.
اما از دیگر سو، با تکیه حسن روحانی بر مسند ریاست جمهوری که بیشتر بر حقوقدان بودن خود تاکید میکرد، انتظار میرفت بساط اینگونه عبارات بر چیده شده و شاهد برخوردی دیپلماتیک و داخل در حیطه عرف جهانی ایشان باشیم. هم اوئی که بسیاری از رفتارها و منش دولت گذشته را هنوز بعد از گذشت دو و نیم سال به باد انتقاد میگیرد. اما انگار در این دوره تفاوت را فقط در جایگاه انتقاد شده میتوان جستجو کرد. اگر روزی امریکا و غرب هدف تیراتهام عبارات عوامانه رئیس جمهور سابق بود اکنون همین انتقادات و بر خوردهای عوام گونه و بدور از عرف، سمت و سوی خود را از کدخدا و غرب، به منتقدان داخلی تغییر موضع داده است.

یکی از شعارهای انتخاباتی حسن روحانی شعار برخورد نرم در مقابل منتقدان خود بود

وی در مراسم تحلیف ریاست جمهوری اشاره به جمله امید بخشی نمود: « پناه می برم به خدا از بستن دهان منتقدان »ولی دیری نپایید که جامعه نقض مکرر آن را مشاهده کرد به گونه ای که شعار زنده باد مخالف من، رفته رفته رنگ خود را باخت.
اشاره ای کوتاه به ادبیات بکار رفته شده در سخنان دکتر حسن روحانی در طول عمر ریاست جمهوری ایشان نیز خالی از لطف نیست.
استفاده از عبارات: بی شناسنامه، کاسبان تحریم، هراسان، در فساد غوطه وران، اقلیت، عصر حجری، بزدل و ترسو، اقلیتی تندرو، عقب مانده، بیکاران متوهم دین ناشناس، کسانیکه با شعر و شعار دنبال انحرافند، بعضی ها فکر میکنند از دیوار بالا بروند انقلابیند (اشاره به قضییه سفارت انگلیس و تسخیر لانه جاسوسی)، منتقدان آزادند، حامیان دولت آزاد نیستند، بروید به جهنم، کسانیکه از خلقت خداوند هم ایراد میگیرند، تازه انقلابی، کودن، تازه به دوران رسیده ها و…….
این عبارات و جملات بکار رفته شده در برابر منتقدان داخلی سنخیتی با سخنان کسی که میگفت: «مردم در ۲۴ خرداد به افراط و تفریط به خشونت، خودرأیی، تک رأیی، عدم مشورت، عدم تدبیر، رأی نه دادند و به اعتدال، تدبیر، عقلانیت، رأی آری دادند»، ندارد.
ارتباط بین این جمله رئیس محترم جمهور که گفت نقد خیلی زیباست و نقادی را بهترین خدمت به کشور و دولت قلمداد میکرد با نامه های محرمانه محدودیتهای خبری در حوزه هسته ای و برجام و تهدید روز افزون خبر نگاران، توقیف رسانه های خبری ارزشمند و دلسوز به نظام ، و به دادگاه کشاندن انها توسط دستگاههای دولتی در کجاست؟
شیوه های بیانی این روزهای رییس جمهور، شبیه همان بگم بگم های رییس جمهور سابق و ایجاد انتظار برای آینده است و چنین تصور میشود برخورد سلبی اینچنینی با منتقدان نوعی فرار به جلو در برابر انتظارات و خواست مردمی است که خواستار محقق شدن شعارها و وعده های انتخاباتی ایشان هستند.وعده هائی که باگذشت دو و نیم سال از عمر آن هنوز بر زمین مانده اند.
حال نه از وعده های یک ماهه و صد روزه تحول در اقتصاد کشور خبری هست و نه از بازگشت عزت به پاسپورت ایرانی . نه از بازگشائی دفترشکایات و نظرات مردمی خبری هست و نه از اختصاص سه درصدی درامد های نفتی به استان خوزستان ، نه از بی نیازی مردم ایران از دریافت یارانه خبری هست و نه از رونق در اجرای مسکن مهر و نه از تحول در چرخش چرخهای تولیدی کشور و صدها وعده ای دیگر که پیش بینی میشود در ماههای آتی تحقق آن را در یک مجلس همسو با دولت تبلیغ کنند و اذهان را به سمت کاندیداهای همسو بکشانند.
رهبر معظم انقلاب در فرمایشات خود در مورد اخلاق نخبگان فرمودند: «همه جناح ها و مسئولان و اشخاص باید مراقب گفتار و رفتار خود باشند و نخبگان و سیاسیون بهتر است این واقعیت را در نظر داشته باشند که مردم نیز از این اخلاق ناراضی هستند و به دور از حرف های مخرب، آگاهانه تصمیم بگیرند».
براستی که ادب مرد به ز دولت اوست.